Işın Ergüney

[GooD aNd EvıL]

Hep Onun Adı
I.
Bu nasıl sevmektir Tanrım bilinmez
Kainat durdukça izi silinmez
Yürekte yangınlar söndürülemez
Sağımda solumda hep onun adı.

NAKARAT

Ben artık bir daha aşık olamam
Elimde dilimde hep onun adı
Sevdamın adını asla koyamam
Gönlümde dilimde hep onun adı.

II.
Bir çiçek tarlası gibi gözleri
Pamuktan daha da narin sözleri
Aniden ruhumu sardı özleri
Aldığım nefeste hep onun tadı.

[GooD aNd EvıL]

Hicazkar Senfoniler



Bir eylül feryadıysa terkedilişler
Bu uyançlarım nereye payidar?



Değmediğinde yüreğe bahar kokun
Bir yalnızlık demi olur sensizlik
Sarsılırken Geyşa kalıntısı süzülüşler
Saklanır gizler kimono kuşanımlarına

Durursa viran bağlarım gün korkularında
Yakar gözlerin acıyı çığlık çığlık

Sazlar suskun figanlar dökülmekte dudaktan
Bir alaturka Nalan saçılmakta pervasız
Ne etse gecedir hüzzam içimsemeler
Ne etse nihai fermandır fasıl haykırımları

Zemheri tutulmuş mevsim dizginlerinde
Doğa kırmızı gülün aliyle hınca hınç
Zaman mıhlanıp kalmış sorgusal haykırışlarda
Selam salar Melankoli gün bağlamlarına

Bir hicazkar gönül sızarken sevdaya
Damıttığı umut düşleridir körpe aşkların

Ahir sevgilerin gardenya buğularında
Tuval üstü jale olur rüzgar oynaşmaları

Yaşamak
Bir Pazar kahvaltısı

Yaşamak
Tan yerine yazmak sevdayı

Yaşamak
Vokalinde “yalnız aşklar senfonisi”yle
Aşk kere ölürken

Öykü öykü sarmaktır zamanı

[GooD aNd EvıL]

Hüzün Koylarım
Bu gün yine
Hüznün koylarındayım.
Biliyorum;
Ağzımla kuş tutsam,
Senin dilinde tercümesi
Hep “nafile” olacak…

Vakitlerden bir kuşluk zamanı,
Yüreğimde senle düşmüşüm akşama.

Renkleri sorgular yüreğim,
Mavi, yeşil,turkuaz…

Nerde sardunyamın alı?

Uyandığımda,
Günaydın derken sabaha,
Çiçeklerim güneşi
Bekliyordu…

Bense içime sindirdiğim
Yasemin kokusuyla,
Biraz daha asılmaya
Çalışdım yaşama.

İçim yorgun,
Ortalık yangın yeri olsa da,
Tuttuğum kuş ,
Çarpılan yüreklerin
Şarkısındadır,
Makamı sence malum...

[GooD aNd EvıL]

Hüzünser Mani
Kırılmış tahta kapının şimşir tokmağına
Gurbeti çok uzaklarda bırakarak uzattı ellerini...


Solgun akşam güneşinin sızmaya çalıştığı avlu
Süreyya ebenin “müjde oğlan oldu” sözleriyle
Hala çınlamaktıydı sanki

Duvardaki nişte dededen kalma kuran
Bir de babanın asker arkadaşının hatırası
Doksan dokuzluk tesbih
Yaşanmışlığın şehadetiyle sırlı kerpiç duvar
Anacığının özenle hazırladığı sedirlerde kalan dün öykünmeleri

Sanki avlunun nihayetindeki odadan seslenecek
Kaytan bıyıklı baba ocağının direği
“Oğlum gelmiş...”

Anası Avluda doğurduğunda onu
Babası “oğlan oldu” müjdesiyle rüzgar gibi gelmiş
Ardından imece salınarak 40 kavak diktirivermişti dere boyuna
“Kavak gibi doğru olsun” diye dualar edilerek
Oracıkta kurban edildi bir düzine koç

Yürümeye başladığında hemen kapıya yöneleşini
Konuşmaya yüz tuttuğunda İstanbul deyişini
Hiç bıkıp usanmadan tekrarlar dururdu Emine sultan

Çocukluğunda İstanbul’u oynadı avlularda
Tahtadan yapılmış kamyonunun şoförü olarak
Muavinlikte tutardı hep kepçe kulaklı Mustafa’yı

Zaman ondan daha hızlı koşardı

Köylük yerde ne yapar ki
Terlerken bıyıkları delikanlı düşler!

