öZLeDiM SeNi

[вσυя∂¢αη]

Hoşçakal Gönlümün Nazlısı

Gidiyorum buralardan yalınayak ve üzgün
önümdeki uçurumlara aldırmadan
varsın hayallerim kurduğum yerde kalsın
o gerçekleşmeyen hayallerim.
ardımda yaralı bir yürek
kederli bir ömür
ve yoksul anılar bırakarak
çekip gidiyorum sevdiğim
hoşçakal gönlümün nazlısı, bağrımın sızısı,
hoşçakal

Gidiyorum başım önümde, gözümde nem
duramam artık ey aşk, ey sevdiğim
hüzne ve kedere boğulduğum bu şehirde duramam
hiç bir anı kabul etmiyor beni
bedenim buz gibi soğuk
yüreğim param parça keder
kış kadar soğuk ellerim
ardımda yoksul bir sevda
ve bana ait ne varsa
bırakıp gidiyorum ardıma bakmadan
hoşça kal anlımın yazısı, kaderimin küskünü
hoşçakal

Bütün yaprakları dökülmüş
dalları kırılmış bir ağaç gibi hıçkırarak
ve bırakarak ardımdan sırtımı yasladığım
çınar ağacını yaslı
meçhule giden acılar yüklü bir gemide
uğuldayan rüzgarlara sarıp sesimi
şarkıların sustuğu, aşkların vurulduğu
limanlara gidiyorum sevdiğim
hoşça kal kırık sazım, sevdamın yaralı türküsü
hoşçakal

Bir yıldız daha kaymadan gözlerimden
yüreğimden bir arzu daha sönmeden
ıssız bir köşede bırakıp kırgın gülüşlerimi
sabah çiğlerine gözyaşlarımı,
hüzünlü bir fotoğrafta düşlerimi bırakıp
çekip gidiyorum buralardan ey aşk, ey sevdiğim

Bir daha yağmamalı bu ihanet yağmurları
ağlamamalı bu yürek bir daha
yüreğimdeki acıyı, başka bir acıyla sarıp
alıp dağların ve yıldızların gölgesini yanıma
yüzümde kış, bakışlarımda kar
yorgun akan bir ırmak misali
kimsesiz sokaklara bırakıp yanlızlığımı
çekip gidiyorum sevdiğim
hoşça kal *******imin yıldızı, karlı dağların yalnız kızı
hoşça kal

Bütün borçlarını ödedim bu sokakların, alacağımı aldım
geri dönmez bir mevsimdeyim artık duramam ey aşk
bu şehre sığamam bu hüzünle
yoksa acılar üşütür beni
kar kavurur anılarımı
donar bakışlarım
üşürüm... üşürüm ey aşk

Sorma nereye, hangi dağın ardına?
ne kadar uzağa varır yolum?
kim yoldaş olur bana ?
dönüp gelir miyim yine bahar geldiğinde ?
çiçek açtığında mor dağlar
sorma!...

Ey gönlümün sultanı, iki gözüm hosçakal
her sabah gülüşünden öptüğüm,
saçlarını okşadığım her gece
hoşçakal
artık vakit tamam
yıldızlara gözlerimi
ayışığna sessiz gölgelerimi bırakıp
sazımdaki hüznü, içimdeki sızıyı
boynu bükük karanfilimi
ve yüreğimin yangınını bırakıp rüzgarlara
sırılsıklam yalnızlığımı alıp yanıma
çekip gidiyorum işte
hoşçakal nazlı çocukluğum, sevdalı gençliğim
bağrımın ateşi, kalbimin ahı, mühür gözlü yar
hoşçakal…

[вσυя∂¢αη]

Aşka Benzetme

Bir çeşit ızdıraptır o,
bir çeşit can çekişme.
Yüreği avuçlayıp
sunmaktır mütemadiyen
gecenin zifiri karanlığında
bilinmez bir güce.

Bir çeşit alışkanlıktır o,
bir çeşit kabullenme.
Şöyle güzelce bir elbiseyi giyip de
çıkarmamak uzun bir süre.
Bir çeşit kirlenme ve kirletme.

Bir çeşit sesleniştir aynı zamanda,
bir bekleyiş.
İnsanların akın ettiği bir istasyonun
buz gibi duvarlarına yaslayıp sırtını
izlemektir geçen trenleri.
Birine atlayıp süzülmektir unutulmuş topraklara
ve terketmek trenleri günün birinde

[вσυя∂¢αη]

Aşka Demlenen Ömür

Sevdam, yüreğinde üşürken,
Denizler yanıyor bakışlarımdan.
Yalnızlığın kalabalığına karıştığı gibi sensizliğim;
Yokluğunun sesine karıştı sessizliğim.
Ellerimde kalan;
Ayrılık acıları
Ve duygularımın dokusundaki bir tek hayalin.
Rüzgarın dokunuşları alnımın ateşini alırken;
Islak gözlerim üşüyor bu sabrın buzulundan.
Zaman dışı saatleri kim anlar ki söylesem?
Çiçekler tutuşturulmuş ayrılığın eline.
Ve bir yokluk yakamozu düşmüş gönül nehrine.
Gökyüzüne düşen *******imden alınmış sabah,
Artık, yalnızlığım doğuyor güneş yerine.
Sesinin yankısıdır bu isimsiz çığlığım,
Hasretin buharıdır bütün bulutlar.
Duyamazsın beni duymayacaksın;
Çünkü acılarım kadar sevinçlerin var.
Bense, elime verdiğin bir bardak zehrin;
Ölümünü yaşıyorum an be an sana.
Sana, can çekişimin her saatini,
Armağan ediyorum, son nefese kadar.
Bin ömür mutlu olmana yetecek kadar
Bir acılı ömür yokoldu sana...

