devam etmeli....

[lilith]

Duraktayım…hem de değilim…sigara yakıyorum ama otobüsün gelmesi içinde dua ediyorum..yani sigaramı söndürmek için..insan isteyerek yaktığı şeyi yine isteyerek söndürmek ister mi? Bilmem.istiyorum…

Nihayet otobüs geliyor ama sigaramı zaten söndürmüştüm..her zamanki gibi gecikmeli yaşıyor hayatı bedenim..neyse önemi yok..biniyorum..sıcak!

-bu arada telefon çalıyor..ne yazdığımı ve nerde olduğumu unuttum..ne diye çalıyor gereksiz şey anlamam-

Otobüsteyim…oturduğum yere sığmıyorum..taşıyor organlarım..halbuki iki senedir gayet rahat sığıyordum bu yere..

Ne oldu da şimdi pencereye göz diktim bilmiyorum....yok oradan da çıkamam..vazgeçiyorum…

Ne kadar da uzadı yol,ayaklarıma bakıyorum…adımlarımın tadı yok ve fikrimin gücü..yürümekten de vazgeçiyorum..

Başlıyorum iç telkine..az kaldı falan diyorum herhalde,şu an tam hatırlayamadım…

Bir ara gözlerimi kapıyorum…bir ara değil,uzunca bir süre açınca anlıyorum..inmeliyim…

İniyorum,yürümeye halim yok,yürüdükçe kararıyor insanların bakışları..tatsızlığımdan..

Eve atıyorum kendimi,bir şeyler yapmalıyım…nescafe için su,sigara için küllük..

Rahatlıyorum sanırım,ama ilaç kokmalıyım böyle olmayacak yoksa…başımda duman,başımda karaltı,başımda sessizlik….yoruyor,çok yoruluyorum…gürültü olsun diye bir şeyler açıyorum ve tüm ışıkları yakıyorum..korkar mı oldum karanlıktan?

Bilmiyorum!

Bu ara hayat bir ‘’off’’ kadar sıkıcı ve bir ‘’ahh’’ kadar yakıcı…var olan gücümü yitirmemek için kımıldamıyorum bir yere..ne sana bir adım geliyorum,ne de senden bir adım gidiyorum..dur diyorum kendime..olduğun yerde….

Mantıklı geliyor…hayret! Bayadır almıyordum bu kelimeyi ağzıma,kulağıma,elime…

Her yanım yoksundu içerdiği anlamdan…