Sevgiliye Mektuplar...(:

[styla45]

buraya ekle demiştiniz ekliyorum..

Sevgiliye Mektup....

Bir kutu dolusu yasam gönderiyorum sana, sade bir kurdeleyle süslenmis.
Çöz kurdeleyi ve kaldir yavasça kutunun kapagini...

Mavi bir gül koydum içine
Ebedi sevgiyi gör yasa ve hisset diye...

Kocaman bir firça ve bin renk koydum kutuya
Bir cennet resmi yapip içine gir diye...

19 yapraklı papatyalar yerleştirdim
Falında şansa yer bırakma diye...

Düsler serpistirdim gizlice, düs kurmayi unutma diye.
Bir tanede elma sekeri yerlestirdim, içindeki çocugu yeniden tadabil diye...

Boğazın kokusunu, çayın sıcaklığını ve taze simidin tadını koydum içine
İstanbul sevgisini yaşatalım diye..

Günesin batisini, billur suyun sesini, kirmiziyi gelinciklerin safligini, taze ekmegin kokusunu ve bir gülümsemenin sicakligini da sigdirdim.
Ruhlarimiz aç kalmasin diye...

Kutuya biraz da sevecenlik koydum, güçlü ol diye, çünkü acimasiz olan güçsüzdür.
Beyaz bir güvercin uçup kendi kondu kutuya, barisi ve özgürlügü sunmak için....
Kısa dünya hayatında kavgaya yer yok diye...

Bir buket sevgi, bir yudum ask ve yarim bir elma da koymadan edemedim.
Paylasmayi animsayalim diye...

Sevdiklerimize onlari sevdigimizi söylemek için yarini beklemeyelim.
Hemen simdi bunu yapalim diye...

Içtenligi, umudu neseyi, bagislayiciligi, hosgörüyü, saygiyi özgüveni ve açik yürekliligi unutmadim, "Ben" in disina çikip bize ulasabilelim diye...

Son olarak da bir kart ilistirdim kutuya bak bu kartta neler yaziyor.

"Bu kutunun kapagini her kaldirisinda yasamla ilgili yepyeni seyler kesfedeceksin. Yasamak için yarini bekleme, al yasami kollarinin arasina ve simsiki saril yasamdan yalnizca almak yerine ona bir seyler ver.
Kisacasi bütünüyle "Insan" ol.
Unutma yasam dokumasi henüz tamamlanmamis, olaganüstü güzellikte bir duvar halisidir ve sana ait olan boslugu yalniz sen doldurabilirsin. Kimseyi kirmamak ve üzmemek sartiyla istedigin her seyi dene
Bir gün sonsuzlugun bulutlarina oturdugunda ne aklin kalsin geride ne de kirik bir yürek "

Artik kaldir bu kutunu kapagini.....
Gör gerçekleri ve sevgimi...

Ben hemen aşık olmam bilirsin
Önce dolmam gerek Sevgiyle
Paylaşmak gerek iyi ve kötü günleri
Sonra Herşey "Pıt" diye olur
Yıldırım aşkı değildir bu
Bu bir "dolma süreci" dir
Yıldırım gibi başlayan şey
Yıldırım gibi bitmez mi?

O zaman ....

Bırak duygularını serbest kalsın
Sevgi ırmagına set çekmek niye?
Sevgi bir sonsuzluktur
Kullanıldıkça artan, paylaşıldıkça katlanan
Bırak onun muslugunu aksın
Kazanan sen olacaksın
Doldur yaralı kalbimi
Fazlası bırak taşsın
Taşan sudan bırak digerleride faydalansın
Bunlarla mavi,kırmızı ve rengarenk güllerin yer aldığı
Bir "sevgi bahçesi" yapalım seninle
Belki 7 renkli gülüde burada yetiştiririz
Her zamanki gibi "Sevgiyle"

[styla45]

Sevdim seni, balığın denizi, martının uçmayı sevdiği gibi. Gözlerine her baktığımda yalvarışı görmeni istedim bendeki. İnanmanı istedim bendeki parçana. İnanmanı istedim alev gibi yanan bu dünyaya. Gerçek aşkı görmeni istedim. Etrafında bu kadar yalan varken. Bir umut olmalı benimki yada bir heves sana göre. Halbuki bir bilsen bu aşkın destanlaşabilecek kadar büyük olduğunu. Bir bilsen sevdanın balığa denizi, martıya uçmayı unutturacak kadar samimi ve gerçek olduğunu….

