Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

Hemera

yanar döner
döner yanar da gün ışığında
insanlığa sığınır yine insan

aydınlığın bekçisiydin
kundaklandın vardiyasız akşamlarda
ağlayarak bağışladın
bağışlandın ağulu akrepler koynunda

ne mutlu sana!

ardında işaret bırakıyorsun
mavilik akıyor kanatlarından
azat ediliyor köleliğim
umduğun denizin dalgalarında

dövüldükçe inceliyor Hemera
inceldikçe güzelleşiyor insan

gonca bir gün açıyor
ışık müjdecisi “sen” vakti
kayboluyor orda “ben”
belletiyor yaşam hünerle lanetin içinde
ki salt insanlıktır fırtına estirir varlığında
takdis ederken yaratılışı
yokluğun reddini kutsayan

ve nehirler ah! onlar umuttur

umudun nehri sen, yorgun titreyiş ey!
bir seher vakti bu yüzden
ışıkta bilenir gecenin kardeşi
kanat çırpılır yeryüzüne bininci kez ra evinden
insana sığınır yine insan

artık biliyorum Hemera
'üstü kalmasın' gecenin
gitmeler değil
dönüşlerde saklıymış gizler

ne mutlu bana!

………

(*) Hemera: Gecenin kardeşi gündüz.


(9 Eylül 2004)

Naime Erlaçin