***İşte size çeşit çeşit mektup***

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Ellerimde yüreğimden dökülen kırılmış,yıpranmış geçmişim öyküsü...
Gel diyemem sana...Gidiyorum dersen ruhum vurgun yer en derin yerinden...
İçimde isyan mevsimleri...Ruhumun kızıllığına vuruyor hayalin...
Sensizliğin öyküsünü yazmak istemiyorum ben...
Neden masallar hep güzel sonlarla biter...Neden kandırmak zorundalar bütün çocuk düşlerini...Hadi söyle yüreğimin çocuk köşesine masallar yalan de...Hep aşklar güzel başlar ama sevenler kavuşamazlar de...
Sende o yalanlara inanlardan mısın yoksa?
Gidiyorum ben..Bu sensizlik kokan şehri terk ediyorum...Hani o eskimiş hatıraların karıştığı su birikintilerini üzerine sıçratarak gidiyorum.
Duyuyormusun hani o çok sevdiğin türkü çalınıyor dağların arkasından...Şimdi oralara bahar gelmiştir...Hercai menekşeler göz kırparlar gizlice.Görüyormusun sensizliğin şiirini söylüyor bütün nehirler...
Çakıl taşlarında ismin yazıyor aşk diye ve soyadını haykırıyor bulutlar...
Güneş tebessüm ediyor sessizce...
Şimdi ben karbonmonoksit kokan yalnızlığım ve nikotin bulaşmış ruhumla gidiyorum...Ateş kızılı bir hasret çalınıyor kulaklarıma...
Ben gidiyorum...Zindanların en kuytu köşelerinde asılmayı bekleyen aşk denen sersefil duygunun son arzusunu yerine getirmeye gidiyorum...

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Zamanın nasıl geçtiğini anlamicaksın sende beyaz bir gelinlik varken üstünde halay çekenleri oynayıp zıplayanları seyredceksin....Kiminin elleri havada kiminin elleri ise bir limonata bardağında..Sen ise mutluluğu yaşayacaksın içine o mutluluk o bardaklardaki limonatalar gibi akcak...Önünde ise bir hayat olacak up uzun..Bazen güleceksin o düğününde oynayan çocuklar gibi sevineceksin.Bazen ağlayacağın günlerinde olacak elbette...Ama yinede hayat senin için o an keseceğiniz bilmem kaç katlı pasta gibi tatlı olacak.....

Sevinci yaşayacaksın sen üstünde beyaz bir gelinlik varken anılar seninde gözlerinde canlanacak.
Daha düne kadar oynayıp zıplayan o kız çoktan gitmiş diceksin kendi kendine..
20 li yaşlarda hayalini kurduğun o gelinlik işte üstündedir artık.
Bu mutlulugu yaşıyorsundur kimse ve bir daha yaşayamayacaksındır...

Bunun tadını çıkarcaksın sende..
Annen baban ailen davetlilerle ilgilenirken içlerinde buruk bir sevinç olacak...
Burukluk seni kaybetmelerinden kaynaklanacak ama senin bir aile kurup evlenmen onların içindeki buruklukları alıp süpürüp götürecek...Baban annenden az üzülecek belki..Bir zamanlar oda senin anneni böyle almıştı..

Sen ise kendini bir hayal dünyasında sancaksın..
Güleceksin sağına soluna bakarken sana sorulan sorulara cevaplar verceksin ama sen başka bir dünyada olcaksın..Enişte beyin ellerinin içinde terleyecek o düğün boyunca ellerin..Bu terler mutluluk damlaları olcak sonra senin dünyanda..Anlayacaksın bunu ama sonra anlayacaksın..O an bu dünyada değilde kendini insanların içine gönderilmiş bir peri gibi hissedeceksin o gelinliğin içinde..Ordaki insanların içinde en üstün oldugunu hissedeceksin..Sonra şarkılar oyunlar falan filan derken...Takılar takcaklar sana hediyeler vercekler sana...
Bir sürü hediye paketi...

Ama en güzel hediye paketi sana bir sonraki gün gelecek..
Hayatın sana verdiği bir hediye paketini sen evlendiğin zaman açacaksın işte..
Bu hediye paketinin içinde yaşayacağın günler çıkacaktır bir bir karşına..
Güzel günlerde çıkacaktır,kötü günlerde..Eşin sana yardımcı olcak o zaman başını yaslayacaksın Onun omuzlarına..
O paketin içinde nelerle karşılaşacaksın nelerle..
Çocukların çıkcak o hediye paketinin içinde torunların çıkacak....