Bir ay parçasıydı sanki karşımdaki. Kocaman bir karanlığı aydınlatacak kadar güzel, ama elini ne kadar uzatırsan uzat ulaşamayacağın kadar uzak. Sence bilmeli mi bu gönül aşkı tek başına yaşattığını? Bilmesin boş ver. Üzmesin kendini, kendini bilmez birine vurulduğu için. O farz etsin aşkı yaşadığını. El ele tutuşup sahilde sevdiğiyle martıları izlediğini. Birlikte bir bank da çay içip, o soğuk kış gününde sadece ikisinin üzerine doğan güneşin iliklerine kadar ısıttığını.


Ama sende bil sevdiğim. Sevdan bedenimi, ruhumdan önce terk etmeyecek. Bir gün güneş doğmasa bile, martılar gökyüzünü süslemese bile, bendeki sen dünyayı ısıtmayı, birbirine kavuşmuş aşıklara da o martıların seslerini duyurmayı başaracak. Ve sen uzaklara gitsen de sevdiğim, kokun beni bulutların gökyüzünü sardığı gibi saracak…

[styla45]

Her akşam rüyamda yine sen vardın. Saat olmuş gecenin 3’ü, herkes uyumuş,
annem, babam, kardeşim, bende uyumuşum ama gönlüm hep ayakta, aşkım hep
ayakta, onlar hiç uyumadı ki. Seni tanıdığımdan, sana aşık olduğumdan beri gözüme
uyku girmedi aşkımın, sevdamın da. Ne tedaviler aradım, ne ilaçlar
kullandım. Çaresi bir mucize bu hastalığın o da sensin.

Ağlıyorum şu saat, unutma beni ağlatan sensin. Uyutmayan, hayatı zindan eden
sensin. Ne hayat tat veriyor, ne o olmazsa olmaz dediğim bilgisayar, ne
hava, ne ekmek, ne su,.. sadece ama sadece sensin o tat. Sensin benim
hayatım, sensin.
Benden vazgeçmemi mi istiyorsun? Tamam kabul. Çıksın birisi güneşe yazsın
adını (benim yazdığımın yanına) vazgeçerim senden. Ya da sağır bir ressam,
toprağa düşen gülün sesini çizsin bir kağıda o zaman vazgeçerim senden. O
zaman vazgeçerim anlıyor musun? VAZGEÇMEM SENDEN.

Benden kalan birkaç gözyaşı var bu kağıtta, sana olan aşkım var. Eğer bir
gün ağlarsın olur ya! Bu kağıda ağla. Göz yaşlarımız mutlu olsun sonunda.
Onlar kavuşsunlar aşklarına. Biz kavuşamasak da.

Hem ben seni kime vazgeçerim? Kimse senin dudaklarındaki sıcaklığı vermiyor,
kimse vermiyor sendeki o güzel kokuyu, kimse hissettirmiyor senin tenindeki
buğuyu, hayali, kimse bakamıyor senin baktığın gözlerle bana, kimse senin
dokunduğun hatta vurdun gibi vurmuyor bana, kimse tutmuyor senin ellerinle,
kimse sarmıyor senin gibi kollarıyla, kimse ama kimse sendeki aşkı bana
vermiyor. Ben sana mecburum, sonu olmasa dahi.

