Meral Yağcıoğlu

[GooD aNd EvıL]

BABAMDAN/ İnsanlık Bu mu

Ey insafsız ateşleniyor silahlar bir emrinle
Zavallı insan çığlıklarını boğarak gürlüyor
Yağmur gibi kurşun yağıyor insanlık ütüne
Şehir alev,alev yanıyor sanki şafak söküyor

Zulüm bin kollu bir dev gibi insanlığa saldırmış
Kurşuna dizilmiş gözetmeden ana, baba, çocuklar
Enkaz olmuş görkemli saraylar mezara dönmüş
Feryatla arşı ala da çığlık çığlığa ak babalar

Titriyor analar murat bekleyen genç kızlar
Ağıtlar yakıyor sebepsiz yok olan gençliklerine
Kolu kopmuş,bacağı kayıp ağlıyor insanlar
Feryatlar arşa yükseliyor alev öpücükleriyle

Dünkü koca ülke,bugün kefene sarılmış gibi
Acımasız kinlerini kustuklarında iş bitmişti
Kurşundan geçirildi çoluk çocuğu,yaşlısı,genci
Karanlığa göçtüler kalplerindeki imanlarıyla

Şarapnallerle kopmuş bebek kafaları
Caddelerde hala akıyor kan ırmakları
Kendi halkın bile karşı işlediğin suça
Güç yetmeyince cezanı sunarız büyük güce

Sahte insan hakları,her şey riya,yalan
Polisi,savcısı,hakimi hep aynı adam
Adalet çarkı kokuşmuş zar atarak dönüyor
El ele vermiş adaletsiz üç canavar şeytan

Durmadan kendi lehlerine yontuyorlar
Zavallı ve günahsız insanları vuruyorlar
Hukuğu,kanunu kendileri yapıp oynuyorlar
Yardakçılarıyla her şeye kılıf buluyorlar

Sen hiçliğin kol gezdiği karmaşa beşiği
İşin gücün masum halkı düşürmek birbirine
Gizli pazarlıkların ve sahte gülüşünle
Sen kan içici,sen kokuşmuş canavar yabani

Kuloğlu derki insanlıktan nasip almamış
Haktan adaletten bihaber vahşi bir varlıksın
Dev olsan,azrail olsan kaç yazarsın
Yüce yaratanın adaleti kazar senin de mezarını