|
10-15-2007, 07:39 PM
|
#1 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57908
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Şehir
Şehirlere
Marşlarla dolu türküler söylediler Geriye kalan kandı Çocuk seviyordu kızı Ve kaybolmuş bir cephede Ağlıyordu Şehre ilkbaharda Kan dolu sözçükler damlıyordu Şehir uzaktı kendinden Bahçelerde çiçekleri kan Çephelerde askerleri barut kokuyordu Çocuk kızın resmini okşuyordu Ve kaybolmuş bir cephede Ağlıyordu Şehrin sokakaları kinle süslenmişti Kuşları göçüp gitmişti çoktan Şehir yalnızlığını yaşıyordu Ve şehir İlk defa korkuyordu yaşamdan Ben,ben değildim Onun onunla alakası yoktu Herkes vahşi Herkes korkak Ve herkes ağlıyordu içinden Her patlama olduğunda Gözlerde saklı o damla Parıl parıl parlıyordu Patlamalar arasında şehrin Sessiz ve sakindi çocuğun bedeni Ellerinde o çansız resim O resmi tutan cansız elleri Her patlamada gözleri Cephedaki her yürek gibi Parıl parıl parlıyordu Tek farkıydı kardeşlerinden Cansız ve soluksuz bakışı 01/06/2001
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|
|
|
  |
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Normal Mod
