Allah İle Konuşmak (1)
Ey Rabbim!
Sen ki
Kainatı yarattın
Beni de içinde var ettin
Seni çok seviyorum
Ben hiçtim,
Ne ruhum, ne bedenim vardı.
Kalubelada,
Ruhları yarattığında
Beni de yoktan seçtin.
Önce ruh verdin
Kişilik verdin.
Beni hiçlikten, kulluğa atadın.
Yarattıklarının
En şereflisi olan insan yaptın.
Beni hiç yaratmasaydın
Ben sızlanıp ta
Beni de yarat diyemezdim.
Çünkü yoktum.
Sen beni seçtin.
Ruhlar âleminde beklettin
Zamanı geldiğinde
Dünyaya gönderdin.
Sırf bunun için
Seni her şeyden çok seviyorum.
Bana böyle büyük bir nimet
Bahşettiğin için
Sana sonsuz şükrediyorum.
Dünyaya yolladığın ilk durak
Ana rahminde
Bir su torbası içinde büyüttün.
Dünyaya intibak edeceğimiz zaman
O torbadan çıkardın.
Anamızı aracı kıldın.
İki yıla yakın ondan beslendim
Gelişmemi sağlayacak en güzel besinleri
Annemize bahşettin.
Zahmet çektirmeden emerek
Gelişmemi sağladın.
Kusursuz, sistemli her yaşa uygun
Nimetlerle donattın.
Annemizin bu zahmetine karşılık
Onu ayrıca taltiflendirdin
Bize cennete gidecek yol,
Anaların ayakları altından geçer dedin.
Anamı çok seviyorum
Allah’ım
Seni daha çok seviyorum
Senin bizi sevdiğin kadar
Bizimde seni sevmemizi nasip et
Bizi sevdiklerinle beraber eyle
12/11/2006 gantep
Müslim Avcıoğlu
|