Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Meyhanenin Efsunlu İklimi
Apostol'la Birinci Sayfa Dibacesi
1/:
İşte Apos...
Böyle bir zamandaydık.
Ya diyarı Isfahan'daydık,
Ya da yan odanızdaydık.
***
El eleydik Barba, Apostol ve ben,
Yani o son sınırdaki,
Son nefese sıkışmış,
Sonuncu adamları ağırlayan,
Son meyhanedeydik.
Barba dolduruyordu it öldüreni,
İçiyordum anasını satıyım bense.
'Barba doldur bi daha! ' diye diye...
1a/:
Meyhanenin efsunlu iklimine soğuk bir dalga vuruyordu.
Mançurya ya da oraya ait bir topluluktu dalan içeri anlaşılan. Boyun: 'Agoni' diyorlardı. Kimse bir şey anlamıyordu bu dilden. Hazırlık günü perşembeydi yan odada. Günbatımından cuma cuma yayılıyordu efkar. Oysa buradan Mağrip'e kadar olan süre tam elli iki gündü. Bu süre içinde daha çok şiirler ırlardım ben. Mor zülüflü amazonlar da çok dinlenirlerdi Apostol'daki bir boş masada... Ve bittabi beni dinlerlerdi kesik memeleri sızlayarak. Tarak ellerinde, aynaları terkilerinde... Septen günü yarındı unutmadıysam. Yani yarın şenlik vardı bir mezar başında. Kara kral ölecekti sonunda sevinç içinde. Onun yanında gömülecekti karısı. Ülkesinin yarısı bana kalacaktı. Bu yüzden içinde yılan oynuyordu Hindeli'nin. Yani efendim... Hazırlık yaparlarsa İskitler kesin kazanırlardı Sinop kalesini. Ve Azak hisarını. Ve de Sivastopol marşını... Ee, gel de içme...
'Lan Barba doldur ikiletme,
Şıradan olsun itin ölümü.
Atın ölümü şeytan suyundan...'


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Mitra, Bir Taş Yığınıdır
Apostol'la İkinci Buçuk Sayfa Dibacesi

1/:
Sonra kadehime seni ve gölgeni de doldurdum...
İçtim şiir ılıklığında,
Yan masamda,
Çolak bir Harappalı...
Kaşlarının arası ardıçla dağlı,
Ağdalı bir lisanla 'şerefe' dedi,
Ve o da içti dibine kadar Etna dağının mağmasını.
Ardından sinkaf etti.
Küfür ilk önce anasını belledi,
Engelledi iki kardeşten kötü olanı öbürünü,
Adem bir yandı, bir yandı...
Eva kahrından hüzne dadandı...
***
'Doldur lan Apostol! ' deyiverdim çaresiz.
Şiirsiz kala kaldım meyhane batağında.
***
İşte beyler! Böyle bir hikayet benimkisi. Bilmem kaçıncı patırtısı iki komşu kavimin. Aryan ve Kimmeryan. *******den bir dolunay ertesi. Yani cinayetin en bereketlisi. Keresteli yani ladin kafalı Kimmerya süvarilerine karşı söylenen kötü sözler kanla yunuyor. Avunuyor harlı yürek tandırları. Kılıçlarla doğranıyor adem elmaları. Yani meyhanenin en işlek günü yaşanıyor. Ve zulümat şiire bile dayanıyor.
2/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
İşte Mitra!
O da kim mi?
Mitra işte, bir taş yığınıdır aslında.
Kimi yerde mermerin suskun dili,
Bazı zaman granitin yüreğine bağdaş kuran bir ruhban.
Burgaç olur tipili soguk diyarlarda teslimiyet,
Ve bir bulut ardına tutsak eder zebani, dolunayı,
Kararır arz ve zamanın ak urbası nisanın itirazıyla,
Ey faniler bırakın tapınmayı.
Moloz neticede önüne kapaklandığınız.
Tarzınız özgünlüğünü yitirmiş kabilden sonra,
Ve meyhanede tescil edilir eyvah,
Apostol: Vah vah!
Şiir ah çeker...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Nisanda Şahlanır Aşk ve Sular
Apostol'la Yüz Dokuzuncu Sayfaya Dibace

