![]() |
![]() |
#11 |
Aşmış Üye
![]() Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57906
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Cinsiyet : Erkek
|
![]() Benden korkulur mu?
'Senden korkulur mu? ' diyerek kendi korkaklığını mı ortaya koyuyordun! Saçma sapan sorular yönelterek dalga geçer gibi davranışların da oluyordu! Sende korkaklığa pek rastlamadım ama farklı düşündüğümüz zamanlarda başka şeyler de gelebiliyordu aklıma. Sen her kıpırdanmadan korkan insanlardan birisi değildin. Sen sahtekardın! Geldiğim yerden emin, olduğum kişiden memnundum. Tam anlamıyla her şeyin yolunda olması gerekmiyordu. Bir takım şeylerin eksikliğini hissetmek biraz mükemmeliyetçilikle anlatılabilirdi sanırım. Bana elimde olanlar yetmiyorsa eğer, kapasitemi anlayamamamdan veya daha fazlasını yapabileceğime inanmıyor olmamdan kaynaklanabilirdi. Eminim ki; tembel Pazar günlerinden bana düşen payı alıyordum. Diğer insanlar gibi! Genellikle; Güne istekli ve hatta gülümseyerek başlıyor olmama rağmen, iç saatimin bana yetmeyebileceği endişesine kapılabiliyordum. Çoğunlukla saatimi bile kurmayarak günümün en güzel anında, yani sabahında uyanamama korkusunu yaşamak istemiyordum. Benim için hiç problem değildi. “Benden korkulur mu? ” diye gereksiz hayıflanmalarda bulunarak en verimli zamanımı harcayamazdım. Kişisel verimliliğimi kullanabilmen için sana yeterince zamanı tanımıştım.. Sonunda kararımı vermiştim. Benden korkan birçok insan vardı ama, sen onlardan biri değildin. Senin korkun; kendine olan güven eksikliğindi. 17.01.2002 21.00 Kamil Çağlar
__________________
Buraya Kadarmış .. ![]() |
![]() |
![]() |
Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 3 (0 üye ve 3 misafir) | |
|
|