[вσυя∂¢αη]

Mavi Gözlerin

Bahar her mevsim
Gözlerinde
Gözlerin hermevsim
Bahar gibi açar kalbinde

Hangi yesil bakis
Seni alan bu maviliklere
Kuslar gibi bakislarin
Günesin kalbinde

günes gibi parlayan hangi gözlerdi
sen yakma ki kusların canını
günes açsin her sabah onlarla
sen sevki kırmızı goncayı

güneste seni sevsin
duy ki martilarin sesini
denizde sahillerde seni beklesin
gel ki vadilerin ardina

bulutlar hep senle gelsin
sus ki hiç konusma
bülbüller hep seni sevsin
sen gelki oda, sana kossun

sen onu sevki oda, seni sevsin
sudan topraktan, var olmus
mavi gözlerin

[вσυя∂¢αη]

Nedenler Sıralanır Giderken

Akşam mı odu
Böyle döne döne çığlık çığlığa
Neden uçuyor kuşlar havada hiç durmadan
Gri mantosuna mı bürünmüş gökler
Atlasımdaki denizlerin mavisini kimler aparmış
Neden kimsenin ağzını bıçak açmıyor
Kimleri yaralıyor yüreğimdeki sevda

Hüzün mü doldu
Neden buğulandı gözlerin
Altlarında uzanan dere yatakları neden
Ufuklara mı kilitlenmiş göz bebeklerin
Bir of çekimlik havayı kim doldurttu ciğerlerine
Sıkma dişlerini öyle kenetleyip n'olur
Yazık etme kendine

Vakit mi doldu
Neden alıp götürüyor perçemini rüzgâr
Yüzün istasyona mı doğru yöneldi
Kim çeldi aklını böyle habersiz
Ya kim tutuşturdu, söyle
Tıka basa dolu o valizi eline
Yolculuk mu var yoksa
Nereye ? ? ?

[вσυя∂¢αη]

ADAK

Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan

Sana bir dolu umut getireceğim
Küçük ellerine sığmayacak
Sana Afrika *******ini getireceğim
Sımsıcak..

Sana çiçekler getireceğim
Bozulmuş güz bahçelerinden
Sana bir serinlik getireceğim
Yağmur tanelerinden..

Sana avuç avuç yıldız getireceğim
Güneşimden başka
Sana engin denizlerin maviliğini getireceğim
Köpük köpük dalga dalga..

Sana bir rüzgar getireceğim
Dağlardan, tepelerden
Gitme, sana zamanı getireceğim
Zamanın bittiği yerden...

[вσυя∂¢αη]

DİYEBİLSEYDİM

Anladım diyemem ki! Suçluyum
Belki ben anlatamadım sana kendimi
Tutuştum, yandım da yokluğunda her gece
Yine gözyaşlarımla söndürdüm kalbimi
Her gün her dakika seni özlerdim
Bitmezdi kederim senin yanında bile
Susardım, gözlerime baktığın zaman
Mermer bir heykelin çaresizliğiyle
Oysa neler düşünürdüm sen yokken
Sana kavuşunca neler söylemek isterdim
Dakikalar bir ışık hızıyla geçerdi
Ayrılık başlayınca ben biterdim
En kötüsü beni koyup gitmendi
O öyle bir yalnızlıktı anlatılmaz
Hep yarım kalmış heyecanlar hazlar içinde
Biterdi bir kış, geçerdi bir yaz
Ve nice yıllar kovalardı birbirini
Gözlerimde gitgide büyürdü mesafeler
Bütün teselliler uzaklarda kalırdı
Bütün çiçekleriyle solardı bahçeler
Ne olurdu saadetlerin en büyüğü
İşte ellerimde al, diyebilseydim
Anlardın, ve hiç gitmezdin, değil mi
Bir gün duyduğum gibi kal diyebilseydim

[вσυя∂¢αη]

İşte,Bende...

Dalga ile kıyının aşkını bilir misin?
Öncesinden başlayıp, sonsuza giden dalga,
Hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya.
Dalga, seven - kıyı, sevilendir.
Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga
Ve döner hep geriye
Bilir kavuşamayacağını ama hep koşar kıyıya
Her bir dokunuşunda aşkına verir bedenini hesapsızca
İşte, ben de seni böyle severim yar.


Yar, bilir misin dağ başında açan uçurum çiçeklerini?
Bilirler görünmeyeceklerini...
Sevilmeyeceklerini...
Koklanmayacaklarını...
Okşanmayacaklarını...
Ama inatla açarlar aşkla, sevgiyle, özlemle.
Hep beklerler gelmeyecek sevgilinin onu kucaklamasını
İşte, ben de seni böyle beklerim yar.


Yar, ipek böceğini bilir misin?
Onun kozasının içinde ördüğü o ipliğe olan aşkını
Bilir o, ördüğü ipliğin kendisinin ölümü olacağını
Ama aşkına feda eder kendini.
Öyle verir kendini yarenine korkusuzca
İşte, ben de kendimi böyle veririm sana yar.


Yar, ağaç ile meyvesinin aşkını bilir misin ?
Meyvesini vermelidir ağaç yeniden doğmak için
Öyle zorludur ki ayrılmaları
Verir meyvesini ağaç
meyve tohum olur, tohum kök olur
Ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden
İşte bende böyle yar;
Yok olmayı göze aldım, tekrar sende doğmak icin