Meral Yağcıoğlu

[GooD aNd EvıL]

Yaşayamıyorum

Çöktü içime ayrılık acısı
Gece kadar karanlık, buz gibi soğuk
Fırtına kopuyor yüreğimde
Dinliyorum pencereye vuran yağmurun sesini
Ahengi kaybolmuş melodisi kırık yüreğimle
Çığlık çığlığa söylüyorum yalnızlık şarkısı

Ne yapsam bilmiyorum,ürkek,şaşkın
Birkaç saatten fazla değil bırakıp gidişi
Telaşlandı yüreğim, durdu zaman
Kırıldı kolum kanadım
Göğsümden azat olma isteğiyle yüreğim
Özenip yaralı serçeye çırpınır durur
Dudağından aldığım yaşama iksirim
Can suyum yok artık, tükendi soluğum,
Kalmadı mecal, titrer dizlerim
Toprağa sarıldı ölüden farksız bedenim
Çöl fırtınasına yakalanan bedevi kadar aciz
Savaşçı kum tanelerinin menzilinde yüreğim

Alabora oldu savruldu bedenim
Kaktüs yeşerdi göz yaşlarımla
Dikenleri acıtıyor, kanıyor içim
Bir gün yetti canıma
Evren karalar giydi, suskun
Zincirlendi gelecek her yeni gün
Gecenin koynundan doğmayı bilmeyen
Biçare güneş ağlamaklı

Paramparça yüreğim hasret ateşinde kor
Ölüm kol geziyor bahçemde, boynunu büktü çınar ağacı
Şakımıyor yuvası yıkılan serçe
Söndü mavi, gözlerimde kızıl alev

Yoksa eğer gelecek günlerde, yaşamak haram
Gülmek mi, ah nerde o günler? Dünde kaldı
Dudağımda dondu tebessümler, saklı sarkıtları sol yanımda
Ağlamak mı her an her yerde
Atlantis’e yol adlı, sel olup akar gözyaşım
Kayıp kentin koynunda soluksuz kaldım
Hayat kaynağımdı, tükendi hayatım, yaşam belirtisi yok artık
Gömün en derinine Atlantis’in, kalmadı yaşama arzum