1/:
Sanadır yazılanlar şehinşahım...
Bir posta tatarı olurum zamanda,
Yüreğimin görevlendirdiği gönüllü...
Vururum yalın tabanlarımı tuzlu çorak coğrafyalara,
Anarım adını bir geçiş kodu olarak,
Üniformalı aseslerin nöbete durduğu kıstaklarda,
Avcılarla düşe kalka gez, göz ve arpacık oyununda,
Gahi avlanan turaçlara yanarım göç yollarında,
Döşünde sözde bir yürek taşıyan avcılarca,
Bazen alçakça,
Kimi zaman zaruretten avlanan...
***
Öyle ki şahım,
Tuz ve gözyaşının kardeş olduğunu bilmezdim,
Düşünemezdim denizleri besleyen kaynağın öz olduğunu,
Ki yüreğin de belki isyanıdır cönklerin dizindeki,
Ve şiirlerimin satır aralarına yansıyan acı,
Bakarsın son avı olur hasretimin, geçtiğim diyarlarda,
Ve yarınlara ektiğim turaç ve şah sevgileri.
2/:
Böyle bir hikayet benimkisi de ey şah bağlıları:
Apostol’da şiir özgürlüğünü aranmada. Doğru belki de ilham hamrile gelir yüreğe.
Gerdeğe girmek için de ayıklık gerekmez mi? Bilmez mi bunu bayrağın diğer rengi. Gazellerin ahengi çöktüğü yeşim taşının üzerinden kalkamıyordu sıra *******inde. Gözlerinde biriken yaşları siliyordu bizim Karacaoğlan. 'Hani? ' diyordu köşede oturan Lombart. Ve zarar ziyana gülmesiyle ünlü barbar Vandal. 'Anasının damıydı seninki. Yani umurunda değildi gazel mazel? ' Güzel bir saki gerekirdi aslında mecliste. Amma nerde? Tüm kevser sunucuları çöllerde şimdi. Kara çadırların kara sakallı beglerinin çevresinde pervane. Haramiler ise yan aşireti yağlama akınında. Onların çok yakınında ölüm. Bizimse kadehimizin dibinde. Gel de susma.
***
Yarına bir çentik atıp sufi fiziğin keskin ucuyla,
Sekirat piri barbaya dönüyordum.
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum.
Keskin şıradan olsun harami itinin ölümü
Kara çadırlı kara atın ölümü şeytan suyundan...'
İlham mı gerek doğmanız için ey çöl ceninleri?
Gani kardeşinizde,
Ha Umman denizinde, ha bizde...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Orak Sallama Bayramındayız
Apostol'la Seksen İkinci Sayfanın Eki

1/:
Güneş sarışın yağmur ağlar,
Bir sabah alacasında vurulur ah ki ah!
Şaşkın rüyalar şahdamarından kronolojiyi atlayarak,
Kan bozar yüz yıllık sükunetini ve sızar,
Alem doğrulur kan kalesi cenginden.
Ve yürürsün sen ay dost...
Saymazsın ya arkandaki yılların tespihini,
Oysa her boncuk bir seneye denk düşer kozmik alemde,
Ben de bu yüzden sağ omzuma nazarlık dikerim,
İğde kertiği asarım sol tarafıma,
Ve nal kırığı...
Eski zaman atlarının yadigarları,
Yani son koşularında bir hendekte düşürdükleri.
Ve ben...
Yalnız seni beklerim ben,
Sabit maviliğin merkezindeki o sarışın benekte.
2/:
Pozitrondur yükü nazarın,
Eskitir baka baka gözler bile bakışlarını mirzam.
Çömel ve bir süre düşün Allah aşkına,
Ve sana yazdığım şiirlerin rengi neden sarıdır?
Çünkü sarışın arpa tarlalarından,
Ve içimizin loş kuyularından derdiklerimizdir,
Cöngümüzün gözlerinden akan yaş...
Ama şimdi yoksun işte,
Orak sallama bayramında bile yalnızdır bileğimiz,
Ne yazık ki bu köhnemiş tarlalarda anızlar bana,
Sana Yusuf ambarlarında sarı gözlü buğdaylar düşer.
Ve fakire...
Dirençli mermerlere oyduğumuz yitik kahrımızı içmek kalır.
***
Ama hız, hıza eş değilse şahım,
Bana kendi sahrama diz üstü düşmek kalır...
Bedenimi el alır, yüreğimi yel...
Şiir tutup kaldırır yerden beni ancak ruhumu alır.
Orak sallama bayramındayız olacak bu kadar.
Böyle bir hikayettir benimkisi.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Oturun Güneş Seccadesi Üstüne
Apostol'la Yüz Doksan Birinci Sayfa Dibacesi