Kalbim uçarsa o kelimelerin arasına okurken yakala onu, iyi bak incitme olur
mu? Arkadaş et kendi kalbinle, dost olsunlar, aşık olsunlar birbirlerine,
ölesiye hem de, sımsıkı sarılsınlar hiç bırakmasınlar birbirlerini, varsın
ben onsuzda yaşarım, yeter ki onlar mutlu olsunlar.Sana soruyorum? Yakışıklı
değilim, çok zeki değilim ama aşkım yetmez mi sana? Neden ben değil de seni
sevmeyen bir başkası ya da benim kadar değer veremeyen birisi. Neden? Şunu
unutma; Kırmızı güllere ulaşmak isteyenler ayakları altında ezilen
papatyaların farkına varamazlar.

Senin uğruna vazgeçmeyeceğim şey yok. Gururum hariç. O zaman neden ben
değilim, neden başkası, sana başkasının ellerinin dokunmasına dayanamam.
Buna dayanamam anlıyor musun beni? Neden ben değilim Allah'ım? Sebebi ne?
Neden Allah'ım neden?
Sana çıldırıyorum anlıyor musun? Sana çıldırıyorum? Neden sanıyorsun sizin sınıfa
her teneffüs gelişim? Neden sanıyorsun hep başka konular arayışım.

Çok merak etmiştin ya Metin ile benim bildiğim o olayı. Söyleyeyim. Metin
bunu Rıza’dan duymuş. Rıza ona ikinizin beraber olduğunuzu söylemiş. Ben
bunu duyunca içimdeki tüm gözyaşlarını o an çıkarmak istedim. Sağır olmayı
istedim bunu duymayayım diye, bugün olmasın istedim bu olayı yaşamayım
diye, Kör olmak istedim seni hiç görmeyeyim diye, kalbim olmasın istedim
sana hiç aşık olmayayım diye, hislerim olmasın istedim senin kokuna, sıcak
tenine alışmayayım diye. Senin olmamak istedim, sana hasret kalmayayım
diye. Gözlerim karardı hiç abartısız o an? Metin bıraksa sonsuza dek öyle
kalırdım. Rüyayı hep seninle kurardım. Hep ikimiz olurduk, hep seninle
olurduk, kötü kalpliler aramıza girmeye çalışır ama ben hep mani olur buna
izin vermezdim. Her şey senin istediğin gibi olurdu. Bir tek aşkımız ortak.
Sana adardım her şeyimi. Seninle senin kadar güzel, senin kadar iyi, senin
kadar güzel gözlü, senin kadar . Bir bebeğimiz olurdu. Ama neyse ki, hatta
maalesef Metin beni rüyamdan erken uyandırdı. VE GENE SANA KAVUŞAMADIM.

Hem sana kıyarım hem kendime? Ölümü dahi göze alırım sensin hayat zaten ölüm
bana? Bunlar şaka gibi geliyor ama ben sana kıyamam . Kıyamam sana
biliyorsun. Aşkım beni dağlasa da, aşkın beni mecnun yapsa da, sana kıyamam.
Son söylemek istediğim seninle son defa konuşmak istiyorum ve diyorum ki
seni çok seviyorum.

[styla45]