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Sabaha karşı bir düş kurdum...Yalnızlığımın eşiğinde, acabalarımın senfonisi çalıyordu.. Belkilerim vardı.. Birde , birde sensizliğim..
Sabaha karşı bir düş kurdum...Sen bundan habersiz.. Benden habersiz uyurken.. Düşlerimi gezdirdim..Uykusuzluk diyarının tenha caddelerinde.. Ve düşüncelerimin hiç bilinmedik, ıssız köşelerinde, sen oldum..
Sabaha karşı bir düş kurdum..... Seni kurdum zamansız..Ve amansız.. Ve herşeyi yanıma alarak, adımlarının gölgesi oldum..Sen oldum.. Sensizlik oldum..
Sabaha karşı bir düş kurdum... Düşümde güneşi, güneşte aydınlığı, aydınlıkta seni, sende ise kendimi buldum.. Neler yazmadımki adına...

"Baş harflerini nerelerde kullanmadımki, hatta noktasızlaranokta koyup, adını bile kısalttım, kimse bilmesin diye.."

Mana aradım.. çözümsüzlüğün ortasında ...
Sabaha karşı bir düş kurdum...Gecenin en sonuna gidiyor..Günün ilk ışıklarını karşılıyordum..Saat dördü vururken....
Ben hala seni düşünüyordum..

"Sen yoktun biliyorum..Benimkisi, çok uzaklarda, bilkinmedik bir şehrin, en kuytu en karanlık , şimdilerde özlem dolu bir evin değişmesini bekleyen patlamış ampulu gibi,
Işıksız *******i aydınlatma hevesi..."

Özlem dolu bir insan ne yapıyorsa ben de onu yapıyordum.. Sensizliğe doğru yürüyor, dönüp bakmadan ardına.. Gidiyordum işte..
Gidiyorum....

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Görüyorsun ya! Yanımda olup olmaman hiçbir şeyi değiştirmiyor… Sensizlikte de seni yaşıyorum, benimlesin işte.<Lanet olsun! Yoksun!...>
Gözlerin her dem gözlerimin önünde. <Gözlerin yokk!...>
Ellerinin sıcaklığını hissediyorum kendi ellerime dokunduğumda. <Ellerin yok işteee!...> Eskisi gibi acıtmıyor canımı tenime dokunuşlarım. <Tenin yok!!..>
Ben böylede mutluyum bitanem, varlığını ve sevdiğini bilmek yetiyor bana. <Lanet olsun yetmiyor işte, yetmiyor! Varlığın yetmiyor! Sevdiğini bilmek yetmiyor! Yanımda olmalısın anladın mı? Dokunmalıyım sana, hissetmeliyim, kokunu solumalıyım, ürpermeliyim parmak uçlarıma kadar, öpebilmeliyim seni yabancı bakışlara inat..>
Gidişin o kadar da can yakmıyormuş aslında.<Sevgim can çekişiyor!...>
Hatta önceleri olduğu gibi her an hatırıma da gelmiyorsun. <Yalannnn!...>
Kim bilir, belkide unutmaya başlıyorum seni.<Kendimi unuttum anlasana, gülmeyi unuttum, yaşamayı unuttum lanet olsun!!!...>
Doğrusu bu kadar kısa zamanda alışabileceğimi sanmıyordum. Beklediğimden de çabuk oldu hayatımın yeni bir düzene kavuşması.<Hayat mı bu bee! Yaşamak mı buuu!...>
Yediğimin içtiğimin tadı var artık.<Taş yiyorum soframda, yokluğunda zehir içiyorum.> Yapamadığım tek bir şey vardı, onu da yaptım sonunda, öğrendim sensiz hayal kurmayı.<Hayallerimin kanlı katiliyim, evet kanlı bir katilim ben! Katilllll!!!...>

Ah be sevgilim, ne çaresizlikler de acınası kulaçlar atıyorum, ama söylemiyorum sana bilmeyesin diye, hep gülümsüyorum, ağlayan yüzümü görmeyesin diye… Sen sakın aldırma bana olur mu? Gitmeliydin… Gittin… Yok başka bir açıklaması… Şimdi neresinden tutsam elimde kalıyor işte, yakalayamadım bir türlü hayatı… Sen bakma bana, tüm bunları yazmadım farzet, okumadın say… Ya da illaki okuyacağım diyorsan, sadece parantez dışındakileri kaile al…

