***İşte size çeşit çeşit mektup***

[Nǿ ŦΞДЯ™]

“ Sen üzülme diye satır aralarına ördüm yokluğunun sancılarını. Duyup ağlama diye bir saçak altına sığınıp şimşek gürültülerinde yutkundum sensizliğin çığlıklarını. “


Yüreğinde bir bahar göremeden, kanayan yaralarımı iyileştirmeden çekip gittin. Gitmeliydin, hiçbir zaman dönmeyecek şekilde yüreğimde sana dair ne varsa alıp gittin. Gittin diyorum hiçbir zaman yüreğime gelmemiştin sen. Evet, bu cümleyi kurmamak için ne savaşlar verdim yüreğimin hücrelerinde bir bilsen. Seni üzmemek için acılarımda demlenmiş bu cümleyi hep erteledim dudaklarımdan. Yalnızlığında depreşen yaralarımı görme diye kalemi kırdım, ismini anan dudaklarıma kilit vurdum seni üzecek tek bir kelime söylemesin diye. Sen varken taze tomurcuklar açan kelimelerim yokluğunda paslansın istedim. Sen benim canımdın. Sana ve gözyaşlarına kıyamadım işte. Sana acı vermemek için yüreğimdeki “ senden ” kaçtım. Senin olduğun her yerden uzaklaştım. Hayattan, bu satırlardan kısacası her şeyden kaçtım unutmak için değil senin gidişini kendimden gizlemek için. Gitmelerini erteledim yüreğimin kıyılarında. Bitkisel hayata girmiş varlığını kendi soluğumla yaşatmak istedim. Soluğu tükenmiş bir cana “ canımı “ verircesine yokluğuna anlatan kelimelerden kaçtım..Canımdan canımı koparıp biraz daha varlığında gülümseyebilmek için kendimi seni hatırlatan kelimelerle avuttum. Kendimi “ yalnızlığımla “ aldattım. Gidişlerine kaç kuyruklu yalan uydurdum. Kaç kez kaçınılmaz bu gerçekle aynalarda yüzleşmekten korktum. Hiçbir zaman dillendiremedim senin gidişini hatırlatan kelimelerle. Ama yutkunamadım, dudaklarıma kilit vuramadım işte .” Hiçbir zaman yüreğime gelmemiştin sen. “. Gece olup herkes evine döndüğünde anladım senin bir daha dönmeyecek şekilde gittiğini. Gittin, hiçbir zaman geri gelmeyecektin….

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Varlığındayken her gece aradığın vakitlerde ben hala sen ararsın diye seni bekledim sen kokan köşelerde. Seni bekledim hep. Seni beklerken karanlıklarla oyalandım biraz. Körebe oynadım zamanla. Kovalayan yalnızlıktı ben ise sana ve varlığına kaçan oldum. Hep yokluğuna ebe oldum bilmediğim oyunlarda.. Gözyaşlarımı avuç içlerimde saklayıp seni bekledim işte zamanın kör saatlerinde. Seni götüren tarihi alnımın ortasında bir mıh gibi çaktım. Ve hala gittiğin günde hala bıraktığın yerdeyim…Bir gün gelecekmişsin gibi seni bekliyorum sen kokan köşelerde….

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Hatırlar mısın bilmiyorum. Senden önceki terk edişlerimi yazdım sana. Acılarımı katık yapıp aynı sofrada paylaşmadık mı seninle. Hüznün içinde umutsuz kaldığımda “ Pes etmeler bize göre değil, yılmakta öyle. Şimdi hadi tut ellerimden. Gir hadi yüreğimden içeri böyle hüzünlü olduğun zamanlar. Orada cennetten bir köşe var senin için. Kuşlar, çiçekler, kelebekler. Orada biraz mutluluk doldur yüreğine, huzur doldur. Sığınağın olsun orası, sığındığın. İçinde akan derede yıkan ve sıyrıl tüm acılarından. “ satırları geliyor dilimin ucuna. Yüreğim ise her satırında seni arıyor. Susup bakakalıyorum senden kalan tek hatıra bu satırlara..Huzur arıyorum gözlerindeki mutluluk ülkelerinin baharlarında. Sığınak arıyorum yalnızlığın ayazlarından kaçıp yüreğimi ısıtabileceğim. Seni arıyorum lakin yüreğimde bulamıyorum. Ruhum gitti derken yüreğim kabullenmiyor gidişine.. Ruhumla kalbim arasında tek başıma kaldım. Gittin mi yoksa giden sadece mevsimler miydi bilemiyorum. Bildiğim tek bir şey var ; yalnızlığında yetim, karanlıklarda sensiz kaldım…