Dere boyunda Kara Ali’lerin Songül
Bir gözle çamaşır yıkamada
Diğeriyle kaçamak bakışlarla aramakta
Yavuklum diyerek sevda tuttuğu Memedini

“Suya geldim çamaşıra
Onu gördüm arasıra
Sevdam duysa bu yüreği
Canım olsa ardımsıra”

Mani yakar kavururdu
Mehmedin üzüm karası gözlerini

“Dere kadar durusun
Kız sen kimin uğrusun
Name astım kavağa
Eve gider okursun”

Dellenir Songül’de vurur debeği çamaşıra
Vururda seker ceylan gibi taşı toprağı
Görmeden emmisi sokar mektubu
Taze uçlanmış diri memelerinin arasına ve
Bir solukta ulaşır *******i yangın düşen yatağına

Sevdaları dile düşer düşmesine

Kara Ali haber salar
“Bıraksın Songül’ün peşini yoksa karışmam”

Memed için için yanmakta kara sevdayla
Tarlada başak Songül, derede su Songül
Soluduğu havası Songül, akıttığı teri Songül...

Bir mani uçurur

“Baban demiş yakarım
Alın orta çakarım
Memed senle hayattır
Aşkı senle yaşarım”

Yankılanır manisi tepelerde de
Yankısı tez gelir Songül kızdan

“Saça toka takarım
Bohça yapar yatarım
Sabah horoz ötmeden
Mehmedime kaçarım”
Güneş daha göz kırpmamışken vadiye
Memed sımsıkı sardı Songülünü

Sardı sarmasına da;
Bir kurşun sesi sıyırıp attı alacakaranlığı
Ardı sıra o sevda bakan gözler kilitlendi Memed’de

Memed’in feryadı vurdu dağlara
Memed kucağında sevdalısı erdi evlerinin avlusuna

Anası koştu, babası yumruklarıyla dövdü duvarları...

O gün içinde sönen baba ocağının ateşiyle
Yüreğinde Songül, vurdu kendini İstanbul’a

Kepçe kulaklı Mustafa’da geldi ardından

Yürekte Songül yangını tükenmedi ama
Gurbet yedi bitirdi Memed’i

İki ay arayla geldi anasıyla
Babasının kara haberleri

Bir gece rüyasında Songül’ü gördü

Dudağında bir türküyle dere boyunda yürüyor
Saçları rüzgarla ritim tutuyordu

“Varamadan sevdalımın koynuna
Babam geldi kurşun yedim alnıma
Eklemeden çocukları soyuna
Ecel serdi girdim toprak altına “

Dudağında titremelerle açtı gözlerini
Uzanıp tahta bavuluna koydu gurbeti içine

Kırılmış tahta kapının şimşir tokmağına
Usulca astı yüreğiyle Songülü’nü

Sonra ıradı kırk kavağa doğru adımları

Son türküsünü söyledi avazı çıktığınca

“Dere boyu kavaklar açtı yeşil yapraklar
Ben yare doyamadım doysun kara topraklar”

Varmış dı Memed Songül kıza
Derenin hala sakladığı hüzünser manilerinde...

[GooD aNd EvıL]

İçimde Bir Can
Alev alev yanan sevda ateşi
Sardı benliğimi sana ulaştı
Gördü gözlerinde sevgi selini
Dudakta tebessüm, canımda sensin...

Sensiz kalışlarda hayat bir zindan
Sana olan sevgim içten, her şeyim candan
İçimde dinmez boranlar, sen yardan
Yürekte çırpıntı, kanımda sensin

Taş olsan dayanmam sensiz oluşa
Bana hayat veren o can bakışa
Senszlikte hasret vurmuşsa başa
İçimde bir can ki, canım da sensin..

[GooD aNd EvıL]

İki Kısa Bir Uzun
Ansızın bastıran yağmur
Bahçedeki lambaların önünden
Hızlı hızlı geçmeye başladı.
Işığın altında yağmur
Tıpkı mors alfabesi gibiydi
İki kısa bir uzun
İki uzun bir kısa..
O iki uzun bir kısa
İki kısa bir uzun mesaj
Belki de sendendi
Gecenin ilerleyen saatleri olmasa
İnip ıslanmak isterdim yağmurlarda
Toprak kokuyordu
Beton şehrin yüreğinde
Ve nedense maziye
Götürüyordu beni
Birden bir ışık belirdi
İçimdeki yalnızlığıma
Bir gün gelecek ve
O Gelecek
İki uzun bir kısa
İki kısa bir uzun..
Akıp gidiyordu yalnızlığım
Yağan yağmurlar birlikte..

