Meral Yağcıoğlu

[GooD aNd EvıL]

Ellerimizle Tohumunu Attık Sevdamızın

Yavaş, yavaş filizlendi, yeşile boyandı dünyamız
Ve nihayet tomurcuk verdi gönül karanfilimiz
Önce iyi arkadaş olduk ikimiz, sonra iki kuzu sarması sevgili
Cesaretle göğüs gerdik tüm zorluklara
Düzlüğe çıktık dere tepe aşarak
Olsun varsındı dizlerimizde yaralar
Ellerimizde nasırlar
Umut doluydu her bir hücremiz
Gönül sazımız elimizde, yoktu çalacak mızrap
Parmaklarımızla vurduk tellerine
Türkülerle besledik sevdamızı

Yüreğimizde büyüttük aşkımızı

En olgun çağımızda
Suya değil yıldızlarla semaya yazdık sabit
Samanyolu kırmızı perdeli evimiz oldu
Gökyüzünün en kadim dostu bizdik
Dolun ay tek şahidimizdi
Can canayken birlikte
Ellerim ellerinde seninken
Başın göğsümde her nefesinde soluklandığım
Yürek atışların bedenimde çalarken en içli türküyü

Gözlerimizle mühürledik

Bastık parmağımızı bozulmamacasına onayladık
Sonsuzdu ya sevdamız
Solsa da günün birinde karanfiller, yeniden açacaktı
Daha bir gür olacaktı yaprakları,rengi daha kızıl
Sevgimizle suladığımız bahçemiz daima var olacaktı
Umudumuz vardı,arzuluyduk

Ama niye ayrıyız şimdi ne oldu da sen orada
Bense burada yalnız tek başına
Nefes almaya çalışır dururuz
Kırıldı gönül sazımız yarım kaldı türkümüz
Ellerimizle diktiğimiz,emekle büyüttüğümüz
Karanfillerin rengini çaldılar
Bize sadece nasırları kaldı,birde sızısı
Ölgün yaprakları tarumar olup saçıldı yeryüzüne
Sicim gibi ağlıyor üstüme
Yürüyorum caddelerde bir başıma
Islanan yüreğim yorgun ve çaresiz

[GooD aNd EvıL]

Eylül Akşamı

Bir eylül akşamı
Serin meltem esintisi
Saçlarımı savurarak
İçime doldurdu seni

Mehtapta dalgaların sesi
Şiir söyledi kulağıma
Demet, demet aktın yüreğime
Yakamozların eşliğinde

Deniz çırılçıplak
Uzanmışken kumsala
Bir yıldız kayıp düştü
Doldu avuçlarımıza

Serenat yapıyordu balıklar
Keman çalıyordu her biri
Melodiler saten bir çarşaf
Örtmüştü bedenimizi

Ay şahidimizdi
Hem senin hem benim
Yıldızlar raks ediyordu
Samanyolu koynunda

Ant içtik mühürledik yüreklerimizi
Ayrılmamacasına parmak basıp
Ölümsüzleştirdik aşkımızı
Bir eylül akşamı

[GooD aNd EvıL]

Eyvah ki Eyvah

Gençliğim geçip gidiverdi
Koşar adım bir çırpıda
Elden ne gelir
Saçlarıma düşüverdi
Gümüşi teller
Eyvah ki eyvah

Ah o yıllar
Nasılda aldattılar
Engellemek ne mümkün
Bir çırpıda yolun yarısını
Geçivermişim bilmem ki neden
Neden yüzümdeki bu anlamı zor
Ve çaresi yok çizgiler
Aynalar mı yalan söylüyor
Bu ben değilim ki inanmam
Bu kadar uzun zaman geçmedi ki
Arkama şöyle bir baktım
Ne elde var ne yanımda kimse
Bir arpa bile yok avuçlarımda

Gençliğim geçip gidiverdi.
Koşar adım bir çırpıda
Yorgun bedenim çaresiz.
Kalmamış mecal dizlerimde
Tükenmiş sevgiler, aşklar
Yüreğim yapayalnız paramparça.
Sonbahar rüzgarları savurdu
Aşktan uzaklara
Yüreğimde kopan fırtına
Erer mi kışı geçip bahara
Mevsim artık erdi hazana
Eyvah ki eyvah
Boşa mı geçti bu seneler
Anlamadan anlamsız yaşadı bu beden

[GooD aNd EvıL]

Fark Etmez

O Yada Ben

Alışmak mı
Çabalamak mı
Ne diye
Hiç düşünmedim ki
Ben yalnızda yaşarım
O benim içimde
Her bir noktamda
Hücrelerimde
Damarımdaki kanım,
Soluk soluk nefesiyim onun
Düşer ay gibi çehresine
Gamzemde açan tebessüm
Akan yaşım gözümde, mendiliyle sildiğim
O mu yanımda, ben mi onunlayım
Bilmem, bilemem
Ben o' yum, yoksa o' mu ben
Karıştı her şey, kördüğüm
Çözemez aklım
Yüreğimse,
Ne bileyim işte
Ben ve o
Ayrılık acısıyla dolu
Yaşarız birlikte
Ayrı ayrı.