1/:
Sonra kadehime seni de dolduruyordum...
Şiir de iğdiş edilirmiş sanmazdım ama.
Vay be! ...
Çoğu yerlerde mesnevinin gözü seğirirmiş ol nedenden.
İğdiş edilince ışığı sönermiş hecelerin de.
Vay be! ...
Çömel ve bir süre daha düşün Allah aşkına...
Bilir misin bilmem be şahım?
Şiirdeki bu hale çok benzer Aryani dili.
O yabani çakır dikeni kastedilir türkülerin ayaklarında.
Oysa burada da her şey aynı ve Ademce yani,
Say ki iki iki daha dört eder.
Eski Kırık mızraklılar ordusuna verilen ad,
Da şiir gibi bir şeydir.
Beş artı altı, on bir hecenin bildirgesi,
Bilir her kasabanın ihtiyarları atalarının saklı bilgeliğini.
Şiir de eskidir, onlar da sonuçta.
Yıllanmışlardır bir beyin mahzeninde sayın ki.
Oturup bir güneş seccadesi üstüne,
Ağlayın ki yağmurlar size öykünsün,
Duyduğunuzda gizli bilgeliklerin ebcetini...
1a/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Böyle bir hikayet benimkisi hepi topu.
Kes be şair!
Hele sus!
Ve dinle!
Şöyle bir rivayettir bizimkisi:
'Kereste kafalı Kimmerya süvarilerinin uğultusu değil mi bu işitilenler? ' diyordu az önce gelen. Meyhane geriliyordu. Evet onlar geliyordu. Herkes kendi ulusunun önde geleni sayılıyordu ya burada, ol nedenle planlar kuruluyordu bin bir çeşit. Bir kırmızı kanlı canlı adam: 'Soylu ailelerin başları kirlenmez mi? ' diye soruyordu Berlin kokusuyla. Yüksek Kurullar veriyordu bunun kararını da. Meyhanedeki gözetmenler doğrular gibi kafalarını sallıyorlardı. Canım sıkılıyordu çaresiz.
'Lan Barba' diyordum sinirime basarak,
'İkiletme de doldur.
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Ölümün En Üşüteni
Apostol'la Doksan Birinci Buçuk Sayfa Dibacesi
1a/:
Tarihçiler verirler kafa kafaya,
Ezeli aşktan bir parça,
Bir parça kadim kinden...
Herkes ellerindekinden,
Sevdalı savaşçılar örerler...
Karahan kahrını oyar kitabelere.
Karakurum ise keser ve kararır.
Yanar Altaylarda doruklar.
Bir hakan beynini döver.
Cilveli cengaverler,
Öldürdüklerine ağıtlar yakar.
Oy broy oy broy! ...
Sultanın isteğine aykırı olan düşünceler sürülür ta Fizan'a. Fizan yetmez Yemen'e... Develer yulaf topları yutarlar. Sözler ve davranışlar kantarma alırlar ağızlarına. Kantarma ise kurtarma demektir kimilerine göre başıbozukları günahtan. Günahkârlar, gerilirler İncil'de sedirden çarmıhlara. Ama bura son meyhane. Her şeyin türbülansa daldığı yer yani. Apostol'da iki anlamda kullanılır deve:
Biri çöl aracı,
Diğeri ise Leyla'nın sürücüsü.
Günah işleyen insan ise Mecnun'dur.
1b/:
Kutsal yasayı yerine getirmeyen aliminyum kılıçlı takım girer Irak'a. Güney Kraliçesi güneşe bakar. Ebabiller diyarını ziyaret eden Saba melikesi hüdhüde teslim olur çarnaçar. Karsanya ülkesi buza keser. Krallar üşür. Vekilharçlar sobalarda yakarlar sevaplarını. Haftanın ilk günü pazardır aslında. Devrisi günü, asil vakitlerden saymaz takvimin beyi. Her şeyi zamanla becerirler kırık mızraklılar. Onların tapınmak için toplandıkları yapı günah kusar derelere. Ellere günah renkli kınalar yakılır. Kutsal kaselerden içilir şehvet. Evet evet, bura meyhanedir. Yani şarabın en keskini burada. Ölümün en üşüteni.
Bense kadehime doldurdum seni...
'Lan Barba ikiletme de doldur
Şıradan olsun itin ölümü
Atın ölümü şeytan suyundan...'