Ne insafsız yüreklere misafirlik etti bu gönül… Her defasında pamuk ipliğine bağlı hayatım biraz daha incelmekte, biraz daha elimden kayıp gitmekte… Üzüntüm yenilmişliğime değil, hak etmediğim yerde kendimi buluşuma. Yürüdüğüm yollardaki çakıl taşlarına değil isyanım beni oraya bile, bile mahkum edenlere. Ben kalbimdeki cam kırıklarını toplamaya çalıştıkça daha fazla batıyor yüreğime, kanatıyor… Yok olmaktalığın koynunda yaşamak öyle zor ki sevdiğim… Bilemezsin, o ulaşılmaz sandığın yıldızlar en yakın dostun oluyor. Onlara anlatmaktan başka çaren olmadığını bildiğin için döküyorsun yüreğini hiç ama hiç düşünmeden. Zannettiğin kadar kolay olmuyor hiçbir şey. Uykusuzluğa çoktan alıştım ben… sadece hayalini görebildiğim gecelerde o soğuk bedene sarılıp uyuyabiliyorum ki bu bile benim için büyük bir nimet sevdiğim. Şimdi sen kim bilir hangi gönüllerdesin, kim bilir yine nasıl masum bir çocuk rolündesin… hayat senin sevdiğim! Ama dikkat et! sandığın kadar uzun sürmez hoyratlığın, yaramaz tavırların. Elbet bir gün hayat sana da kanlı hançerini vuracaktır. İşte o zaman anlayacaksın soğuk bedenlerde yok olup gitmeyi…sen de öğreneceksin yüreğini dilediğince yıldızlara dökmeyi. Hiçbir zaman cesaret edemeyeceksin o aşık gönüllere girmeye, tekrar üzüleceğinden korkarak… biraz daha yok olup gideceksin sen de tıpkı benim gibi çaresizliğin orta yerinde… o karşısına geçip süslendiğin aynaya baktığında tanıyamayacaksın kendini, acıma duygusunu öğreneceksin ve en çok da bu duyguyla kendine bakarak tanıştığına üzüleceksin. Artık hiçbir değer ifade etmeyen o çapkın bakışlarında birkaç insan gülümsemesi arayacaksın ama farkında olmadan daha derin bilinmezliklerin kör, sağır ve karanlık diplerine dalacaksın, kaybolacaksın… işte bu noktada beklide hiç fark etmediğin beni arayacaksın, aynı kulvarda olduğumuzu düşünerek… çok yanılıyorsun sevdiğim beni de bulamayacaksın yanında… evet belki görünüşte aynı kaderi paylaşıyor, aynı şeyleri yaşıyoruz ama yinede bir fark var ki aramızda bu bizi birleştirmeyecek en büyük neden, sen hak ettiğin ben ise hak etmediğim yerdeyim…

[styla45]