[GooD aNd EvıL]

İlk Duman
sen;
öyle bir şeysin ki...
sanki, yakmak istediğim
ilk sigara...
ya da;
savuracağım,
son duman....

[GooD aNd EvıL]

İmaura





Bir dalda duramayacak kadar haylaz kuşlar
Bir gönülde nasıl ağlaşacaklar


Bir yasemen sararken şiir yanımı
Hiç aşık oldunuz mu sorusu çınlamakta yürekte
O benim aşk büyüğüm dediğiniz
İmaura gözlü kız
Yakamoz avına çıkmışken yıldız koyda
Gece aheste aşk sarılımlarında

Göz atmakta kumsal Ponante boylarından
Bir damla süzülmekte habbele ağıtlarına

İçimde yazgısı sırlanmış napoliten bir şarkı
Çıkmakta hayatımdan T’amo e t’amero

Pürneşe açılımlarında dalmışken imbata
Rüzgar sevda gibi sarmakta bedenlerimizi
Samanyolu hülyalarına sallanırken ellerimiz
Avuçlarımızda bir dilim umut gönül yoldaşımız

Halay avazlarında atılır sevda çığlıkları
Bir yaşanmışlığın akıl düşkünlüklerinde

Ahdetmelerinde “bu yıl yine ada sensiz...”
Yıkılmakta fasıl Halki Palas duvarlarından
Selam salarken yalnız gezen yıldızlara
Uzaklardan el ederdi bir garip Orhan Veli

Tüketilen gözler ve kaybolan görüntüler eşliğinde
Hep başka bir bedende küllerinden doğma arzusu

Ada sahillerinde sallapati yürüyüşlerim
Adım söylemlerine geçiştirmelerdeyken
Bir hicaz taksim edasıyla doğmakta
Aşk büyüğüm dolunay tangolarında

Nerden sevdim bu genç kadını İmaura
Söyle nerden aşk büyüğüm...

[GooD aNd EvıL]

İmza Sevdan
Gönlümde oluşan kütüphanede
Bütün kitaplar seni yazıyor..
Yazarı aynı, imzası sevdan,
Delice, özlemle seni yaşıyor

Yıllarca aranmış bir güzel sevda
Gözlerinde aşkı canı gördüler,
Buğday başaklarında oluşan güzel,
Kanında canında onu duydular..

Yazmak seni bebeğim bir kardelene
Açmalısın en önce sevda bahçemde
Okumalı duymalı sana özlemi
Görmelisin bir tanem seni yaşarken..

[GooD aNd EvıL]

İnce Saz Öykünmeleri











"İnce saz gaydalarında salınır ceren
Sanırsın zülufdur mehtab sargısı"



Sarsak uzantılarında sevişgen hülyaların
Benzemez çavlan dökülüşleriyle
İhtişamın aksettiği hisar burçlarına dökülen
Yalnızlığın ağır aksak öykünme semaisidir.


Has ağalar korusada Harem efsunlarını
Nice kanlar aklanır göbek taşlarında
Cariye düşlerine sığınmış saltanat davulları
Ölgün yel esintileri olur sultan boylarının

Kös dinlediğinde sessizlik aşıklısı zaman
Dert ürer flamengoların hüzün taradlarında
Süzüldüğünde reçineler bahar uçurtmalarına
Asuda şevk olur bab-ı hümayun entrikaları

Çığlıklar kazınırken Kanlıca kıvrımlarına
Bir aşk ateşi sarar erguvan dizinlerini

Tarihin hazanlarına saklı eylulsel dokuntular
Sadağından sıyrılmış delişmen gergef işlemeleri olur

Nazarı ValideSultan vari tarasada arşıl cihanı
Nurbahar Hatun döküntüsü gözyaşları sarar gülizarı
“Tiz” vurulan başlar garabetindeki son darağaçları
Ergenlik bilmez Padişah fetvalarına mühürdar olur


Rastık çekilmiş sabahların kör ayazlarına sarılan
Gece yadigarı öfke titremeleridir


Dolunay yayıldığında katre katre benliğine
Çariçeler hülyalanır Uralların sarp zirvelerinde
Umultusu; süregelen karadeniz çırpınışları olsa da
Nihayeti; Dramanın aşılamayacak dar köprülerinde
Sevdanın çözülemeyecek kördüğümleridir