Ben bir savaşçıyım haklı adında, yeminim doğruyu bulabilmek adına… Sensiz son görevimi yerine getiriyor, yapmam gerekeni yapıyorum… Kendi hayallerinin, dahası hayatının katilini ihbar ediyorum… Savunma istemiyorum, hakimin vereceği karara ihtiyacım yok benim, ben kendi kalemimi kırıyorum… Son isteğimi soruyorlar bana, ‘Sevgilime söyleyin’ diyorum… ‘Ben onu çok seviyorum…’

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Şimdi yoksun.
Seni düşünebilirim artık.Tutar ellerini öperim uzun uzun.Kimseler ayıplamaz beni.Yoklugunda seni nasıl sevdiğimi anlayamazlar.İşte gözlerin işte dudakların.Senin olan ne varsa karşımda duruyor.Ayaklarını dilediğim yere götürebiliyorum artık.Sevdiğim şarkılar söyletiyorum dudaklarına ve bu ellerimle seni her gün biraz daha güzelleştiriyorum.

Bütün resimler sana benziyor..
Hayret..
Bütün aynalarda sen varsın.Nereye gitsem peşimden geliyorsun.Şimdi sigarasın dudaklarımda ve akşam içtiğim bir kadeh içki olacaksın.Kimse yoklugunda bunca sevilmedi.Kimse yoklugunda ilahlaşmadı bu kadar.Saçların böyle daha güzel,sen daha güzelsin.Gelecek mutlu günlerin ışığında her şey daha güzel.Ne varki ayrılıgın adı kötüye çıkmış.Yoksa bin yıl daha yaşamak isterdim.Ve seni bin yıl daha ayrılıklar içinde sevmek isterdim..

Ama biliyorsun nihayet bende bir insanım.Umutsuzluga düştüğüm anlar oluyor.Hiç gelmeyeceksin sanıyorum.O zaman kurşun gibi bir korku saplanıyor yüreğime.Katran gibi bir yalnıslık sarıyor içimi,yalnızlıgımdan utanıyorum.
Beni sevmesen ölürdüm.Beni sevmesen bir çakıl taşıydım şimdi.Beni sevmesen bir duvar gibi sağırdım.Kördüm bir at kadar.Ölümden acıydım ölümden beter.

Beni sevmesen.
Dünyayı bütün insanlara zindan ederdim..

Beni bu kadar saracak ne vardı.Bir sen fani gibi dudaklarımda eksilmeyecek ne vardı.Beni bunca saracak ne vardı..Hiç karşıma çıkmasaydın.bu kör olası gözler görmeseydi seni.Ne vardı güzelliğini bilmeseydim.Bir dua gibi bellemeseydim adını.Ne vardı bütün gece gözlerimi tavana dikip seni düşünmeseydim.


Belki karşımda değilsin yanılıyorum.bu gözler senin gözlerin değil aldatıyorlar beni.Karanlığın gözleri olmalı bunlar.Bana böylesine keder veren.Gülmeyi yaşamayı haram eden bir karanlıgın gözleri olmalı.Öyleyse sen hiç bir yerde yoksun.Sana hiç bir zaman yaklaşamayacağım.Ya lan bu geçici sevinç,bu nur,bu ışık bu karanlığın ortasında yanan alev gözler.Bu kadeh içki gibi aydınlık.......

Ne dedimse inanma sen.Seni değil kendimi anlatıyorum.Sen istediğin kadar varlığın ta kendisi ol ölümsüzlüğün ta kendisi.Ben günden güne yok olmaktayım.Bütün ışıkları kaldırıp attım bir yana.
Anlamıyormusun?
Gökyüzü güneş olsa
Sensiz karanlıktayım....

ümit yaşar.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Uzun zaman geçti sen gideli.Ama gülüşün hala gözlerimde saklı.Yakından bakabilirsen; yani daha içten,yani daha yürekten...İşte,ordasın hala!!!Ama dur,bakma öyle.İçimdeki umutları yeşertme sakın.Ben baharlarımı kaybedeli çok oldu.Yeşil rengi silindi lûgatımdan,hüznüm taştı yaralarımdan.İçimde tutsak kaldı biparça hüzün,hüznümden içime süzüldün...

