Aşk

[Kéan aRs]

öllümü özler can...
Ölümü özler can
Kapatıp gözlerini acısız sancısız
Birden uyur gibi apansız
Ölümü özler can

Ölümü özler can
Bir fincan kahvede gelsin Azrail
Yürek dursun, kilitlensin dil
Ölümü özler can

Ölümü özler can
Hayat ölümden öte ızdırap
Öteye müjde yollasın mızrap
Ölümü özler can

Ölümü özler can
Çaresizin var mı ki tutar dalı
Her şeyin adı ölüm ki yutar dalı
Ölümü özler can

Ölümü özler can
Ötede ne varsa var artık
Bu son kozdu çok çetine çattık
Ölümü özler can

[Kéan aRs]

dünya fani...
Secdeye varınca vakarlı başlar
Gizliden gizliye dökülür yaşlar
Kullukta sultanlık bulur kardeşler
Dünya fani, ölüm gerçek uyanın

Ömür biter insanoğlu durulur
Huzuru mahşerde divan kurulur
Herkesin nefesi tek tek sorulur
Dünya fani, ölüm gerçek uyanın

O gün gelip her şey çok geç olmadan
Yaprak gibi sararıp ta solmadan
Melek-ül mevt kapımızı çalmadan
Dünya fani, ölüm gerçek uyanın

Şah olsan, padişah olsan da boşa
İster bin yıl ömrün olsa, bin yaşa

[Kéan aRs]

melekül mevt...
Yağmur yağsa
Bardaktan boşalırcasına
Gözyaşlrım karışsa yağmura

Kimseler uğramasa yanıma
Bir tek melekül mevt uğrasa
Bir dua edecek kadar vaktim kalsa
Ve duruşum yine de ümitli olsa.

Tebessümün içindeki boşluk belli olmasa.
Sağlam görünsem yine de,
Melekül mevt uğradığında.

Ben ağlasam
Ve yağmur gizlese gözyaşlarımı
Kimseler uğramasa yanıma
Bir tek melekül mevt uğrasa.

Kimseler bilmese ağladığımı
Bir tek melekül mevt anlasa
Yağmur yağsa
Bardaktan boşalır

[Kéan aRs]

günler perişan...
yırtarak geçiyor kalbimizden
hayatı da törpüleyen zaman

şuramızda birşey var
acıya benzer
umuda benzer
böyle günlerde herşey
hem acıya, hem umuda benzer

gün ölümle başlatıyor hayatı
her şafak taze bir ölünün üstünde doğuyor
her sabah ölümü anlatıyor gazeteler
sol köşede ölümü kutsallaştıran bir fotoğraf
yeni bir cinayetin rontgenini çıkartıyor gövdeme
beynim sabırla keskin
iğdişliyor haber bültenlerini, yorumları, sahte ölüm ilanlarını

[Kéan aRs]

çeşmeler...
I.

Benim yalnızlığımdan
Damıtılmış çeşmeler
Kurumuş unutulmuş
Ceşmelerin akışıyım
İnsanlık içinde

Ay görmez onları onlar ayı görür
Aydan haberlidirler
Söylediklerinin çoğu
Ay hakkındadır
Aya dair
Ayın tarihine ait

Fındıklılı Mehmet Ağa
Çeşmesi
Silahtar Tarihinin yazarı
Yenilmez karpuzlar
Acı salatalıklar yıkamıştım suyunda
İçilmez
Bozuk suyunda
Gece yarısı
Ayışığında
Yaz ay ve ben
Silinmeye yüz tutmuş yazı
Ölümü hecelemiştik
Ortalığı dolduran

[Kéan aRs]

benim şiirim...
Bakmayın çevremi kuşatanlara
Hüznün,yalnızlığın şairiyim ben
Issız ovaların nehiriyim ben
İçimde işliyor derin bir yara
Aşkın öldürmeyen zehiriyim ben
Bakmayın çevremi kuşatanlara
Hüznün,yalnızlığın şairiyim ben

Kapattım kalbimin son kapısını
Dokunun;boşlukta bir taş gibiyim
Hafızası ölü nakkaş gibiyim
Çekiyorum mutsuzluğun yasını
Ayaklara mahkum bir baş gibiyim
Kapattım kalbimin son kapısını
Dokunun;boşlukta bir taş gibiyim

Ölümü yaşadım ölmeden önce

[Kéan aRs]

sensiz olmuyor...
Yalın ayak bir ömrün çırılçıplak şubatında
zincirlere gerdiğin gökyüzümü, içine nefretini de katarak,
bilinmez diyarlardan esen yellerin
inilmez duraklarına götürdün

Oysa sana varmak içindi bütün şiirlerim
şairler yarışırdı yüreğimin sevda bahçelerinde
Sevmeyeceğini ve gelmeyeceğini bile bile
İnatla iki kaya arasında açmaya çalışan bir çiçek gibi,
hayalini ıslatacak yağmurları beklerdim...

Nereden bilirdim kurak mevsimlerin sürgünü olduğunu.

Sen, seni seviyorum
kelimesine en çok

[Kéan aRs]

tükenen sonsuz...
Bizdik tüyden hafif, pamuktan beyaz,
Sudan da temiz, bizdik.
Kötülük bilmedik, yoldan dönmedik
Kimseyi kırmadık gücenmedik.

Durum ağır, sertleştik.
Çoğunda çeliktik dikleştik.
Dikleştikçe gerildik
Gerildikçe kırıldık.

Toprak yatağımız,kar yorganımız
Yağmur duamız oldu,direndik.
Kıvılcımdı yangın oldu
Yandıkça kavrulduk
Kavruldukça tükendik,tükettik her şeyi
Ve sonsuz bilmeceyi.

[Kéan aRs]

tuhaf bir aşk...
Seni tam sevmeye başlamışken
kaybetmekten korkuyordu.
Kuş gibi bir gün avuçlarından
uçacaksın biliyordu.
Biliyordu ki yuvadan uçtuğun gün
yüreği kan ağlayacak.
Seni beyaz gelinlikle gördüğünde
mutlulukla gülerken beşer,
boşaltacaktı kanlı gözyaşlarını içine
kimselere sezdirmeden.
Ta ki ölene değin.
Öldüğünde yatıracaklar onu masaya
Yaracak göğsünü hekim,
Çıkaracak acılı yüreği dışarı,
Kanlı gözyaşları ilk günkü gibi taze.
Yürek son defa o zaman konuşacak
Tek kelime söyleyecek;sev

[Kéan aRs]

gurursuzca...
Yaptığım olsa da gurursuzluk
Etsem de bir fütursuzluk
Sensiz çeksem de çok susuzluk
Bil ki vardır olan bir şeyler.

Vursa da bütün haşmetiyle tipi
Varsa da orada olan biri
Yılmayarak kaplasa da kenti sis
Bil ki vardır orada bir şeyler

Sevmek istemesen de birisini
Çeksen de Ona süngeri
Yapsa da elinden geleni,
bu olmayacak bir sevgi.

Unuttun beni biliyorum.
Çok mutlusun bende görüyorum
kış bastırdı olanca kudretiyle
zalim kış, sonunda bende döktüm yapraklarımı.

Yokladım tüm