Hayat tersten yaşanmalıydı

[KoJiRo]

Hayat tersten yaşanmalıydı. Yaşamın en tatsız tarafı sona eriş
şeklidir. Şüphesiz ki yaşamı tersten yaşamak daha güzel, hatta
mükemmel olurdu. Nasıl mı ?
Camide uyanıyorsunuz. Bir tahta sandık
içerisinde, herkes karşınızda saf durmuş, iyiliğinize dua ediyor ve
tüm haklar helal edilmiş vaziyette.
Tabuttan doğruluyorsunuz, yaşlı,
olgun ve ağırbaşlı olarak.Torunlar hepsi hazır. Arabanıza kurulup
evinize gidiyorsunuz.
Doğar doğmaz devlet size maaş bağlıyor,aylık
veya üç ayda bir maaşınızı alıyorsunuz. Ne güzel, hazir maaş, hazır
ev.... Altmışlı yaşlara kadar her şey garanti, huzur
içinde yaşıyorsunuz. Sağlığınız gittikçe düzeliyor, kaslar güçleniyor,
kuvvetleniyorsunuz. Bir gün çalışmak istiyorsunuz ve ise ilk
başladığınız gün size hoşgeldin hediyesi olarak bir plaket ve altın
kol saati veriyor patronunuz.. ve Genel Müdürlük veya bunun gibi
yüksek bir makamdan tecrübeli bir insan olarak ise başlıyorsunuz.
Herkes karşınızda elpençe divan... Vücudunuzda da bazı hoşa giden
hareketler de başlıyor. Gittikçe zayıflıyor forma giriyorsunuz. Diğer
hormonal aktiviteler artıyor, fevkalade..... Aman ne güzel günler
başlıyor...
Derken birgün patron size artık Üniversiteye gitsen daha
iyi olur diyor.
Bu arada Babanız ortaya çıkmış, "fazla çalıştın"
diyor "artık eve dön, işi bırak, okumaya başla, harçlığın benden
olsun..." Keyfe bakar mısınız? Okuduğunuz dersler gittikçe
kolaylaşıyor.
Ekmek elden, su gölden bir dönem başlıyor. Partiler,
diskotekler, kızların sayısı artıyor.
Derken anne ve babanız sizi götürüp getirmeye başlıyor, araba kullanma derdi de yok artık....
Günün birinde sizi okuldan da alıyorlar, "evde otur, keyfine bak,oyuncaklarınla oyna" diyorlar... Mamanız ağzınıza veriliyor, zaman zaman altınızı bile temizliyorlar,hatta bu durum alışkanlık yaratıyor ve hiç tuvalet kullanmamaya başlıyorsunuz.
Derken Anneniz bir gün size süt verme kararini aliyor ve baska bir keyifli dönem basliyor.Mama artık her yerde, her an ve en taze şeklinde hazır. Bir gün karanlık ılık ve sıcak bir ortama giriyorsunuz. Beslenmek için ağzınızı açmaya dahi gerek yok, bir kordondan besleniyor, sıcacık, yumuşacık, gürültü ve patırtısız bir ortamda yaşıyorsunuz.Küçülüyor, küçülüyor, ufacık bir hücre halini alıyorsunuz.
Ve günün birinde müthiş bir olayla hayatınız bitiyor....

CAN YÜCEL