Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Sen babanı hiç sevmezdin
Sana göre çok asabiydi
Ne yaptığını hiç anlamazdın
Ama baban olduğunu bilirdin
Oğlum saçını öyle dikme havaya
Adam gibi traş ol derdi
Oğlum çöyle oğlum böyle derken
Bir bakardın bu adam senin herşeyine muhalefetti
Anneni çok severdin
Çünkü o senin herşeyine karışmazdı
Yaşın henüz 18'di senin
Çok şey bildiğini zannedip
Az şey biliyordun aslında
Söylenenlerin tersini yapmaktı zevkin
Birgün her zaman yaptığın gibi
Çok geç saatlerde gelmiştin evine
Tam evin önüne gelmiştin ki
Bir kalabalık gözüne ilişmişti
Birden ananın feryadını duyup
Koşmuştun eve doğru
İlginç bir andı doğrusu
Evden bir cenaze çıkıyordu
Ve o tabuta sarılı olan
Hep kızdığın asabi babandı
Sen o vakitler anlamıştın babanı
Ona teşekkür etmek istiyordun
Teşekkür ediyordun belki
Ama bu teşekkür
Seni duyma şansı olmayan
Toprak altındaki bir garip cansıza
Şimdi *******ce ağlıyorsun
Babam diye inliyorsun
Geçmişi rahmetle anıyorsun
Babanın istediği gibi traş oluyor
İş çıkışında beklemeden
Evin yolunu tutuyorsun
Belki baban bunları görmüyo diye
İçin için yanıyor yüreğin
Ama bu sana babandan kalan
En büyük hatıra
Ömür boyu yetecek
Ve bir ömrü adam gibi sürdürecek olan
Acımsı bir duygusu olan bir hatıra
Sen artık o asabi adamı anlıyorsun
Ve sen artık babanı seviyorsun

[GooD aNd EvıL]

Görürüm, çıkmışlar kararmışlar çatılardan,
Kemik bir kol nasıl fırlarsa mezardan.
Her ân, bir haberi kollar gibi yukardan,
Dipsiz maviliğin esrarını kurcalar,
Bacalar...

Kimi ince, kimi uzun, kimi de kısa;
Dalmışlar başbaşa afyon çekerek yasa.
Onlar, insanların gözünde bir kartalsa,
İnsanlar, onların gözünde karıncalar,
Bacalar...

Kimbilir, belki de evlerin cinleridir;
Kolları bir dâvet gibi göğe yükselir,
Ölüler, ölüler, arka arkaya gelir,
Ruhların mehtaba daldığı taraçalar,
Bacalar...

Azap kuleleri, cüceleşmiş devlerin;
Kör mazgallarında raksı var alevlerin.
Öyle evciller ki, tepesinde evlerin,
Kopuyor içinde görünmez facialar,
Bacalar...

[GooD aNd EvıL]

Sen beni tanımazsın bacım, adımı bilmezsin
ben seni ufku saran yanık sesinden tanırım
bilirim ne yaşam sana güler,ne sen yaşama gülersin
ben seni benimkine benzeyen umutsuzluğundan tanırım.

Yaz günü güneş tarlada yakar kavurur seni
tanırım balta,orak tutmaktan nasırlaşmış elini
düğününde görmesem de üstünde beyaz gelinliğini
ben seni yüreğini saran beyazlıktan tanırım.

Bir gün bir çift öküz parasına satılır umutların
ve bir tavuk parasına dikilir kırmızı duvağın
iki damla gözyaşı dökülür gözlerinden,tutamadığın
ben seni at üstünde dönüp dönüp bakışandan tanırım.

Belki de ilk görüşün gerdek gecesi kocanı
yaşam onun da ardında belirlemiş sıranı
ne kimse anlar seni ne sararlar yaranı
ben seni sofrada değişmeyen yerinden tanırım.

Çocukların olur peş peşe sayısı bilinmez
kocan ekmek kavgasındadır gurbetten gelmez
yediğin her öğün bulgur pilavıyla pekmez
ben seni yüzyıllardır süren ezilmişliğinden tanırım.