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Padişahımız Efendimiz Girer Şiire
Apostol'la Yüz Kırk Beşinci Sayfaya Derkenar Eki

1/:
Ve an geliverir ya aniden,
Bedenler yürür ya ikindinin üstüne,
Gölgeler saklanır biliriz ki kitabın ön sözüne.
Bizse şiirin tırnak aralarına pusarız,
Asarız isyankar yürekleri mahlasına ozanın...
Zemheride salkım saçakların öyküleri yazılır,
Tipi, bora ve kasırganın ardından cızır cızır.
İklimin acımasızlığına can düşer fok vilayetinde,
Nazenin çiçekler kaçar padişah urbalarına,
Telaş ve korkuyu içe içe...
Çünkü arz azı dişli bir değirmendir hayat için,
Ve öğütür zamanı ortak yaparak mekana.
Biliriz ki öyle bir masalsı dev sıkar avucundaki canı,
Şu anda her ilk baharın yeşil kanı akıyordur,
Alaz ve ipek ambarlarına...
2/:
Ve ey şiir sever naif ve babacan vaktoğulları...
Böyle bir hikayettir benimkisi herhangi bir tarihte:
O an ki gelmişti rahvan taylara bine bine... Hararet çıkmıştı otuz bine... Kimine basit gelebilir yazdıklarımız. Anlattıklarımız anlamsız. Değil inanın. Titreyin ve savaş arifesinde atlanın. Çünkü attır uygarlığın babası. Bizim de şiirimizin temel unsuru. Öyleyse haydi canlar. Vakt olmuştur kanımca. Usulca açılıyordu kapı. Yapı zelzele misali zikr deviniminde. Oysa herkes kendi halinde.
3/:
Gün olur, denir ya halleşme demlerinde hani,
Bilesin ki gün olmuştur şahım...
Kırılır tarihin yaralı kapısı artık,
Gün birazdan çavar ama batıdan, şaşırarak...
4/:
Kupamdaki şiir artığım birkaç yudumdu,
Gılgamış destanlarından son nefes üstüne denmiş,
Bir can beyiti ırlıyordum iç geçirerek,
Buhurdan sisi sesimle uzaklardan duyuluyordum,
Ve bereketli hançeremden sevdayı sular misali akıtarak:
'Lan barba' diyordum Nebelungen destanından bir lombard gibi,
'Bir daha ikiletme dostunu da doldur şu mereti,
Sadece irem şırasından olsun hakkeden itin ölümü,
Arap atının ölümü ise ateşli vahaların suyundan...'