[GooD aNd EvıL]

Farz Et ki İki Küçük Uçurtmayız

Farz et ki iki küçük uçurtmamız var
Salıyoruz iplerini yükseklere
Kumdan inşa ettiğimiz kalenin surlarından
Süzülüyor semada her biri narin,coşkulu
Seyre dalıyoruz gün batımını
Mehtabı kızıla boyayan güneşin
Son ışık yağmurunda yıkanıp arınıyoruz
En saf halimize bürünüp mavi giyiyoruz
Mavinin türlü çeşidinde
Doyumsuz bir yolculuk başlıyor
Labirent misali yürek atışlarında
En ücralarına ulaşıp
Karanlıklarını aydınlatıyoruz
İç dünyalarında meltem estirip
Kristal yıldızların altında
Dolunaydan yükselen keman nağmeleri eşliğinde
Beyaz dost karanfille umut
Kırmızı gül goncasıyla aşk ekiyoruz yüreklerine
Tüm aşıklara yol gösteren meleklere eşlik edip
Aşk çeşmesinde yıkıyoruz yüzümüzü serin buz gibi
Okyanuslara salıyoruz teknemizi
Yelkeni yüreklerimiz
Kucaklıyoruz evreni

Farz et ki iki küçük uçurtma biziz
Sen ve ben uçuyoruz meltemde savruluyor saçlarımız
Özgürce kendimizi seyrediyoruz
İpler ellerimizde salıyoruz bedenimize kulaç,kulaç
Geziniyoruz yüreklerimizde
Umut ve sevda dolu yolumuz
Kocaman ölçüsü yok yüreklerimiz
Tıka basa doluyor sevgilerle senli benli
Sarılıyoruz dört elle birbirimize
Sarılıyoruz aşka
Bırakmamacasına
Farz et ki iki küçük uçurtmayız
Ve istikamet kendimiz
Uçuyoruz sana,bana

[GooD aNd EvıL]

Firari sevda

Gönlüme bir sevda düştü, kaçıyorum
Gönlümse firari bir sevda peşine, koşuyorum

[GooD aNd EvıL]

Garipti Kadının Adı

Sicim gibi yağan yağmurda
Ve sırılsıklam olmuş haline
Hiçbir şeye aldırmadan
Hızlı hızlı yürüyordu
Genç ve yalnız kadın

Arkasına bile bakmadan
Koşar adım ilerliyordu
Belli ki bir şeylerden
Ya da birisinden kaçıyordu

İliklerine kadar ıslanmıştı.
Üşümekten mosmor kesilmişti
Adeta dişleri takırdıyordu
Çaresiz ve yalnız kadın
Savaştan çıkmışçasına perişandı.
Göz pınarları da sanki
Yağmura yardım eder gibi
Sellere karışıyordu.

Neydi o yüreğindeki acı
Kimeydi öfkesi
Niçin böylesine perişandı
Hayata küskünlüğü
Doruktaydı
Etrafta kimsecikler yoktu
Yağmurdan kaçanlar
Sıcacık evlerine çekilmiş
Pencerelerinden romantik
Manzarayı seyrediyor belki de
Sadece sırılsıklam
Islanmış acılı kadın
Yoldan tek tük geçen
Araçların meraklı kornalarına
Aldırmaksızın
Bilinmeyene bilmez şekilde
Koşarcasına ilerliyordu

Yalnız ve perişan kadın
Ne kadar yürüdü bilinmez.
Bir hastanede açtı gözlerini
Uzun saatler sonunda
Kim getirmişti, nasıl gelmişti
Hiçbir şey hatırlamıyordu.
Kafasının içi bomboştu sanki.
Geçmişe dair hatırladığı
Bir kırıntı bile yoktu hafızasında.
Aynaya baktı, tanımadı kendini.
Kimdi bu kadın, adı neydi
Ne geçmişini hatırlıyordu.
Ne de gelecekteki düşlerini
Ne yapmak istiyordu hiç bilmiyordu
Aynadan yansıyan güzel yorgun yüz