Artık heryer puslu,her renk siyahtan yapma,herşey karanlıktan bozma...Yarım kaldı şarkımız.Tek başıma tamamlamaya çalıştım,ağıt oldu.Kaç zaman oldu,karalardayım yalnızlığımla.Öyle enteresan ki,üşüyüp kendine sarılıyorsun.Ağlayıp-sızlayıp içini parçalıyorsun ve teker teker parçalarını topluyorsun.Birleştirmek yine sana düşüyor.Yalnızlık böyle işte...

Oysa bak,bahar geldi.Kuş börtü böceğe can geldi,havadan çiçek kokuları sindi üstümüze.Bendeyse yaşama zevkinden eser yok...Kendimi avutmayı beceremiyorum,gözyaşlarımı durdurmak zor.Ve kendimi kandırmaya çalıştıkça gerçekler yüzüme yüzüme çarpıyor.Yani aslında,yani galiba,yani hâlâ...neyse....

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Fırtınalı bir hayatın ortasında birleştik. Sen, kendine yakın bulduğun insanların sana yaptığı hatalardan şikayet ediyordun., bense uzun yıllar acısını çektiğim bir aşkın yaralarını sarmaya çalışıyordum.

İyi birer dosttuk, her şeyi paylaşır olmuştuk. Bu yakınlaşmamızın kısa bir sürede olmasına rağmen zamanım öyle tatlı, öyle güzle geçiyordu ki ben içimdeki kıpırdanmalardan habersizdim.

Sanki rüyadaydım, gözlerimi açtığımda dostluğun yerini aşk almıştı. Kendimi tutamamıştım işte. Duygularıma hakim olamamıştım. Sen benim aşkım, bense senin dostundum artık. Sana aşık olduğumdan habersizdin. İçimdeki volkan öyle taşmıştı ki patlamak için sabırsızlanıyordu.

Sonunda o gün gelip çatmıştı. Bütün duygularımı bütün hislerimi açıklamıştım ben sana. Sense bana sadece şaşkın bir ifadeyle bunların yalan ve şakadan ibaret olması için yalvarmıştın.

Bende sana bunların ne şaka ne de yalan olduğunu üstüne basa basa vurgulamıştım. İçim rahatlamıştı. Çünkü bir insana ‘’ seni seviyorum ‘’ demek kolay bir iş değildi. Yürek isterdi. Ben bu işi becerememiştim ama sonucuna da katlanmak elimde değildi. Çünkü asıl olan benim için bugündü ve ben bugün sana söylemem gereken şeyleri yarına bırakmamıştım. Yarın böyle bir fırsatın elime geçeceğini düşünerek bütün her şeyi açıklamıştım.

Dünya fani her an her şey olabilir bizim dünyamızda... Şimdi içim çok rahat ama bir o kadar da huzursuzum. Çünkü bunları sana anlatınca suçlu ben oldum. Şimdi o eski günleri arıyorum, hiç sebepsiz, ani ayrılışın şokunu üzerimden atamamamın sonucundandır. Ve zaman eskiden öyle güzel öyle tatlı geçerken şimdilerde, bin bir azap bin bir acıyla geçiyor.

O günün üstünden çok zaman geçti. Şimdi ben senden benim olmanı değil bana biraz hak vermeni istiyorum. Bana duyduğun nefreti duygularımın üstünden çekmen için yalvarıyorum. Bana ne kadar kızsan ne kadar nefret etsen de ben seni yine de seviyorum. Duydun değil mi? Seni seviyorum