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Paha Biçilmez Sınırdaki Sevgiliye
Apostol'la Dokuz Yüz On Sekizinci Sayfaya Derkenar

1/:
Oksijen aşk gibidir şahım,
Ya yaşatır neşvünema içinde saliklerini,
Yoksa hiçbir şey yok arzın yüzünde...
Günler de oksijen gibidir ciğerler için,
Bir nefes içeri gece,
Bir gündüz olur dışarı soluyarak,
Zaman da satılık bir metadır aslına bakarsan,
Ancak asıl alıcıları yüksek yıldızlarda ikamet eder.
Ya da som altın son anıdır yaşamın,
Paha biçilmez sınırdaki sisli sevgiliye.
2/:
Ve ey aşk ve şiir sever cenup ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi yarım hayal:
Geleceğim ayan beyan belli oluyordu aynaların çukurunda. Küçük kareler halinde ve ince. Herkes sevdiğince haşr oluyordu. İçeri Dara’nın cengaverleri doluyordu. Aşk ehli kahroluyordu.
3/:
2/:
Ve ey aşk ve şiir ve sıcak bira sever şimal ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi hayal ötesi:
Işk ehli de biliyordu ki... Az evvel gelenler kendilerinden. Yani ortak mirası tiranlığın. Biraz Mani. Biraz Zer. Biraz da Mecus... Apostol sus pus... Kaşları çatık. Hayalleri kaykıktı. Ama yine de uyanıktı kopil. Hayalindeki bembeyaz başlığıyla Babülmendep yönüne gidiyor önce. Ve sonra Cebelitarık yönünden geliyordu. O işini biliyordu. Çünkü bu mevsimde somonlar karaya vururdu...
***
Usulca uzanıyorum Adriyatik’ten Peleponnes’e,
Ve 'Lan Barba baba,” demedeyim; “ikiletme de doldur!
Çıldırtan şıradan olsun yetim itin ölümü,
Rahvan atın ölümü ise şeytan suyundan,
Zıkkımlanmak için sek şiir kalır bana da...'
Olsun anasını satıyım, kalırsa kalır.
Yani ne çıkar?
***
Ey şiir ve aşk ve hüzün sever begoğulları...
Böyle bir hikayettir benimkisi de işte,
Aşk ve ölüm ve 24 kırat sade şiir üstüne,
Yazmaz böylesi ne Leyl-ü Mecnun’da ve ne de Mesnevilerde de...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Panikteyim Yetiş Şiir İlinin Kervancısı
Apostol'la Elli Altıncı Sayfaya Dipnot

