|
|
|
10-14-2007, 02:24 PM
|
#1 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57907
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Sonsuzluğun Gülü
Aylardan Kasım…….
Dökmüş ağaçlarını yapraklar Şehvetle sevişemeye hazırlanan Kavuşmayı bekleyen Aşıklar gibi….. Tüm giysilerinden arınarak Tüm çıplaklığıyla İnsanoğluna ders verir gibi…… Seni tanıdığım aydı bu. Ağaç gövdelerinde yetiştirdim Gübresi sevgi ve aşk olan En nadide gülleri, çiçekleri Bu çiçekler şiir oldu sana aktı Yazdığım sayfalarda, Söylediğim sözcüklerde Sana okuduğum şiirlerde Sonra kar yağmaya başladı Hava soğuktu Ama senin sıcaklığın Yanımdaydı Isıttı beni. Karlı yollar engelleyemedi Senin sevginle aştım her engeli. Bu sefer de kar altında yetiştirdim Hasret çiçeklerini Sensiz geçen en küçük anımda Hasret çiçeklerini okşadım, öptüm Sana hasret kaldıkça……. Ne kadar hasretsem o kadar Yanımdaydın artık. Ama, bir o kadar da uzak Sonra sonra sonra……….. Güller, çiçekler Genelde bahar ayında yeşerir Ama… iş bu gülleri çetin koşullarda yetiştirebilmekte kimisi bu söylediklerime bakıp toprağa ekmiştir tohumu ama bir sonraki mevsimde ne gül vardır ortada ne de çiçek ama ben sana, özlemimi dile getirdim özlem gülü oldum sevgimi dile getirdim sevgi gülü oldum artı sonsuz dedim sonsuzluğun gülü oldum. Şair; bana beyaz gül yolla, Ben anlarım demiş. Ey Şair!... Sonsuzluğun gülünü yolladım aşkıma.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|
|
|
  |
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Hibrit Mod
