Gün Doğmadan Uyandım
 

Gecenin kör karanlığında uyandım.

Seni uyandırmaya kıyamadım.

Hiç melek görmedim ama

Melekler kadar güzelsin dedim.

İltifatımı sana duyuramamanın sıkıntısı içimde

Nefes alış verişini seyrettim uzunca,

Bir inip bir kalktı,

Tekrar inip tekrar kalktı göğsün,

Bir makine düzeninde

Huzur ve sükûnet dokudu.

Yeşil, yemyeşil çimenlerde

Doru bir at otladı durdu.



Sonra bir an esnedin,

Bir solukta içine çektin

Yatak odamızın

Mis kokulu atmosferini.

Dişlerini gördüm

İnci, mercan dişlerini

Bu benzetmeler başka şiirlerde de var,

Ama öyle ne yapayım

Yalan söyleyecek, uyduracak halim yok ya!

Mavi masmavi bir okyanusta

Bir yunus oynadı durdu.



Önce, sola döndün yavaşça

Göz kapaklarında bir hareket,

Rüya görüyordun mutlaka,

Gülümsedin kendi kendine

Baktım yastık gülümsedi,

Yorgan gülümsedi,

Zaten gülümsüyordu

Masada duran resimlerimiz.

Gülümsedi gibi geldi oda

Belki de gülümsedi, kim bilir?

Uyumakla uyanıklık arasında

Bir kıpırdadın, sonra

Yeşil gözlerin aralandı.

Bir ışık, kanat çırpıp pencereden içeri süzüldü

Gece mavisine yakın lacivert bir gecede

Bir yıldız parladı durdu.