1/:
Şahbazım şahım,
Yutar ya akşam, ufki ağzından sarı kızı,
İstemese de kendini vurur kudurgan sellere,
Heman her ilkbaharda nurlu yakamozların ozanı,
Cönk sayfalarında özgür şiir atları dolanır,
Koyar da üç, yedi ve kırk yerinden yamalı dağarına,
Bir parça yoksul ve yosun tutmaz bir şiir,
Ve göğsüne başını yaslar dağların şair,
Öz vatanı hoyratlarda ferman yürütür.
***
İnleyen bir acılı yüreği dinler ya merhamet ehli,
İşte o da bir ırmaktır akışkanlığı olmasa bile.
Şikayetim odur ki şahım,
Onulmaz ve onarılmaz yaralıyım bu koyakta,
Ve panikteyim sükunet sokağında,
Yetiş ey hür kervancısı şiir ilinin,
Taşınacak vilayetlerim vardır söz illerinden.
Ve ıslanacak hatıralarım...
Acıyı kırk nehir halinde kırk bin kerre imbikleyip
Garip zamanların esrik gözlerinden...
Bir yaralı serçe bilir beni,
Ve bir de şiir cengaverleri,
Yama kuşu misali tutunurum zamanın yırtığına,
Adı dilimde hazreti pirin,
Şirin şiirler ırlarım,
Belki yarın,
Ve sonrasında.
2/:
Kabulse mirzadem,
Geçelim mi tarihi Yozgati’ye de mirzam?
Diz dizeydik ağzı dualı bir bilge adamla.
Ben derin bir merakla temaşa eyliyordum alemi,
Yarı kapalı nazarı,
Tam açık ağzıyla bilge shaman derin bir duadaydı.
Kadehime doldurduğum sakız otundan sıkılmış şiirdi,
Ve nah şuramda gezinen acıkmış simitlerin susamıydı...
Böyle bir hikayetti işte benimkisi de. Belki de sizin unuttuklarınız. Unutup hatırlamadıklarınız. Ya da bir kadim efsanenin artığı hakikatler. Ya da tarihin söylemek istediği kimi düşünceleri. Ta kendisi ölülerin. Ve ölümün içrek dili. Yani muhterem kari burası bir kasaba gecesinin alt katıydı. Karabasan gibi bürünmüştüm sönen hayatları. Ve duvar askılarında terli kefen asılı bir meyhanedeydim. Çıkageliyordu asesler ve onların saygıdeğer başı. Apostol'un umurunda değildi aseslik maseslik hani. Meyhanenin ortasına gelince Apostol'a bakıyordu asesbaşı ' Bu ne lan? ' der gibi. Dibine kadar kaçak dem evi...
***
Yarına uzanan bir yolda bekçilik bizimkisi,
Ve birer çentik atıp her bir yolcunun peşine,
Şeffaf sufi fiziğinin sivri ucuyla,
Sekirat ehlinin ustası barbaya dönüyordum.
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum.
Keskin şıradan olsun ases itinin ölümü
Kaçak atın ölümü şeytan suyundan...'
İlham gerek doğması için şiir burcundan ayın,
Sayın ki devinim için dinamik,
O halde için ey şiir cinleri Apost şarabını,
Ve kardeşinizle yola çıkın,
Bu gece talan var diyarı sevgiliden,
Ve bu gece akın...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Pazartesimi Delen Elmas Uçlu Takvim
Apostol'la On İkinci Sayfanın Kaynakçası

1/:
Şahım şahmaranım,
Aceleye mahal yoktur kanımca,
Zira yavaş yavaş görür göz zifiri karanlıkta,
Ve develer serabı çölde, inadına susadığında...
***
İşte o gün görünür bize de miladın evrildiği,
Tiranların ah buhurdanıyla devrildiği,
Tek başlı zamanların çift halli kalbi duyulur,
Pazartesini delen elmas uçlu bir takvim,
Sınırda yüzen salıya kavuşur karanlıkta,
Her bir yüzünde yetmiş iki ben vardır dertli yüreğin,
Al al lahuti çiçekler açar su ve ateşin ortasında,
Akışkan gülyağların rayihası sis olur gül diyarında,
Kuşların uçan kokusu kalır nil yollarında,
Benim ardımda ise noktalar halinde yalın izlerim,
Düşünce filizlerim çoktan çınarlara dayandı,
Yandı ahımla sevdamın tandırları,
Sular ısındı,
Bir sal’am kaldı...
2/:
Eğer ki kabulse mirzabegim,
Geçelim mi şu bizim tarihi Yozgati’ye?
Böyle bir hikayet demiştik ya benimkisi de işte.
3/:
Ve ey aşk ve şiir sever ins-ü cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi meta hayal:
Vandal *********i yerden göğe kadar olan uzaklığın kaç kilometer olduğunu biliyor muydu ne? Susuyordum çaresiz ve bilgisine hürmeten ve şimdilik 'doldur bir kösem sultan! ' deyip içiyordum anasını satıyım.
Kadehime doldurduğum nah şuramdan özümdü,
Alnımda gezinenlerse acıkmış anılarımdı...
***
Böyle bir hikayet benimkisi de işte,
Bir dikişte şarap,
Bir vuruşta yetmiş can...
Şiirde canan,
Cananda yangın...
***
Ee... Zamanı gazel yazmanın:
'Lan barba ikiletme de doldur,
Şıradan olsun itin ölümü, atın ölümü şeytan suyundan...'
Diyordum ya fakir tek çıkar yoldu yolun sonunda bu...
Ardından kevser içmeye geçiyordum,
Ve gazel yazmaya...
Şiir burada tek teskiniyetti.


Ahmet Yozgat