Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Yolumu Kırdı Kader

Gama çalgın meltemler ruhumu sarhoş etti
Bahara küs mevsimler dünya küçük virane
Kırdı yolumu kader aşk gönlümü terk etti
Diyemedim sebebini sorana.

Ufukların efkârı kadehime inerken
Yıkılmış hayallerim can yurduna dönerken
Ayrılık acısıyla tutuşurken yanarken
Dediler ki tuz ekele yarana

Kenelerin yurdudur bana ait bu beden
Her zehir şifa gelir ölmek bilmezler neden
Ölüme susuz düştüm öldü ruhum, ölmeden
Ne diyeyim bu kurguyu kurana

Uzağa düştü kervan yolumu sardı şaki
Yoldaşımı nefsiyle düşürdü vurdu şaki
Bana benden tuzağı benimle kurdu şaki
Zehir verdi yaramızı sarana

Gönlüme sözüm geçmez göç gedikten aşıyor
Yolumun yılgınları düşmanla yol aşıyor
Öz ilimde gardaşım benimle savaşıyor
Elim kalkmaz yüreğimi vurana

[GooD aNd EvıL]

! ! ! Her Yanım Saklı Duvar

Bir sevda durağıdır yanıp duran yüreğim
Kaç ölümün yolcusu gönlümden gelir geçer
Şaşkın kelimelerin efkârında yüzenken
Acılarla yıkanmış yüreğim konargöçer

Dibi derin kuyular içinde saklı tutar
Yitik duygularımı kovalarla çekemem
Sokaklar bana yanar bu şehir beni yutar
Kan dolu yüreğimden bir damlacık dökemem

Ölümdür ölüm bilmez ruhlara hâkim olan
Acılar dalgın gezer benden bana düşerken
Ateş iner yanmadan ahdine sadık kalan
Bir garipler grubu diz dövüp ah ederken

Gül kokan bedenlerin toprakla vuslatı var
Saçlarımda dolaşır bilmediğim mahlûkat
Düştüğüm dost mekânı her yanım saklı duvar
Kaybolur bu çukurda arzulanan her murat

Gamzelerde solarken has bahçeden seçme gül
Toprakların hicabı taşa yazar namımı
Gitsin bu viranede şevke gelmez her bülbül
Taşıyacak kim varsa alsın gitsin gamımı

[GooD aNd EvıL]

! *Akşamların Uzak Menzili

Uyku akşamların uzak menzili
Çağlayanlar susmaz akar bu gece
Yüreğime bir ses iner gizlice
Çözülür kalbimin lal olmuş dili
Hayalime kement atar sevgili

Hayalimden geçer belli belirsiz
İfrit kılığında bir hoyrat cüce
Adı meçhul kendi meçhul bilmece
Kalmaz mı yürekte yangınlardan iz
Kalır mı gönüller aşka ilgisiz

Dövünür kabında çırpınır durur
Gidişine gönül yorduğum sevda
Kapısında düşkün durduğum sevda
Olur, acı kurşun... ve beni vurur
Umut hayıflanır hayaller kurur

Yıldızların üstü dost öte yanda
Çıldırır derdimle yanar dereler
Açılmaz günlerce küs pencereler
Bir körpe esirdir yar bu vatanda
Vatan köhneleşir biter zamanda

Eşiği mekânım çarem içerde
******* gücenir efkâra düşer
Alır neşterini derdimi deşer
Zaman sargı vurmaz bu azgın derde
Akşamlar söyleyin uykular nerde

[GooD aNd EvıL]

Dertlerin Derdi Bahar

Bitirmedim mihnetler asırlara yayılmış
Gülden huzursuz bağban gül şehrinin hâkimi
Gözlerime yürüyen kanlar yaştan sayılmış
Sızıları gönlüne dost tutup bağlar kimi

Çığırtkanlar mezatta hayata ölüm satar
Kader nasip ararken varır düşer tuzağa
Yunus'u şevke salan dertlerin derdi bahar
Kader sarıp girdaba atmış dosttan uzağa

Hangi yola yolcusun menzilin bilinmiyor
Sularda sakladığın hayalleri çek çıkar
Bilmez misin ayrılık bir yağarsa dinmiyor
Bu devirin selleri dağ değil gözden akar

Eşiğinde çürüyen bir çaresiz baş durur
Çürüttü eşiğini gözlerinin nemiyle
Yıllar var ki bitmeyen ağrı, dert, telaş durur
Kimler meşgul bilemem devranıyla demiyle

Benim yandığım gece sana bayram günü mü?
Şarkılardan süzülen kederi söküp attın
Yitirdim hafızamdan yarınımı dünümü
Terk ettin gidişinle hem yaktın hem ağlattın

[GooD aNd EvıL]

Tuz Basılsa Yaralarım Sızlamaz

Uykusuz *******de yatağında muzdarip
Kalleş düşen yıldızlar ay yolunu izlemez
Kaybolur karanlıkta yokluk içinde garip
Gönülde gözü yoksa yar yolunu gözlemez

İsyanlı ölümlerin duaları tükenmiş
Kül yığını varlığın her damarı tükenmiş
Zamane şuurunun iffet, arı tükenmiş
Sevgi dolu yürekler sevdiğini özlemez

Âhımı ah ederek dinleyen *******de
Kaç sabah ızdırapla tebelleş oldu derde
Kaç gönülün acısı gömülü kaç makberde
Kaç gönül var derdini açık tutar gizlemez.