Bu gün ; ben sessizliği duymak istedim... Karanlıkta görmek istedim kendimi... Bu gün ben yalnızım... Biliyorum gecede... Yarıda kalmış ve unutulmuş bir mektup okuyorum... Çok hüzünlüsün diye arkadaşlar söylerlerdi bana. Oysa... Oysa her insanda vardır biraz hüzün. Bende öyleyim işte. Seni mektuplarım gibi seviyorum.Seni şiirlerim gibi seviyorum...
İkimiz, ikimiz için hiç bitmeyen bir yola çıkıcaktık. Hadi... Gel demiştin... Şimdi bir tek ben kaldım yolun ortasında. Öğütleri duymadan vardım şimdi yaşamak istemediğin yerlere. Yalnızlığı yaşıyorum... O kadar tanıdığım insanların arasında... Küçücük bir defterime yazardım hissettiklerimi... O hep yanımdaydı.... Şimdi ise sen yoksun yanımda... Karanlık odalarda bi seni düşünüyorum saatlerce. Nerdesin şimdi...
Ben hala aynı yerdeyim... Hala aynı şeyleri yaşıyorum... Sensiz....Değişmedim ben. Neden ki. Bazen sokaklarda dolaşıyorum. Eskisi gibi... Nasıl oluyorsa sizin evin önünden geçtiğimde, sessiz bir rüzgar gibi yanımdan geçerdi yaşadıklarımız... İçimde bir acı oluverirdi... Sonra da yaralı kalbim yine kanamaya başlıyı verirdi. O anda ağlamak gelirdi içimden... Biliyor musun? İlk kez senin için kaybetmiyorum dediğimde göz yaşlarımı, yine tutamazdım kendimi. Ağlardım... korkak bir çocuk gibi... Sonra penceremden gökyüzüne bakıp seni aramak vardır ya... yıldızlarda.... Oysa sen söylüyordun... İçim yanıyordu... Nerdesin şimdi...
Bak bana; hediye ettiğin boncuğu hala taşıyorum....Seni hep görüyorum, her şarkıda, beyaz sayfalardaki siyah çizgilerde...
Her sabah kardeşini görürüm... Sorarım ne yaptığını, ne ettiğini... Herkese şu yoksul kentte aynısını sorardım... Kimseler bilmedi ki, seni ne kadar çok sevdiğimi...
İçimi defalarca çekerek söylüyorum Ezgim, ne kadarda çok inanmışım sana. Sen bana o kadar, o kadar çok söylemiştin ki. Beni nasıl sevdiğini... Bak şimdi acım hiç dinmiyor... Aklımdan hiç çıkıp gitmiyor apansız çekip gittiğin o gün.
Hatırlar mısın? Kader demiştik senin tanıştığımız o ilk güne... Hiç unutamıyorum... Koşmuşuz meğerse biz senelerce... Nerden bilecektim ki seni böyle seveceğimi?... Senelerce yüzüme bakıp es geçmişsin, bir merhaba bile demeden.
Belki hiçbir şeyim yoktu. Gündüzüm de gecemde... bi tek sen vardın. Her geçen saniyelere bile seni sorardım sessizce... Şarkılar söylüyorum sana...Duyuyor musun? Her sözüm gerçek, her sözüm içimden gelen duygularımdı... Belki de ilk defa çılgınca bir aşk mecerası yaşamak istedim. Gülebilirsin... ama benim için öyle bir şeydi...
Bazen sorardın bana... Beni ne kadar çok seviyorsun diye... Susardım... Sonrada kızardın bana... Sustuğum için... Konuşamazdım o anda. Çünki seni ne kadar çok sevdiğimi, nasıl anlatacağımı bilmiyordum...İfade edemiyordum işte...anlatamadım sana. Seni ne kadar çok sevdiğimi... Bu benim için ne kelimelerle, ne de ifadelerle anlatılabilirdi....
Aslında.... aslında.... aşka inancımı bende kaybetmedim...Korkuyorum sadece... Beni bu duruma aşk getirdi. Hayır.... Senin üstüne atmıyorum... hepsi benim yüzümden....Başkalarını mutlu etmek için elimden geleni yapardım...Böyleyim işte... Senin için yetmedi bunlar... Seni etkiler dedim ama o da olmadı. Özür diliyorum....
Yokluğunu hissetmek çok zor. Senin o delice bakışlarını özlüyorum.... O güzel gözlerine bakmak yaşatır artık beni... Bilmiyorum.... Bu zor günlerim nasıl geçecek... Dilerim ki bir gün sorarsın kalbine ne yapıp ne ettiğimi... Umarım o yalancı aşkınla onun kadar mutlu olursun.... Ege güzeliydin sen? Şimdi ise içimdeki alevsin. Kendimi yaralamak....başka bir şey etmedim... Bugün ben yalnızım gecede...Yarıda kalmış bir mektup okuyorum.....

[styla45]

İlk önce sen bu satırları okurken ben bu dünyada olmayacagım.Ve de özür diliyorum senden " seni " karanlık ve de koyu yalnızlık deminde sevgisiz bıraktıgım icin özür dilerim bahar gözlüm

İk defa seni sevmistim:yüregimdeki sevda atesini yalnız senin icin yakmıştım ve ben ölsem de sen yasadıkca bu sevda atesi hic sönmeyecek..Belki bu satırları okurken bir masum güvercinin ürkekligini ve de gözlerimden süzülen gözyaslarımın ıslaklıgını ; ben yazarken ki aglayışlarıma sen okurken eslik edeceksin

Canözüm ,Beyaz kelebegim

İlk defa sana acmıstım kalbimin kilitli olan kapılarını .Günese kapalı olan gönlümün perdelerini senin tatlı gülüşlerin icin aralamıstım.Senin icin akıttıgım gözyaslarımı ve de seni üzdügüm gecelerde uykuların bana haram oldugunu yazmalıyım sevda kokan satırlarıma.İLk öpüştügümüz bahar sabahı hala aklımda ve solgun dudaklarım hala dudaklarının sarhoslugunda

Seninle mutluydum.Seninleyken Cennetteki Leyla ile Mecnun gibiydik.Yalnız ve karanlık gecelerimde üsümemek icin hep senin hayallerine sarılıp uyuyordum.Sabahları hayata seninle merhaba diyebilmek icin gözlerimin önüne senin tatlı tebessümlerini getiriyorum.

