Meral Yağcıoğlu

[GooD aNd EvıL]

Karanlık Gizler Kuytularına

Aktığında güneş deryaya damla damla
Bastırırken akşamın alaca karanlığı
Bulutlara saklanınca uyku mahmurluğunda martılar
Yaslanır ayın sisli şavkı pencereye
Benim için başlar koca bir gün
Geçiririm sırtıma siyah pelerin
Uçamam, yarasa misali
Asılırım, yüreğimde ibrişimden sancı ipi
Kadife bir tabutla
Gömerim derinlere hüzünleri
Yanar içten içe gönlüm
karanlık ışıltılı yalnızlık giysim
Sıyrılır pelerinden
Kucaklar samanyolu tüm ihtişamıyla
Kuş sütü bile mevcut
Kurulu çilingir sofram
Bir tarafta dolunay, bir tarafta yalnızlık
Tam karşımda büyük ayı
Samanyolu’nun en nadide gülü
Şerefe der kalkar kadehler
Küçük ayı tüm zarafetiyle
Dumanı tüten kahve servisi
Yapmak üzere beklemede
Gizler, içine alır karanlık
Ne ağladığım görülür, ne de
Boş kadehteki kızıl mey.
İçimde çalan melodi eşliğinde
Dans ederiz ay ışığı altında
kol kola yalnızlık kavalyem
Alkışlamakta büyük ve takipçisi küçük ayı
Samanyolu tümden ayakta

Baykuşlara yoldaş olur, yaşarım *******i
Aydınlık ürkütür,göz kamaştıran yakıcı cazibesinde güneşin
Korkarım kaybolup yok olmaktan
Yüreğimde kopan fırtına eser savurur
Gözyaşları sicim gibi iner bağrı açık toprağa

Karanlık gizler kuytularına hüznü
O kuytularda ararım kocaman yürekleri
Esmer yalnızlığa sırtımı yaslar
Destekler gecenin karanlığı
Gece kuşlarıyla birlikte
Yiteriz samanyolu koynunda