Günler sonra yürüyordu yavaş yavaş
Artık onun adı yoktu
İyileşmeye yüz tutmuştu yaraları
Ya yüreğindeki yaralar
Rüyalarında bile kanıyordu
Gidecek bir yeri yoktu
Hiçbir şey hatırlamıyordu ki
Geçmişe dair
Ne adını biliyordu
Ne de evini yada çocuklarını
Sahi bir evi var mıydı
Ya çocukları
Muammaydı hepsi

Aradan günler geçmesine rağmen
Bir Allah’ın kulu aramamıştı
Belki de ortadan kayboluşuna
Kimsecikler üzülmemişti

Hastane personeli
Çok seviyordu zavallı kadını
Ona garip adını taktılar
Sağlığı yavaş yavaş düzelirken
Hemşirelere yardımcı oluyordu
Yatan hastalarla ilgileniyordu da
Kendine bir yardımı dokunmuyordu

Günler günleri kovalıyor
Ve garip habersizce olup bitenden
İnci gibi dişlerini göstererek
Bilinmeyene gülümsüyordu.

[GooD aNd EvıL]

Gece Ve Ben

gecenin bir vakti
parlıyor gökyüzü inatla
uçsuz bucaksız kumsalda
yürüyorum yalnız
cebimde saklı köhnemiş umutlarım
geleceğimse meçhul
denizin iyot kokulu meltemi
tarıyor saçlarımı,yolarcasına
göz kırpıyor nemli bir bank
yorgun bedenim,kırılmış kolum kanadım
çöküyorum denize nazır bir ucuna mecalsiz
sünger avcısı olsam, dalsam derinlere
vurgun yese yaralı yüreğim
kaybolsam koynunda dibe vursam
örtse üstümü mavi de gömülsem
hiç çıkmasam bir daha karanlık dünyaya
ya da yamasam köhnemiş umutlarımı
tevekkülle baksam yarınlara
sarılsam yaratıcıma,teslim olsam
med-cezire kapılan bedenim
kıvranıyor korkuyla çaresiz

gökyüzü tebessümlü hilalle
cebimden çıkarıp köhne umutları
onarıyor sevgiyle melekler
yıldız yağıyor avuçlarıma
yarın doğacak güneşi müjdeliyor bir peri
zerk ediyor damarıma bir tutam yaşam arzusu
yıllanmış gramofondan yükselen
ilahi nağmelerle yarınlara
uçsuz bucaksız denize akıyor
karalar bağladığım kaderim
yeni günle erecek huzura
güller açacak yaralı kalbimde
doğacak güneş Allah’ın lütfuyla
gece, gökyüzü gizli gizli
öpecek dudaklarından denizi
bir çocukları olacak umut adında
sıkı sıkı sarılacak hayata
merhaba diyecek yeni güne
el sallayacağım geçmişe

[GooD aNd EvıL]

Gecenin Koynunda Şiirsizim

Gecenin ikisinde, odamdayım
Sokak lambasından sızan cılız ışık
Bölüyor karanlığı,
Büyüyor gölgesi eşyaların
Yalnızım, tedirgin duygularım
Cam kenarındaki koltuğa
Çökmüşüm, bitkin
Dinliyorum gecenin sessizliğini
Serin biraz sanki
Ürperiyor içim
Üşüyorum
Üşüyor kalbim
Sarılsam kareli battaniyeye, sarılsam
Isıtır mı bilmem

İyi gelir bir yudum acı kahve
Çözülür buzullar yüreğimden
Mahmur bakan gözlerim
Elimde kağıt kalem
İçimde kopan fırtına
Dökülsün kağıda, kaybolsun saf beyazlığında
Yazsam birkaç dize, mavi gülse şiir
Sadece başlık atmışım
”yalnızlığım”
Of sıkıldım
Karalayıp üzerini
Düşünüyorum yeni den
Gözlerim kapalı
Öyleyse var mıyım

'Sevgilim' yok o da olmuyor.
Atıyorum bir çentik üstüne
Sadece ben olsun.
Evet sadece' ben'
Takılıyor gözüm sokak lambasına
Kilitleniyorum adeta
Işığa sokulan korkusuz pervane gibi.
Ne olurdu sanki
Olsam bir böcek
Yükselsem korkusuz, yükselsem yavaş yavaş
Çıksam bulutlara çıksam, dokunsam
Toplasam avuç avuç, dolsa umutla yüreğim
Sicim gibi akıp ıslatsam, yıkansam damlacıklarında
Doğursam güneşi sancılı
Gökkuşağı dokunsa rengarenk
Göz yaşlarım dinse
Dolaşsa tebessüm dudaklarımda
Öylece düşünüyorum.