Sunu bil ki MELEK KALPLİM; Sensiz Cennette yasamaktansa seninle Cehennemde alev alev yanmaya razıyım ben.Son nefesimde bile ismin olacak dudaklarımd****albimde senin sevgin ve de dudaklarımda atesin olacak.Gözlerindeki gözyaslarını sadece ben silmeliyim sadece ben ölmeliyim senin icin

Dilegim ; tüm dileklerinin gerceklesmesi,sana umutlarım kurdun tüm hayallerinin sabahına gercege dönüsmesi Tek istedgim Rabbimden ben gidince gözlerinden süzülecen her gözyası damlası icin gökyüzünden binlerce mutluluk damlası bırakması..

Ve gidiyorum iste senden uzaklara sessizce ve de seni severek gidiyoruum.Gözlerimi yıldızlara , tebessümlerimi güllere kalbimi senin sıcak yüregine emanet ediyorum.Ve de hicbir zaman unutma beni senin gözyaslarını ben uzaklarda olsam da hissederim.Kıyamam gözyaslarına Sakın aglama bahar gözlüm..

Acılarını ve de hüzünlerini sahildeki kumlara bırak ki bir rüzgar estiginde hemen kaybolsun.Mutluluklarını ve de sevinclerini her zaman gözlerinde sakla ve gülüşlerinde mutlu ol..Multuluklarında ve sevicnlerinde sevgim ve ben olacagım..

Gidiyorum ve gitmeliyim ama unutma giderken kalbiimi yüregine armagan ediyorum.Ona iyi bak Ben yıldızlar kadar uzak olsam da gercekte bir nefes kadar yakın olacagım.

Bir gün yanıma gelirsen beni saran karatopragın üzerinde karları temizle ve de orada bir nazeniin bir sevda tomurcugu bulacaksın doukn ona.Ve onun yapraklarında sana yazılmıs binlerce " seni seviyorum" kelimesi bulacaksın.Belki bedenim topragın altında cürüse de unutma ruhum ve de kalbim her zaman seninle olacak.Ben senin Cennetin kapısında Leylasını bekleyn Mecnun misali bekliyor olacagım.Elveda YILDIZ GÖZLÜM...

[styla45]

Seni böylesine severken yokluğunu düşünmek kahrediyordu beni. Aramzıdaki mesafe umrumda değildi. Uzakte da olsan sen her zaman benimleydin. Yemekyerken, müzik dinlerken, yatağıma uzandığımda yanımdaydı hayalin. Artık senden başka bir şey düşünemez olmuştum. Aldırmıyordum geçen zamana ne de olsa her saniyesi her sanisesi seninle geçiyordu. Sabahlara kadar seni hayal ediyordum. Ne çok özlemişim seni bir bilsen.. Gece rüyaklarımda gündüz hayalerimdeydin. Uzakta bile olsan benimleydin. Her gelişinde umudum nefesim oluyordun. Her glişind ebir öncekinden daha çok heyecanlanıyordum. Son dakikalar geçmek bilmiyordu bir türlü. Sana bir an önce sarılmaktan başka bir şey düşünemiyordum. Yanımda olduğun zaman gözlerimin içi gülüyordu. İçimdeki çocuğu susturamıyordum. Beni öpüyordun. Nasıl bir duygudur bu bilir misin? Böylesine severken seni bir gün geldi artık gözlerindeki o pırıltıyı göremez oldum. O gözler benim değilmiydi artık? Hayat bana oyun mu oynuyordu yoksa? Önce seni çıkardı karşıma, rolleri verdi ve sonra oyunu oyunu haber vermeden bitiriverdi. Seni benden almalı mıydı hayat? Böylesine sevmişken seni, daha fazla uzatamazmıydı bu oyunu? Gitmeni hiç istemiyordum. Gidişinle yitecekdi umutlarım, gidişinle kesilecekti nefesim. Senin yokluğunu kim dolduracaktı? Kim süsleyecekti hayallerimi ? Kimi düşünecektim o bitmez tükenmez gecelerde ? Gittin gideli yalnızım buralarda. Bir öpüşün bir gülüşün yetecek hayata dönmeme. Böylesine severken seni, bu karanlık gecelere mahkum etme beni