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Sen bu satırları okurken ben tek hayalimiz olan kızımıza “ sonbahar mektupları “ yazıyor olacağım. Gittiğin günün tarihini kaderime mühürleyip yalnızlığın demli çayından sensizliğini yudumlayacağım. Seni anacağım yıldızların karanlıklarla dansını izlerken. Ve yağmur yağarken yüreğine dokunacağım usulca.. Bir gün kavuşmamızın ahiretin güneşinde olacağını düşünerek ismini anacağım imkânsızlığın kör saatlerinde. Elinde yıldızlar, yüreğinde beni alarak gelmeyecek olsan da her zamanki gibi gecenin en dar vaktinde seni bekliyor olacağım..


Her kelimem yalnızlığa tutsak.
Her gülüşüm sana uzak.
Yüreğimle yüreğine dokunsam,
Gülüşün düşer haramın avuçlarına.
Gözyaşlarımı yüzüne bıraksam,
İmkânsızlık düşer hasret paydalarımıza.

Güneşler kurutmaz ıslak kirpiklerimizi.
Şarkılar avutmaz ikimizi de.
Gün gelir,
Gözlerimizden akan
Yaş olur ayrılığımız.
Gün gelir,
Yüreğimizi yakan
Yangın olur yalnızlığımız.
Gün gelir,
Yoklukta yüreğimizi dayandığımız sırt,
Uçurumlarda tutunduğumuz bir dal olur
İmkânsızlığımız.

Ve bir gün Cennetin köşelerinde
Sarıldığımız gül kokulu bir sevda olur
Islak gözyaşlarımız…..


İsmail Sarıgene

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Yapayalniz sokaklarda dolasirken bir aksam üstü, ayaklarimin beni nereye götürdügünü bilmeden, karsiya hic bakmadan, düsüncelerimle geriye döndüm bir süre. Kalabalik yollarda tek basina olmak, anlatmak istediklerini anlatamamak, icine attip sessiz kalmak, sonra uzaklasmak farkinda olmadan...

O anda yagmur olursun, agac, toprak, kuru bir yaprak belki de... ama "insan" adi altinda gecen varliklardan olmak istemezsin. Cünkü somut olan her sey soyutlugu kaldirmistir onlarin hayatinda.

Gözlerini kapattiginda, dalmak istersin eski anilarina, her seyin o mükemmel basina, sonra da zamanla 180 derece degisen yalin haline. Suclunun kim oldugunu ararsin, bulamayinca da kendini suclarsin. Sonra gecirdigin zamanina yanarsin, yanilgilarina kizarsin, fakat pisman olmazsin. Uslanmaz, sevgiye doymaz bir yürek varsa sende... vazgecemezsin!! Hele bir de hayattaki tek sevincin askinsa eger, iste o zaman dipsiz kuyularin en dibine gömülürsün, simdi bagir oradan bagirabildigin kadar, sesini duyupta umursayan olmaz. Monoton hayatin yok ettigi duygular geri cagrilmaz, ve sana senden asi dost hic bir zaman olmaz!!

Geride bugulu camlara yazi yazmak kalir, sorunlarini orada sorar, cevaplarini orada birakirsin. Yüzündeki ifadeyi, gözlerindeki öfkeyi, yüregindeki sevgiyi hic bir varlik anlamaz. Mantiginla duygularinin arasinda verdigin amansiz savas hic son bulmaz, sana kimse neyin var diye sormaz, bir de yorgunsan eger kimse yardim elini uzatmaz..