alıntı

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Gidişin değil, bir umutla dönersin diye beklemek öldürdü beni..Bir hoşcakalı çok gördün... Zor geldhoşcakal demek sana, böyle gitmek daha kolaydı çünkü, arkada kalanı düşünmeden çekip gitmek, yakıştı mı sana?Yakıştı mı gidiyorum demeden gitmek? Yakıştı mı veda etmemek ve çekip gitmek? Yakıştı mı ayrılıkla yüzleşmemek? Gittiğini bile söylememek.. Bir hoşcakalı çok gördün.. Bu kolay olanı idi, bunu seçtin... Bencildin, gene kendin için en iyi olanı seçtin, başkasının duyguları seni yine hiç ilgilendirmedi... Hoşçakal demek zordu cünkü, vedasız gittin, sanki geri gelecekmiş gibi gittin, ayrılıkla yüzleşmeden gittin... Ayrılık acı verir çünkü, sanki ayrılmıyormuşuz gibi terk ettin. Oysa beni gidisin değil, bir umutla gelirsin diye beklemek öldürdü...Hoşcakal dememiştik, ayrılmamıştık öyle ise, dönecektin, bir umut vardı hala, rüzgarda savrulan bir mum alevi gibi cılız ama ısrarla yanan bir umut vardı.. İşte beni o umut öldürdü... Gidişin değil...Bir gün dönecek diye beklemeler öldürdü beni, başka gölgeleri, sana benzetmek eritti bedenimi, ayak sesleri, merdiven çıkışlarını dinledim sen misin? diye... Kapı çalındığında ben koştum, telefon çaldığında, ilk çalışta elim telefondaydı ilk aylar da... Gelmedin... Ama hoşçakal da dememiştin... Gitmiştin... Ama veda etmemiştin... Gidisin değil, beni döneceksin umudu ile beklemek öldürdü...Çok geç anladım bencildin. Artık hiçbir gölge sen değilsin, hiç telefon etmeyeceksin, dudakların adımı söylemeyi unutmuştur artık, çalan kapılar ve telefonlara ben bakmıyorum kaç zamandır. Hoşçakal demeden gittin. Kolayı seçtin... dönmeyeceksin...
Yüreğimde artık ne sevgi var, ne umut, ne de bir ağrı... Yüreğimde taşlaşmış bir HOŞCAKAL var... sana ait... Onu bir söyleyebilsem, sana veda edeceğim... Bunca yıl benden çaldığın, hayatımı geri isteyeceğim.Ve sen, Hiç anlamayacaksın, hiç bilmeyeceksin... Beni gidişinin değil, dönersin umudu ile yaşamanın öldürdüğünü...
Hoşçakal demek, ölmekten daha mı zordu?

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Gözlerin camlarda yağan yağmura,doğan güneşe,aya,gökyüzüne ya da yıldızlara ağladın mı sen?
Sebepsiz yere boynun bükük kaldı mı saatlerce?İşi gücü bir kenara bırakıp,günler boyu düşündün mü gözün yaşlı?Sevdin mi sen?Yoksa sende mi sevdiğini zannedenlerdensin? Kimseye boyun eğmem diyenlerden mi?

Aşka kafa tutulamayacaını öğrendin mi sen?Yoksa hala aşk cahili biri olarak mı geziniyorsun..

Ah unutmuşum..Sorular boğar değil mi seni?
Öyle ya..Sen de haklısın..Geçmişe sünger çekmek deyince gülümseyişinle dağıtırdın tozlu bulutlarımı..Bazen gözyaşım yere düşmeden silerdin binlerce kez tutup milyonlarca kalp atışıma tanıklık eden ellerinle..Gülümserdin..Sen sadece tebessümünle döndürürdün beni hayata..Sevdin mi bilemedim..Gözlerinin gülümseyen ışıltısına bakmaktan göremedim kalbindki parıltıyı..Yani..Var mıydı yok muydu bilemedim işte..
Hem var mıydın yok muydun bilemedim..

Kendimden bile emin olamadım,ama sevdim işte..Haylaz zamanlarımın asi çocuğu gibi sevdim..İncittin,sevdim..Kırdın,sevdim..Parampa rça oldu yüreğim,yine sevdim..Sevmek bu değil mi zaten?Bn parçaya bölnmşken yüreğin,her bir parçasnda yardan eser taşı***** ürpermek değil mi sevmek?Çiçeklere sevdiğinin adını vermek,maviye sevgili demek değil mi? Gökkuşağı renklerine bürünmüşken,birden tüm renklerin kırılması değil mi sevmek? Değilse ne?

KArşındakinn yüreği bin parçayken,o yüreğin parçalarını toplayıp her gece başka birine bağışlamak mı o zavallı parçadaki senin sevginin eserini?Yoksa aşkın en derin hazlarını,bir şişe şaraba gömmek mi? Sevmek..Benim sevdiğim kadar ihanet etmek mi? Hüzün gözlerine,yalan bakmak mıydı sevmek?Sevgin boş bir arazide terkedilmiş viran bir ev gibi boynu bükük mü duruyor? O senin sevgin değil ki..Güldürüyorsun beni yine..Gülümsüyorum bak..Hay Allah yine ağlamıyorum sayende..