Kanayan ahımda sen yanan ervahımda sen
Beni sevdan götürdü sen gönlüme inerken
Siyahların bahtında gün sabaha dönerken
Körleşen çukurları dik yamaçlar düzlemez

Günahımın affını gönül yanıp isterken
Her sabah bülbüllerle yana yana dost derken
Kabul edersen beni eşiğinde beklerken
Tuz basılsa yarama ağrı verip sızlamaz

[GooD aNd EvıL]

Sızıların Türküsü

saklanma saklandıkça sızılarım artıyor
hicranın zirvesine götürüyor saçların
mazlumlar mezadında bir el beni tartıyor
ağrısına yanarım zehirden ilaçların

savurduğun harman mı poyrazı bayram eder
kavurduğun ateşler harlandıkça yakıyor
çevirdiğin zamanlar ömrümü alıp gider
devirdiğin savaklar yüreğime akıyor

incelen ağrıların damarımda gezerken
bir ateş girdabıdır döndükçe yandığım nar
gidip uzaklardan ızdırabım süzerken
doruklarda dem süren seviyor sandığım yar

bu gönül sevdaların müreffeh ülkesidir
zarıyla sızlandıkça yol bekleyen ağıtlar
güllerin seyrettiği gülün gönlü incinir
ağıtların derdiyle yakılan kaç ağıt var

bir bebek salıncağı başımı döndüren gam
ninnisini gel söyle uykuya dursun gece
kimlerin dertleriyle yanarken bu diğergam
gamların zihnindeki gamlar gamlı bilmece

[GooD aNd EvıL]

Ayırma/ Ayrılma

Bu yersiz zamansız bir ayrılık/ ve erken
Düşürdüğün durumu düşün mü sen/ giderken
Titrerken dudaklarım ayrılığın kışında
Her hücrem matem tutar sana veda ederken

Musallada bekleyen cesede can ne gelsin
Canı candan ayırıp beni bende arama
Sersefil duygularım gizli değil el bilsin
Bir yiğide yakınmak yakışmazmış ar ama

Kovulduğum kapılar senden öte de değil
Gitti sandığın zaman yine sana gelmişim
Sessiz ve sensiz olmak çekilmiyor bunu bil
Yar kapında kalmayı bana görev bilmişim

Ayrılığın ruhundan ızdırabı sök çıkar
Ayrılığın derdine ayrı düşen yanmasın
Ayrılmamı isterken gözüm gönlüne akar
Ayrılmamı isteyen gönlün gama kanmasın

Ayırma ayrılığın derdi çetin çekilmez
Ayırma ayrılığın eğdiği bel kırılır
Ayrılma ayrılan mutluluk nedir bilmez
Ayrılma ayrılan mihnet ile yorulur

[GooD aNd EvıL]

Hünkâr Dağlı’ya

Fikir erdem idi çileler şeref
O günler en kutlu zamanmış ağam.
Ne kadar adam var hepsi bitaraf
Kulu kul eyleyen imanmış ağam

Kimi zengin oldu çekti başını
Kimi isyan etti sıktı dişini
Kimi rüşvet torpil kurdu işini
Ona göre her iş tamammış ağam.

Kimi de değiştim diyor dönerken
Kahpe gölgesine yatıp sinerken
Milletime bela zillet inerken
Kâfir imanına inanmış ağam

Bana dudak büker yoldan çıkanlar
SüPage Rankingülenle aynı yere akanlar
Değiştim der şimdi ruhu kokanlar
İnsanı caydıran gümanmış ağam

Diyalog ülküdür papazdan yoldaş
Adanmış bu yola çıkarken can baş
Değişken dönmeler düşmanla gardaş
Ulusoy onlarca kınanmış ağam

[GooD aNd EvıL]

Senin İçin Sana Geldim

sana geldim senin için efendim
ben gelirken sana beni getirdim
nefsin yamaçlarından engine indim
senin için sende beni bitirdim.

çok sevdim efendim seni çok sevdim
em diyerek ateş sardığım yara
çürütürken fani olan her aşkı
salar beni günde kaç bin diyara

sızı döker gam akıtır hicranın
kırık kalpler acı çeker benimle
çıktığım her yolun taşlarında ben
yatarım pervasız boş bedenimle

çok sevdim sevginle sevdikçe seni
onmadık alemler sevginle yanar
vurgunum yüreğim yarım ve garip
bir parçası sende biri muzdarip

yokuşa düşen yol sevginle dümdüz
kapında bekleyen yokta saklıyım
bir tatlı kokundur bayramım benim
gitmeden kırk sene kalsam haklıyım

gidemem güllerin şahı has gülüm
parmağınla böldüğün gamlı hilal
günah yarasına ateşten sargı
vur istersen yeter ki yanına al

[GooD aNd EvıL]

Yanarım

eyvallah ağam taş yerine oturdu
aldı beni eskilere götürdü
İhanet bağımda ayrık bitirdi
güllerimin yanışıyla yanarım...

gönül efkar tutar ülkü yar ile
gül açtı bağımda yar bahar ile
hasretin verdiği ah-u zâr ile
tellerimin yanışıyla yanarım

bir acıdır yüreğime katılan
yıllar yılı acısıyla tutulan
karış karış düşmanlara satılan
illerimin yanışıyla yanarım

nerede yurdumdan kafir kovanım
kanı ile belaları savanım
arısız peteksiz bom boş kovanım
ballarımın yanışıyla yanarım

ulusoy'um benim bana darılan
yürümeden yatağında yorulan
ben giderken önüm sıra kırılan
yollarımın yanışıyla yanarım..