Kimisinde coktan yok etmis derinlesmeyi tekdüze hayat, anlattiginda yüzüne uzayli bir yaratik görmüs gibi bakacak kadar yabancilasmis insanlik..
En iyisi sessizlige kapilip susmak ve konusmayip siradanligin icinde yok olmak. Beyaz, kareli sayfalara acilmak, orada konusup orada aglamak...
Ve bir türlü anlayamadigim hayatin gercek tanimini A´dan Z´ye harflerin arasinda aramak...

Y.B.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Özleyecek, hasretini çekecek bir şeyi olmak güzel şey... Özlemin sonunda kavuşmak vardır çünkü... Özlem çekmek güzel şey... Özlemini çekecek bişeyi olmak...

Anneyi özlemek, babayı özlemek, sevgiliyi özlemek... Yaşadığın yerleri özlemek... En büyük üzüntüleri, acıyı bile özlemek... Bir çift güzel gözü özlemek, asla kavuşamayacağın, hatta bilmediğin birini özlemek.. Ulaşılmazı özlemek, erişilmezi, insanın kendi özünü özlemesi.. Özlemek o yakıcı, kavurcu duygu...

Özlemek güzel şey... Özlemeye değer birini bulmuş olmak demek özlemek çünkü... Özlenesi yaşantısı ve anıları olmak demek... Dokunmayı özlemek, sarılmayı ve gülmeyi ve gözlerine bakmayı özlemek... Sohbet etmeyi en iyi arkadaşınla, gözlerinin içi gülerek... Bir gülüşü özlemek... Durgun ve sessiz akan bir su gibi gülüşü..

Aklında biri olmak, aklında olmaya değer birini bulmak demek çünkü özlemek... Özlemek yaşamak demek, bırakmamak demek, yola devam etmek demek...

Bir türlü doyamamak demek özlemek, yanındayken bile özlemek bazen, doyamayacağın kadar sevdiğin şeyler var demek çünkü...

Derin uykulardan hasretle uyanmak demek özlemek uykularını kaçıracak kadar hasret çektirenlere sahipsin demektir çünkü...Çılgınca bir özlemle uyanmak sabahları... Özlemek "YAŞAMAK ve YAŞATMAK" demek...

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Kör uçsuz yollarda yürüdüm seni aradım.
Yıldızlara sordum ,umrundamı sanki kime parladığınıda bilmezki.
Gece demedim gündüzü sevmedim,çaresiz bir uykuya dalmış ararım.
Hıçkırıklar nehir olmuş ,dağlar bend ,engeller hep engeller.
Yırtıcı bir kuşun gagasından düşen leş parçası gibi düştüm hayattan.
Umutlar rüyam ,sen kaderimsin.
Bir resamın tablosunda izlerim seni.
Yüreğim fırçası, gözyaşlarım boyası.
Bir koca şehir avuclamış bedenimi, bir rüzgar gibi savurur.
Ben seni ararım.
Belkide bir karış ötemde gülümsüyor ruhun.
Umutlar rüyam .
Ben seni ararken düşümde buldum.
İşte yeniden ağlıyorum ,yüreğimde bi heyecan garip bir tebessüm.
avuçladım ellerini kokladım saclarını sen benimsin.
Bir Fırtına kopar ,kalpler çarpar bir aşkın anatomisi.
Dudaklar çıldırmış yılların verdiği hasret.
Belkide erişemediğim realist bir yaşamın hediyesi.
Alacakaranlığın kıskandığı mavi bulutların ,kızıllaşmış sonu.
Umutlar ruyam ve ben hüzün deryalarına kamçı vurmuş mutluydum.
Şafak acımasız çökmeye durmuş,veda edişim umrumdamı.
Kara topraklar almaya dursun bedenimi,nemrut yamaçlarına yağmur olurum.
Hayal perdeme çizdiğim bir gecelik düş yaşamım,
Geride bıraktığım acılı anılarıma bir gökuşağı süslerim.
Kaf dağlarına emanet ettiğim ruhum,benedim toprağın ,kalbim senin.
Hoşcakal umut bahçemin kokladığı karanfilim.
Umutlar rüyam .

ismail Akman

[Nǿ ŦΞДЯ™]

İlk defa acı çekerek özlüyorum seni, ve de *******e öyle isyanım ki...
Ne zaman gece olsa bir burukluk çöküyor içime lanetler yağdırıyorum gecenin zehir zemberek karanlığına..

