Unutulmuş Mutluluk
 

Yine sensiz,yine umut dolu bir bahar akşamı
Bu canda tükenmeyen sevda seni sayıklamakta
Akşam geceye doğru sessizce yol alırken
Biraz hüzün biraz da heyecanla arkadaş oluyorum ona
Yine tek başıma,yine yalnız
Her geçen dakikada biraz daha büyüyor içimdeki o duygu
Ama az kaldı biliyorum,hissediyorum
Ve başlıyorum;dakikaları,saniyeleri saymaya
Yine hayal ediyorum beni sevdiğini söyleyeceğin günü
Sonra düşünüyorum beni niye sevmedin diye
Düşünüyorum, nerede hata yaptım, eksik veya yanlış neydi
Ve anlıyorum yaptığım yanlışları
İmkansızdı benim için
Karşına geçip seninle konuşmak
Ama hep araya birilerini koydum
Ablanla olanlar, belki yaş farkı veya ailen
Söylemeye dilim varmıyor ama olmadı işte
Sevmedin,sevemedin beni
Ama ben seviyorum seni,ilk günkü gibi o heyecanla
Ve aynı aşkla
Sana,onlara ve bazılarına inat
Birini bir daha sevecek olsam o yine sen olursun
Dün ve bugün olup, yarın da olacağı gibi
Yine böyle dalmışken vakit geliyor
Saat tam on iki
Nisanın yirmi üçüne giriyoruz
23 Nisan 92, 23 Nisan 2007
Artık senin doğum günün veya bizim ya da sizin
Son kalan,hiçbir şeye değişemeyeceğim kolamı yudumluyorum
Evinize doğru bakıp, sonsuzluğa uzanırken
Ve yine hayal ediyorum
Kırk yıl sonrakini beraber ve sevdiklerimizle kutladığımızı
Yine boş, yine boş
Hiç dolmadı bu umutlar,hayaller
Aslında doldu, ama uyanınca …
Şimdi ne yapıyorsundur,aklından neler geçiyordur
Arayıp seni kutlamak isterdim
Ve gelip hediyeni vermek
Seni sevdiğimi söyleyip aynısını duymak
Benim yolum uzun ve tek başımayım
Günün ilk ışıklarını görünce yolculuk yine bitecek
Sonra seni görebilme umuduyla ya dışarıda ya da penceredeyim
Seni görünce hüzün, göremeyince ölüm
Akşam olunca yol yine görünüyor
Ben gidiyorum Kübra
Gitmek zorunda olduğum için
Yoluma devam etmeliyim
Yine saçlarını bir gün okşama umuduyla
Yine sevdiğini bir gün duyabilme umuduyla
Ve yine bir gün bitecek bu yolun sonunda sen olma umuduyla
Sana ilk kez iyi ki doğdun deme mutluluğuyla
Umarım rüyanda birileri seni nasıl sevdiğimi sana anlatır…