[styla45]

“Bu sana son yazışım...” diye başlayan bir mektup var şu an karşımda. “Bu sana son sözüm” dermiş gibi bakan. Simsiyah harflerle kirletilmiş, bembeyaz bir sayfa. Neresinden bakılsa acı, hangi satırından başlansa hüzün, hangi kelimesi okunsa güvensizlik.
Oysa ki benim; batan güneşin ardından sarıldığım, tepeden aşağı inerken, çakıl taşlarıyla birlikte yuvarlandığımda düşündüğüm biri var…
“Bu sana son yazışım…” bir ayrılığın ilanı gibi, ölünün üzerine son kürektoprak, gözdeki son damla, son kez el sallamak gibi…
Oysa ki benim; Kışın soğuğunda, dalgaların kayaları dövdüğü anlarda, fırtınalarda savrulurken sığındığım biri var…
“Bu sana son yazışım...” düşündüklerinin, hissettiklerinin ve yaşadıklarının benim için zerre kadar önemi yok demek değilse ne bu? Sen istediğini söyle, senin söylediklerinin hiç bir anlamı yok demek değilse ne bu?
Oysa ki benim; derinlerde soluksuz kaldığımda ve nefesimin bana ait olmadığını sandığımda, sonsuz gibi görünen karanlığın ortasında, umudumun tükendiği anlarda düşündüğüm biri var…
“Bu sana son yazışım…” diye başlayan ve sana hiç inanmadım, sana hiç güvenmedim diye devam eden satırlar bunlar. Üstelik inanmam ve güvenmem için yaptığın her şey boşa kürek çekmek, yetersiz, yersiz ve saçma çabalardan başka hiçbir şey değil
bunlar.
Oysa ki benim; burnumda yağmur kokusu varken, bulutlar hızla akıp geçerken, ve çocuklar ağladığında, perdeler uçuştuğunda düşündüğüm biri var…
“Bu sana son yazışım…” ben bunları hak ettmedim… Ama sen herşeye müstehaksın, üzülmelisin, kırılmalısın, parçalanmalısın, yok olup gitmelisin… Senin söylediklerinden daha değerli başkalarının ne dediği, senden daha değerli bakalarının ne düşündüğü demek bu.
Oysa ki benim; elimi uzattığımda ve satin her çalışında, yanımdayken özlediğim ve uzaklaşınca her an düşündüğüm biri var…
“Bu sana son yazışım…” Açıkca dilediğini yap, ben istediğim kadar daha yanındayım. Kendimi hazır hissedince girdiğim gibi çıkacağım hayatından demek bu?
Oysa ki; Aklımın kıyısında dolaşan ve dilimin ucundayken yanarcasına düşündüğüm,
deniz gözlerinde dolaşırken yemyeşil ormanlarda yok olup gittiğim biri var…
Tek kişilik dünyamda ölçülü adımlarla yürüyorum. Boshwer dim ve ben artık kendi MaSaL ıma dönüyorum. Sana geliyorum. Aylardan Nisan, sabahın erken saatleri ve bahar...

