Gidiyordun...

[GooD aNd EvıL]

Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma

Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim.

Bugün sardunyalarım da açmadı
Belki de küskün renklere
Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
Sensiz soluyorum anlayacağın
Mavi mavi ölüyorum
Duyuyor musun, orada mısın,
Var mısın, yok musun?
Bir tek şeyi unutma!

Seni sevdim ben.

Yanarak, yıkılarak

Aklıma her geldiğinde ağlayarak....

[GooD aNd EvıL]

Şimdi nereye gidiyoruz ona bakalım
Bilmeliyiz nereye gittiğimizi
Kapıları çarparak dışarı çıkıyoruz değil mi
Islak taşlarında kayarak bu eski sokağın
Hala değişmeyen kaldırımlarında birbirimize tutunarak
Ellerimizi arıyorsak
Artık bilmeliyiz

İçimde yalnız bir göçmen yerini arıyor
Yağmur yağıyor, gökyüzü kapalı
Nehrin bulanık suları köpürmüş, duyuyorum
Beni kendine ayırmışsın, farkındayım
Yollara çıkarmışsın, yaşlı atların toynak sesleri
Duman içinde ve alacakaranlığın

[GooD aNd EvıL]

dün yıldızları seyrettim sen aklıma geldin çünkü sen de onlar gibi
bana uzak ve dokunulmazsın.
Duymasınlar adını ben sevemiyorsam görmesinler bu halde beni, kalbimi

adına aşk dedikleri bu duygu
yavaş yavaş yok etmeye başladı beni ve bendeki o güzel seni

[GooD aNd EvıL]

Ne far eder,
Gökyüzü ağlıyorsa yokluğuna,
Tekbir damla kalmamışken,
Benim gözlerimin pınarında.
Ne fark eder,
Kırmızı güller serilmişse yollarına
Benim yollarım sana çıkmadığında.
Ne fark eder,
Bahar bir türlü gelmiyorsa,
Senin gönlünde her zaman mayıs olunca.
Ne fark eder.
Gözlerin umut vermiyorsa bana,
Benim umudum kendi içimde kaybolunca.
Ne fark eder.
Artık o ışık yoksa bakışlarında,
Benim dünyam zamansız kararınca
Ne fark eder,

[GooD aNd EvıL]

senı okadar buyutum yuregımde
tum ıdaelerımle yukseltım
hayatı yenıden baslamıstım senınle
yıllar boyu sevsemde
yınede sırtına donuyorsun
sılemıyorum senı bır turlu
atamıyorum yuregımdekı ask kırıntılarını
sevgılı dıye senı sectım
secmez olsaydım benı dusunmedın
baska bırılerını sevdın
nerden sevdım ben senı
yuregıme batırdın ıhanetını
atamıyorum yuregımdekı ask kırıntılarını
sen oluyorsun baskalarıyla
yasıyorum senın hayalınle
nerde olursan ol
kımı seversen sev
oyle bır se

[GooD aNd EvıL]

senı sevdıgımı bılıyorsun
neden ısyan edıyorsun
senı seven bırı varken
neden allaha sukur etmıyorsun
senı sevdıgım kadar
kendımı sevmedım bu kadar
ask bır roman kıtabı
ıcınde acılar maceralar dolu
senı sevdıgımı bılıyorsun
neden ısyan edıyorsun
senı seven bırı varken
neden allaha sukur etmıyorsun
daha yasayacagımız gun varken
yarınlar bızı beklerken
senı seven bırı varken
neden ısyan edıyrosun

[GooD aNd EvıL]

ölüm kadar soğuktu ellerin
Tutmak isterdim bir mansız duyguyla.
Son bir kez dokunmak isterdim saçının teline,
Bende gelmek isterdim seninle
Ama herşeyim burdaydı sen hariç.
Ellerim titriyordu temmuz sıcağında
Kekeliyordum ardından güle güle derken.
Sensizlik herşeyi ögrettide,
Bi ağlamayı öğrenemedim.
Kızlık hesabı yaptım kendimce,
Kendime milyonlarca ölüm seçtim.
Ama bir türlü ölemedim..
Artık ben kendime inat yaşıyorum
Günlerimde eskisi gibi geçmiyor

[GooD aNd EvıL]

Bir yürek sıkımıdır seni özlemek;
Boğazımda bir yumrudur, yutkunamadığım,
Özgürlüğün sona ermesidir taş bir hücrede...

İki damla gözyaşıdır, boş kalmış avuçlarıma akan;
Düşlemektir seni; mekânsız, sınırsızca...
Nefes diye seni çekmektir, içime...

Zamansız ölüm gibidir seni özlemek;
Azrail’in sunduğu beyaz elbisede...
Toprağın ağır kokusudur, gidilen sonsuzlukta...

Bir yudum sudur sana kavuşmak;
İçim yanarken yudumladığım çağlayan...
çölde serabımdır sana kavuşmak,

[GooD aNd EvıL]

KÜçÜK KIZIN TÜRKÜSÜ

Küçük, küçücük bir kızken
Unutacak mısın yüreğim
Bir kurdele bir pabuç yüzünden
Unutacak mısın yüreğim

Şimdi de onulmaz korkundur
Evde ekmeğin tükenmesi
Un biter, ekmek biter, gelsin ödünçler
Unutacak mısın yüreğim

Başın dönerdi sabahları
Her atılan bomba bir parça
Yiyecek alır giderdi
İkinci Dünya Savaşı sırtından geçti
Unutacam mısın yüreğim

Birçokları kahraman oldular
Büyük oldu adları
Kara binitleri sırtından geçti
Unutacak mısın y

[GooD aNd EvıL]

TABUT

Tahtadan yapılmış bir uzun kutu;
Baş tarafı geniş, ayak ucu dar.
çakanlar bilir ki, bu boş tabutu,
Yarın kendileri dolduracaklar.

Her yandan küçülen bir oda gibi,
Duvarlar yanaşmış, tavan alçalmış.
Sanki bir taş bebek kutuda gibi,
Hayalim, içinde uzanmış kalmış.

Cılız vücuduma tam görünse de,
İçim, bu dar yere sığılmaz diyor.
Geride kalanlar hep dövünse de,
İnsan birer birer yine giriyor.

Ölenler yeniden doğarmış; gerçek!
Tabut değildir bu, bir tahta kundak.