İşte,hikayem buydu..Zavallı çırpınışlarımın boynu bükük gülüşlerinin sebebinin,senin ihanetlerin,senin acıların olması zor geliyor inan..Ama sana inat,hayata inat,tüm ihanetlere inat..
GÜLÜMSÜYORUM!...

T. Y.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Gönderdigin isLanmis mektubu aLdim. KeLimeLer dagiLmisti, harfLer
birbirine girmisti. IsLanmisti kagit, seninLe agLamisti. KeLimeLerin isLak ve yagmur tadindaydi. VirgüLden sonra süzüLecek, noktanin ardindan düsecek gibiydi...

Ya agLarken yazmistin mektubu yada yazarken agLatmistin harfLeri. Ama tutmak isterdim gözyasini akmasin diye, ya da tutunmak gözyasina ve birLikte düsmek yanagindan bosLuga. BosLugun ardinda yokLuk var ve damLa damLa senden uzakLasmak. Senin yanagindan kopan bir damLa oLmanin ötesinde senden kopmak var...

Dayanir mi sandin buna yürek. Bir damLa yas midir sadece yanagindan
süzüLen, yüreginin bütün atesini tasimaz mi sandin o gözyasi. Ve ona
tutunmaya kaLkan beni atesLere yakmazmi sandin. GözLerinin renginde akar sanirdim gözyasini ve tadi deniz tadinda. BiLirsin denizLeri ne kadar sevdigimi, ama nedenini de bugün ögren istersen...
DenizLeri sevisimin tek sebebi, bana yüregini getiriyor oLusudur. Yüregin gibi sonsuzLugu çagiriyor oLusu. Deniz sen varsin diye denizdir. Seni hatirLattigi için sevgiLidir...

Gözyasina ne tutabiLdim, ne dokunabiLdim, ne de tadabiLdim. Bir damLa
gözyasi böyLe mi yakarmis biLdim ve yandim. Ama senden ayri kaLmamak adina, bosLuga düsmemek adina yanmaya razi oLup; yanagindayken tutmak isterdim yinede o gözyasini...

Ve simdi susmak istiyorum, çünkü içim aciyor. Sade içim degiL ruhumda aciyor. ELine bir gonca güLü aLipta saatLerce agLayan insanLar
görmüstüm. Ve onLara beLki de güLmüstüm. Bir seLam geLdi diye sevgiLiden saatLerce çocukLar gibi sevinenLer görmüs güLmüstüm; deLi bunLar diye... GüLünen sey; basa geLen sey oLurmus biLdim simdi...

Ne aciLar yasamis direnmistim. Ne firtinaLar görmüs yikiLmamistim.
YiLLarca yasamis yasLanmamistim. Ne yanginLardan geçmis yanmamistim, yansam da küLümden güLLer yetistirmesini biLmistim. O küLLerden yeniden binaLar kurmus dimdik ayakta kaLmistim. FirtinaLara ve yanginLara tahammüL edebiLen ben, bir damLa gözyasina yenik düstüm iste...

Simdi firtinaLar terletir, aciLar haz verir hep. Hep içimin bir yerinde bu durumdan zevk aLir daha fazLasini isterim. “Ask” deniLen sey; beLki de bunun adidir biLmiyorum. Bir baLik denizi nasiLl tarif etsin ki hem. Artik denizLerin tadini, bogazima kaçan suLarindan biLiyorum. Birde gözyasinin tadini biLmek istiyordum, denizLere ne kadar benziyor diye...

Ama geL görki tutamadim ki tadabiLeyim. Tutunamadim ki arinayim. Bir firtinadan özge, bir yangindan daha yanik, bir çigLiktan daha aciymis bir damLa gözyasi. Ve ben simdi aciLara ve yiLLara yenik düsmedim de; bir damLa gözyasina yenik düstüm. GeL, geL de gör beni...

CümLenin sonuna koydugun o noktaya uzun uzun bir daha baktim.
Yagmurdan sonrasina benzer bir toprak kokusu kapLadi her yani. Ama sen duyamayacaktin bu kokuyu; çünkü gözyasindan yanginLar çikarmak teLasindaydin. Ve o yanginLarLa birLikte yüregimi yakmak çabasindaydin.

Simdi bekLe, bir gün gözyasi siseLerini aLip yoLLara düsersem. ELimi de gönLüm gibi atese dayanabiLir haLe getirirsem, bekLe iste o zaman geLecegim...

alıntı