[styla45]

bu sana ilk yazışım gözyaşlarımı daha önce hiç bi mektuba kilitleyip arkasına pul yapıştırmamıştım belkide duygularımı bi zarfın içine sığmamasından korktum ne bileyim..
belkide merhaba demeliyim... malum 9 yıldır yüzünü görmedim şimdi kimbilir ne kadar değişmişsindir?? belki sende beni düşünüyosun bilmiyorum belki sadece hayal etmeliyim... sana her şiir yazışımda keşke sözlerimi geri alabilsem diyorum.. ama biliyorum ki bu benim 9 yıl önce yaptığım hatanın bütün ömrüme taksitler halinde yayılmışlığın yalnızca bir tanesi... şimdi eskişehirdeymişsin psikolog olacakmışsın oysa sen matematik öğretmeni olacaktın.. hep benim yaptığım matematiksel hataları düzeltecektin.. bizim hayallerimiz var diyemiyorum çünkü biz hiç hayal kurmadık hep bi vazgeçmişliğin kavgasını verdik kısa buluşma sahnelerinde. doğum günlerinde bile ne diyeceğimizi bilemedik.. halbuki bir öpücük ne kadar güzel olurdu değil mi?
öyle ya biz seninle öpüşmedik bile mahallenin magandaları sana göz koyduğunda bana hangi elinle tuttun elini diye sorduklarında bile cevap veremedim. ben senin elini bile tutmamıştım. bir kusur değildi bu aksine öyle bi sevgiydi öyle bi aşktı ki korktum. elini tutarsam bütün büyünün bozulacağından öpersem uyanıp benim kötü yüzümü göreceğinden korktum. şimdi evlenmek üzeresin belkide evlendin.. ben ise hala yalnızım tıpkı ölüm gibi.. bir gün yanına geleceğim beni tanıyamayacaksın tıpkı benim şimdi seni tanıyamadığım gibi.. senin yanında sevgilin olacak benimse yanımda sevgilim dediğim bir tomar kağıt parçası.. ne demeliyim seni görünce beni tanıdınmı demeliyim yoksa sarılmalımıyım boynuna??
....belkide boşver demeliyim...

[styla45]

Yüreğine gözyaşını çizen,
bir hüznün ressamıyım,
deniz feneri kadar yalnız,
bir martı gibi deniz üstünde
Umut arıyorum.

Biricik aşkım ; Ne zaman bir sözcük salsam koynuna sıcak karşıladın hep.Yine öyle olsun ne olur.

Bedenine gurbet ruhumun yegane koruganı,kuytusu aşkım.Görüşmeyeli çok bulut biriktirdi gökyüzü.Çok sigara içtim tekbaşına,puslu camların ardında.Sensizim,sensiz olduğum için yalnızım.Umutlarım dara düştü.Ne yıllara nede yollara inancım kalmadı artık.

Gecenin karanlığında kesik bir kol kadar yalnızım.Kulaklarımda bir yitirişin zılgıtları.Sustu davullar.Gecenin karanlığında can çekişen bir sokak kedisi kedisi kadar çaresiz ve yalnızım.Duymuyorsan feryadımı,sussun davullar.

Büyük bir istekle yuvasından ilk kez çıkan acemi bir karınca gibiyim sevdanın sokaklarınd****ocaman bir yiyecek bulmuşum taşıyamıyorum.Taşısamda yuvanın yolunu unutmuşum bulamıyorum.Üstelik "O bizim" diyen başka gözler var başka bir yuvadan üzerime kızgınlıkla dikilen.Olmayacak bir umudu azık edemiyorum yüreğime.

Biricik aşkım ; Gözlerim sulu bir yalnızlık içinde gecelerle gecelerce cebelleşmekten,masallardaki yitik ülkeyi aramaktan yoruldum.

Yürüyemiyorum.Umutsuzluklarım korkularımla elele vermişler ayaklarımdan sürüyorlar.Gidiyorum.

Hoşçakal.