Sonra susuyorum ve seni düşünüyorum, aklıma önce o gülüşün düşüyor,
acı bir tebessüm beliriyor yüzümde çok sürmüyor gecenin katran karası karanlığı bozuyor.

Seni kaybettiğim geceyi hatırlıyorum, kahroluyorum.
Oysa ne hayallerimiz vardı hatırlasana....
Bir anlık öfke bir anlık sinir ve gecenin ürpertici karanlığı..
Bunlar hazırlamıştı ayrılığımızı.
İsyanım da azalıyor lanetlerim de, çünkü sabahın ilk ışıkları vuruyor ağlayan gözlerime...

alıntı

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Sabahları kovalıyorum şimdi o kaçıyor ben kovalıyorum...
******* geçmez hasret bitmez oluyor, dayanamıyorum...
O çok sevdiğim ******* geçmiyor işte sigaramın dumanıyla yakıyorum ıslığımı ve ardından da örseleniyorum burnuma tütüyor dışarının kokusu
yanıyorum...
Ama yine de suskunum bana mı düşmüş sabahları beklemek;
Ağzımdaki çürük türküyü atıp sevmem gerek hemde nasıl sevmek
hem ölümüne hemde ölesiye kara kaplı gözlerini atıp içime..
Neyse...
Derken son kullanma tarihi geçmiş bir türkü yakıyorum ******* geçmiyor yine dayanamıyorum...

ALINTI

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Gece Seni Saklıyor
Bu şuursuz beklemeler yıpratmaya başladı beni ******* gündüze inat bulaşıyor ellerime, camlardan alnımı dayadığım pencereden dışarıyı seyrediyorum. Karanlık kopkoyu bir karanlık sarmış şehri
sirenlerin umursamaz gürültüsü korkutuyor beni ambulanslar hızlı hızlı seni taşıyormuşcasına huzursuzum yoksun bulamıyorum seni
en son o gece gördüm seni gözlerine bakmadan gittim baksam gidemezdim özlediğimi söylediğimde gülmüştün, söylediğimde özlediğimi gülmüştün, gülmüştün özlediğimi söylediğimde bu ilk...
Seni çok sevdim tıpkı seni tekrar bulamıyacağımı anladığımdaki kadar çok sevdim ambulanslar hala gelip geçiyor...
Gece devam ediyor..
Geceyi soluyorum...
Ciğerlerim simsiyah....
Deniz kudurmuş geceye saldırır durur, kayalar bastırmaya çalışırken geceyi tüm kumsal adını haykırıyor rüzgara, rüzgar şehri allak bullak ederek dağlara tırmanıyor...
Tüm geceyi kaldırıp altına bakıyorum oralarda yoksun, neredesin bulamıyorum, geceyi fırlatmaya çalışıyorum olmuyor kötü bulaşmış şehre gece camlar simsiyah, alnıma simsiyah gece bulaşık elimin tersiyle terimi siler gibi siliyorum geceyi, çirkin yazılmış elyazısı gibi duruyorum şu dünyanın üzerinde, kimse silipte yani baştan yazmak istemiyor, oysa öyle hasretimki kerelerce defa yazılmaya kağıt olsam kalem olsam cümle olsam nokta virgül olsam gelsen, kilometrelerce kilometrelerce hasret dolu şiirler yazsan benimle kitaplarca dolsam mısralarca ağlasam ellerinde, uyanıyorum ansızın bu şiirsel dünyadan, şehir kapkara karanlık
Şiirler okuyup simsiyah boşluğa
Seni çağıyorum sesime
Bugün yırt bu geceyi baştan sona dolaş tüm şehri
Bütün sokak lambalarını yak
Bütün kapıları çal herkes uyansın
Bir müjde olsun içinde senden birşeyler olsun
Bu gece şehir uyumasın
Bu karanlık
Bu şehir
Bu gece
Bu son olsun
Bu gece bu simsiyah karanlığı yırtan bembeyaz çığlık
Bana seni getiren müjde olsun
Bu son olsun içinde sen olsun...

alıntı