Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Aşklar mı diyordun, anladım

Senin incindiğin benimse

Yollara düştüğümdür yeniden

[GooD aNd EvıL]

Biten bir aşk için

Söylenecek söz şu olmalı:

- Güzeldi yine de

[GooD aNd EvıL]

Hiç kimse bir aşkı

Onarmaya kalkmasın

Kaybedilmeye değer

En güzel anında bitirilmişse eğer

[GooD aNd EvıL]

Aşklarımı biriktiriyorum
Küçük ama içinde dünyalar kadar sevgi yaşayan yüreğimde
Sevgim hiç bitmiyor
İhtiyacım olduğu anda
Hepsi bana yardıma geliyor
Bir gün hepimiz gülüp eğleneceğiz
Ama zaman bekliyor
Aşksız yaşanır mı demeyin
Bazen aşık olmadan da yaşanıyor
Ve o gün geldiğinde
Tüm sevenlerin yüzü gülecek
Ve güneş doğduğu zaman
Dünyayı güneşin ışığı değil
Gerçekten sevenlerin
Yürekleri aydınlatacak
Ben o günü bekliyorum
Ve her aşkı aynı anda yaşamıyorum
Aşklarımı biriktiriyorum.

[GooD aNd EvıL]

Aşklarımız büyüyeceğine
Hırsımız büyüyor gün geçtikçe
Eğer nefretle anıyorsak birini
Nasıl bahsederiz bundan sevgi diye
Kötü şeyler kadar iyileri de silmiş olmaz mıyız
Yaşadıklarımızı unutmaya çalışırken
En iyi anları da çıkarmaz mı akıl kendinden.

[GooD aNd EvıL]

Cananı olan canların gülistanlığıyım,
Hiç batmayan güneşlere demir almalıyım,
Geveze ruhların son matemli durağında
Lahuti baharların ardından koşmalıyım,

Yeni tanıştığım hayallerle çıktım yola
Öteler ötesinde ay ve güneş kol kola,

Aşkların şahikasında mecnun ve Leyla var,
Bir ateş ki düştüğü yere hayatlar sunar,
Bir sevdadır ki ebede meftun olanlara
Sunulur siyahı hiç olmayan yarınlar,

Hep kendimizi aradığımız *******de
Mavera tadında devalar bulunur derde,

Kezzaplı umutların sancısını çekerim,
Siyah kefenli gecede sabahı beklerim,
Diken üstünde yarınlar üşüyen kor gibi,
Bugün buradan gider sonra yine gelirim,

Uğruna adadığımız güller hiç solmadı,
Bu yola baş koyanlardan ağlayan olmadı.

[GooD aNd EvıL]

Yalan desem taş olurum
Uçar gider kuş olurum
Bak, gör işte yazıyorum
Güzel seni seviyorum

Kara sevda, gizlenmez ki
Hasretliğin çekilmez ki
Başka türlü söylenmez ki
Güzel seni seviyorum

Gönül sözü, riya olmaz
Sensiz derdim deva bulmaz
Yanımda olmazsan olmaz
Güzel seni seviyorum.

28.06.2003 İstanbul

[GooD aNd EvıL]

Seviyorsan karalama
Sitemlerin sıralama
Sözlerinle yaralama
Sevgi dolsun silahların

Gurbet elde yalnızlık zor
Hasretliğin içimde kor
Her düşünü hayıra yor
Aşka doysun rüyaların

Gelemezsem sen gel bana
Bekliyorum yana, yana
Dileğimdir gülüm sana
Beni sarsın hep kolların

24.02.2004 İstanbul

[GooD aNd EvıL]

Aşksızlık;serdeniştir
Aramak sevdalıyı ceren gözlerde
Nuru hikmet cemalde
Zülüf saçlarda
Endam' ı diyarda
Aşksızlık;yakarıştır
Ceren gözlerde kinaye
Cemal i yüzde kızarış
Yitmek
Kendinden geçmek
Aşksızlık;umuttur
Fakiye tayran misali
Aşksızlık; sabırdır
Pir hacı bektaş veli dergahı
Aşksızlık;yunus dur
Dönülmez bir yolda yürümek
Aşksızlık;
Dua etmek
Semah dönmek
Mevlana misali

[GooD aNd EvıL]

Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili.
O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır.
Gelir ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur.
Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar.
Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş,
anneler ve korkular yoktur.
Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili.
İnsan bir başka ışığa teslim olur...
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil,
içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir.
Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur.
Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın
hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de...
Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının
çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir
sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...

Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili,
kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı
hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye.
Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda,
gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri,
o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim.
Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...

Aşk çok eski bir şeydir sevgili.
Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer.
Sevdiğimiz insanların çocuklukları da...
Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer.
Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider,
hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...

İnsan bazen nedensiz yere umutsuzluğa kapılır.
Kimselere veremez sevgisini, kimselere kendini anlatamaz, evlere kapanır...
Bazen denizler, kıyılar çeker insanı.
İnsan bu kapılmayı anlayamaz, oysa çok eski bir yerde
yaşanmasından korkulup vazgeçilmez aşkların sızısıdır bu.
Bu sızı, bu yenilgi mevsimlerle yıllarla devredilir başka insanlara...
Bir insanın yaptığı bir hatanın tüm insanlara yayılması gibi...

İşte şimdi biz de sevgili, ya olmadık zamanlarda
umutsuzluğa kapılıp, soluğu evlerde alacağız, ya da denizler,
kıyılar çekecek bizi. Nasıl biz başkalarının
korkaklığını taşıyorsak, başkaları da bizim korkaklığımızı taşıyacak, yenilgimizi, umutsuzluğumuzu...

Birazdan sabah olacak...
Para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş,
anneler ve korkular başlayacak...
Bunlar varsa ve bizim için geçerliyse aşk yoktur ve
hiç olmamıştır sevgili. Birbirimizi kandırmayalım...

Hadi güne hazırlan. Yaşadıklarımızı unutmaya çalış.
Aşk bize güvenip verdiği büyüsünü, sırlarını,
cesaretini, bilgeliğini ve o ilkel, o yaban ağrısını geri
alacak. Bunlar olurken içimiz bir an çok üşüyecek, sonra geçecek...

Hadi, oyalanma birazdan yarın olacak...

Aşkta yarın yoktur sevgili...


Cezmi Ersöz