Yok, çıkmıyor bir dize
Kaldım şiirsiz geceni n koynunda
Söküp almışlar aklımı, bomboş beynim, yazamıyorum.
Kalemim aciz, ben aciz, yüreğim lal
Hay Allah’ım saat beş mi yoksa altı mı
Kum kapı müdavimi çakır keyif misali
Arıyorum el yordamıyla, kan çanağı gözlerle
Uzanıp yatacağım soyunmadan
Düşe kalka bulduğum yatağa
Eyvah yatmamam gerek
Yetişmeliyim altı otuz otobüsüne
Fırlayıp çıkıyorum deli gibi yataktan
Ne bulursam geçiriyorum sırtıma
Aklım başımda değil, acıyor gözlerim
Uyku akıyor, damlıyor sefil yalnızlık
Geçirip günün maskesini suratıma
Güne karışmam lazım güler yüzlü
Bir an için yalnızlığıma seviniyorum
Allah’tan kahvaltı yaptıracak
Çocuklarım yok
Olsaydı çocuklarım
Daha bir güçlü olurdu
Şu yalnızlık zengini bedenim
Sarılırdı daha güçlü yaşama
Siper ederdi göğsünü her zora kim bilir
Savaşırdı hayatla

Çok geçmeden düşünceler eşliğinde
Fırlayıp çıkıyorum
Ay ışığı altında
Geceyle yıldızların oynaştığı
O ıssız sokağa
Koşuşturuyor insanlar, kalabalık
Ben de karışıp kalabalığa
Kayboluyorum
Tek düşüncem işe yetişmek
Dizelerim karışık cebimde
Beklerken sessiz yeni geceyi
Yittim günde

[GooD aNd EvıL]

Gökten üç Cemre Düştü

Barış, Sevgi, Dostluk

Havaya düştü
Gördüm, küçük penceremde
Şavkıdı cemre
Soyundu karanlık giysisini
Aydınlandı dünya
Ateş kusan büyük kuş, yok oldu sevenleriyle
İmha etti kendini, paramparça demir kanatları
Her bir çocuğun parıldıyor gözleri
Yıldız yağıyor füzeler yerine
Başları dik, büyüme arzusu yüreklerinde
Beyaz güvercinler barış türküsü
Eşliğinde uçuyor geleceğe

Suya düştü
Gördüm, yağmur oldu yıkadı bedenleri
Kirli ruhundan arındırdı cemre, kararmış kalpleri
Buzu çözüldü açıldı gönül gözü, gülümsüyor müjdeli
Çalınmış tüm duygularına güneş doğdu bir bir
Umut yolcusu artık. gelecek çocuklarımızın
Gökkuşağı harelendi, geçiyor altından sevda konvoyu
Yunuslar oynaşıyor, neşe saçıyor evrene
Yüzüyor sevgi denizinde tüm insanlar
Kardeşçe, birlikte, dünyayla el ele

Ve
Toprağa düştü
Gördüm, efil efil esti meltem
Gaflet uykusundan uyandı insanlık
Artık sokak aralarında
Çelik paletler kol gezmiyor
Ezilmiyor fidanlar
Saklambaç oynuyorlar neşeli
Büyüyorlar, hatta yaşlanıyorlar bile
Kucaklarında şiir emzirerek
Büyütüyorlar meyvelerini
Dostluk aşısıyla güçlenen güneş
Aydınlatıyor karanlık geleceği

Sevgi, barış, dostluk tohumları
Atıldı toprağın bağrına, nasırlı avuçlardan
Filizlendi renk, renk

Beyazı:barışa uçurduk ak güvercin kanatlarında
Maviyi: sevgi denizinde mayaladık bol kepçe
Yeşili : savurduk evrene, boyandı insanlık dostane
Sarıyı; kardeş ilan ettik sevecen yüreklerle yarenlik sofrasına kurulduk
Kırmızıyı; aşka saldık, sevda denizinde yüzenlere yoldaşız artık
Siyahı; güneşle yıkadık, umuda saldık, tükenmemecesine
Gri: yok artık sevgi yüklü kalplerimiz

Gökten üç cemre düştü
Biri Barışın başına
Biri Dostluğun başına
Biri de yolu sevgiden geçenlerin (insanlığın) başına

Aniden
Karardı dünya
Gürültüyle sarsıldı
Bomba düştü yatağıma
Barış düş’ tü
Sevgi düş’ tü
Dostluk düş’ tü
Ben düştüm
Cemrelerde düş’ tü

Uyandım kara dünyaya
Bomba yağıyordu yıldız yerine
Kolunu, bacağını, annesini arayan
Minik bedenlerin çığlıkları yükseliyordu
Dua etmekten başka bir şey yapamadım