[GooD aNd EvıL]

Ciğerlerime çekiyorum
Bafra tütünüm usulca seni
Sen yanarken için için
bilsen deli kız, bir bilsen
Döktüğüm yaşlar kim için
Başlı başına bir sanatmış yaşamak
Yaşamak düşmelerle kalkmalarla,
Hakkıyla, layıkıyla icrası için
Kah tufanları beslesin
Kah yangınları söndürsün gözlerim, gözlerin
Hey derdi aşkımdan büyük sevdiğim,
Ağır ağır ciğerime çektiğim Bafra tütünüm,
Ağla sellercesine yangın büyümesin
Sil gözlerin, taneler bağrımı delmesin
Ve yanasın için için, ben de yanarım sen için...

[GooD aNd EvıL]

Bağdat duman olmuş tüter
Bombalarla kan içinde
Yarim asker olmuş gider
Amerikanın emrinde

Vatan millet dedik durduk
Ülkemizin her yerinde
Bu günlerde asker olduk
Zalim düşmanlar önünde

Ruhumuz kararıp coştu
Anaların hür gönlünde
Komşu bizlerle buluştu
Düşman askeri önünde

18 Mart 2003

[GooD aNd EvıL]

Hastahane koridorlarında ağlayan
Ve yeni solmuş bir gülün adıdır; zeynep,
Karanlığa inat binlerce yıldızların,
Bağdat’a doğan gecenin adıdır; zeynep..
Yıkılmış kentlerin dili yoktur, bilirim…

Sevgiyle harmanlanmış dostluklar nerede!
Martın yirmisinde denize hüzün akar,
Mavinin türküsünü söyleyenler nerede!
Necef’te, basra’da yaraları kim sarar..
Anlaşılan medeniyet tarihte kalmış..

Dünyaca şanlı iki zalimin elinden,
Muharrem ayı şu ırak’a haram oldu,
Yüreklerde acılar şimdi çok derinden,
Şehirlerde talan, minik eller kan oldu,
Mazlumlarda ah, mazlumlarda şimdi figan…

Yaralı bağdat; bir kralın sürgün evi..!
Dünya tarihi on dört asırdan bu yana,
Dini bir milletleri, hiç ayrı görmedi,
En içli güfteler bağdat’lı analarda:
“Gidip gelmeyecek, dönüp görmeyecekler…! ”

Zeynep, sabah olmasını beklemektedir,
En hüzünlü dualar da gece dökülür…
Maveradan melekler gülümsemektedir,
Ve soysuz bir saltanat tarihe gömülür,
Zalime sürgün, mazluma bir cihan düşer…

Sokak başlarında koşan sonra da gülen,
Ve hiç solmayan bir gülün adıdır; zeynep..
En karanlık gecenin sabahına doğan,
Üstümüzdeki güneşin adıdır; zeynep,
Bir notanın son durağıdır; zeynep, zeynep…

Savaşlara ceza verebilseydim eğer,
Ebediyen mutluluğa mahkum ederdim.

[GooD aNd EvıL]

Sokulmak istiyorum kollarına
Bir gitar sesi ile
Gecenin karanlığında
Boşalan ellerimin teri soğumadan
Beni bırakma diye
Bağırmak istiyorum.

Koşmak istiyorum şehrin sokaklarında
Ansızın durup gözü yaşlı
Vitrin camlarından yıldızlara bakıp
Bağırmak istiyorum.

Sıyrılmak istiyorum
Kalabalığında şehrin
Beni terk edip gittin ya
Hayatımda ilk defa
Yorganıma sarılarak
Defolun diye.

Düşlerime bağırmak istiyorum.

[GooD aNd EvıL]

Ya zamanından çok erken gelirim
Dünyaya geldiğim gibi
Ya zamanından çok geç
Seni bu yaşta sevdiğim gibi

Mutluluğa hep geç kalırım
Hep erken giderim mutsuzluğa
Ya her şey bitmiştir çoktan
Ya hiçbir şey başlamamış

Öyle bir zamanına geldim ki yaşamın
Ölüme erken sevgiye geç
Yine gecikmişim bağışla sevgilim
Seviye on kala ölüme beş

[GooD aNd EvıL]

Söyle bağışlar mi beni yüce yüreğin
tüm şiirlerimin başına yeminki..
ben senin gözünün bebeğinde hüzün değil
sadece sevincin olmayı dilerim...

[GooD aNd EvıL]

Beni öyle bir yalana inandır ki,
Ömrümce sürsün doğruluğu.