Adnan DURMAZ

[F.S.Mehmet1453]

Ölü Yıldızlar

ölü yıldızlar
düşerken bakışıma
yol kıyısında ölmüş
itin gözlerindeki gibi
kim konuk eder beni...

türkmen kilimlerine benzer
üstünde uyuduğum keder
yazgısını kabullenmiş
bir yitik olduğum çölde
dilimde yaralı
geceyi giyinmiş kelimeler
sevda sevda dedikleri
sürgünlüğe söylenmiş
bir şarkıdır rüzgarımda
ellerim
yalnızlıktan kırılmış
ıssızlığın dalları
gülüşüm
deli yellerde savrulan
yurtsuz yelkovan dikeni
doğuştan sürgün
bir yitiğim bu çölde
kim konuk eder beni...

aslında gül de
bir gurbetçidir
hep en güzel yerinde
karışır toza küle
savrulur
dönmemesine
hançerse zaten
ölümün ellerinde...

ey sevgili
beni
başkaları gibi sevme...

dağlarla konuşup
sularla öpüşmemi
bakışların diline dökebilirler
kendi akrabalarını
kendileri seçenler

bilirler
tüm haklı kavgalarda
ateş kadar ölümsüzüm
ne aşklar bensiz olur
ne dünya döner

ey sevgili
beni
başkaları gibi sevme...

uzaklar yakını
yakınlar uzağıyım
bu çölde yitik
serapsız
hesapsız
uzak...
yakın

yitiklik
ki gitmelerin yazgısı
her gidişimizde
yağmurlardan başka kimler ağlar ki
yıldızlardan başka kimimiz var ki
bir başka bizden gayrı
kim konuk eder bizi…

[F.S.Mehmet1453]

Önce İçimizdeki Çocuklar Sevdi Birbirini

-1



'şair mürekkebini damlattı
kırmızı karanfile
karanfil geceye dönüştü
şair geceyi severdi
sevgilisi mürekkebini şairin
*******i tükenmesin diye
kanını akıttı
kırmızı karanfil karaya dönüştü
şair *******de kaldı....
..as'


türküleri külrengi bakışları gülsüz
özleyişi sızım sızım sevdası köz
baharı güz
gülüşleri yama yama
yara yara düşleri
yağmalanmış yaşamların orada
başka yağmurlar gibi yağdın
delisularınla geldin yangınlarıma
zamanın vurulduğu akşamların orada
korunaksız yanlanma sapladın hançerini
vurgun düşürdün beni
sürgün düşürdün...

vahşi rüzgârlarımla savurdum dallarını
duvarına çarptım -dağlarına saldırdım
denizlerine isyanla dövdü kıyılarını
düşlerimi çıldırttı uçurumların
bağrımdaki diken tarlasında nazlı bir ceylan
önce içimizdeki çocuklar sevdi birbirini
ne sen farkına vardın el ele tutuştuklarının
birlikle oynadıklarının ne benim haberim oldu
gizlerini parçaladım çöllerini seçtim
deli akışlarının gelip bağrına düştüm

orada gece çatladı
ve ay
kerpiç duvarların yüzünde
başka türkülerle anlamlandı
ateştin ve alevlerin
ellerimde evcilleşti gül açtı....




-2



Şimdi sevdiğimi söylesem yelkovan dikenlerine
ki yellerde savrulmaktır yaşamları
kerpiçlerin arasından imgeler toplarım
gökyüzü bir şenliğe dönüşünce akşamları

sesin yüreğimin tan sökümüdür
bahar yeline keser nefesimde nefesin
sözcükler dizelerden gazel olur dökülür
dilsizliğimsin sen ey şarkım
gözlerimdesin...

-3



şimdi bozkırımda
bir ayçiçeği tarlası
seni sevmek
ve rüzgârda halay çeken
yeşil ekinler gibi
yıldızlara gülümsemek seni
gökyüzünde kuş sağnağı
o linç edilmiş toprakta yedi kollu can ırmağı
seni sevmek...

aşkın ki
acının örsünde dövülmüş yüreğimi
körpeyeşil şiirlerle tutuşturur
suyu ateşle seviştirir
aşkın ki
bahar bahçe bin bir gece masalı
gülüşün
dünyamı değiştirir

gidersen
gülüşünün gökkuşağından
bana ışık ver yüreğim karanlıkta kalmasın
boğulurum
sevdiğini fısılda geceye arada bir
o zaman bir yıldız göz kırpar bana
seni içimde bulurum
avunurum...




-4



güneşin düştü ömrüme
sevincinin milâdıdır
bahar soluğun olmalı bağrımda esen imbat
dindi içimdeki sızı
aşkının fermanıdır
kolların boynuma dolanan şafak senin
ellerin yanağımda yalnızlığın dermanı
işgilli sarılardan kurtuldu gülüşler baştan başa
öpüşünün bahçesinde gül harmanıdır...




-5



yeşerecek ayak izlerin
hüzünler ürkecek salnışından
hep böyle geleceksin
sevinçli bir çocuk olacağım bakarken gözlerine
gökkuşağı yüzünden doğacak
güleceksin
her gece kolların samanyolu olacak boynumda
ne kadar sevdiğimi söylemeyeceğim
sen bileceksin...




-6



şairdim
coşkudan çıldırdı kalemim
geceye dönüştürdüm kırmızı karanfili
delirdim
yaktın şiirlerimi sonra sen
kırınızı karanfile dönüştürdün geceyi...

[F.S.Mehmet1453]

Özlem

gül üşür
ben yanarım
tül bulut
silemez yüzümden kederi
umut acır- umut kanarım
ısıtamaz içimi ufktumda solgun güneş
düşlerim diken üstünde
bir gülüşün kaldı
gülüşün
dağ dağ dağlayan ateş

kördür gece
ellerim kollarım kırık
özlemin çıban kesmiş bağrımda
acı bu
yürek kavlarım

uçamam
kanadım yanmış gamla
kan sızar
umut sızlar
gözlerim alışamaz karanlığına
gül açar
ağlarım yokluğuna
gecenin yanaklarında yıldızlar damla damla

ve gün solar uzaklarda
bekleyişin deli suyu sürükler yüreğini
için için yanarsın
şimdi gövdesini
taştan taşa hışımla çarpan
bu deli yağmurum ben
bu ne demek
sen anlarsın...