Sevimine Ölüyorum

[вσυя∂¢αη]

Sevimine Ölüyorum

Kör olsa da düğüm, bir gözü görüyor sana bağlanmışlığımın.
Dipsiz bir kuyuya benzetsem de sevdamı, kuyunun aynasında gökyüzü.
“ Ölümüne seviyorum, sevimine ölüyorum.”
Yıllar önce emdiğim süt burnumdan gelmese de şimdi ağlıyor anam.
Ben öğrettim kemana ağlamayı.
Ağaçlara, kanatarak yaptığım dövmeler, silindi birer birer ve kalpler sağlam değil artık.
Ağzımı doldurarak fırlattığım küfrüme bir kahpe arıyorum üstüne alınacak.
“ Ölümüne seviyorum, sevimine ölüyorum.”

[вσυя∂¢αη]

korkuyorum sana anlatmaya aşkımı
engelleyemiyorum dilimdeki o cümlenin helakını
şimdi anlıyorum eriyip gitmeyi ve aşkın ızdırabnı
yüreğimin gemileri karaya vurdu batırdı sandallarını

gökyüzü soruyor bu korku neden?
şimşek kızıyor bana hadi ruhuna seslen
Şu korkak dilim suskun ne gelir elden
umudumu bekler olurum cesaret timsali yelden

dilim söyle niye bu ihanet kalbime?
bir avuç mutsuzluk müstahak mı elime
madem ortak oldun bu ihanete
ihtiyaç duyar ruhum umutsuz bir metanete

[вσυя∂¢αη]

Denge

Gemi tayfalarınıda yolcularınıda zorla götürüyor
Kızıyor ukala denize anlamsızca
Ve batıyor zavallı gemi hırsından,
Yine de olmuyor; kimse ölmüyor neden ?
O mecburi kalabalık neden yaşıyor ?...