Hayata Senle...

[PirincBurgeR]

Ağlama,
Gidince bitmez...

Ağlama,
Ölünce de bitmez...

Ağlama,
Mesafeler çürütmez...

Ağlama,
Sesine ses değil yandığın nefes...



(D)ip_te,
(S)on_da... Yeter artık, bir yere kadar!

Sana yazmakla bitmiyor ya;
bitmeli...

Adın silinmeliyor ya lehçemden;
silmeli...

Dağıldı inciler gerdanımdan,
Elin olsa toplasa beni.
Gelmeyeceksen eğer,
Akıl bilip,
Yürek idrak etmeli.


Tutunup sen sandıklarıma belki uzaklara gitmeli,
Yaşamak dediklerini denemeli bir de!

Kurtulmalı (D)ipten!
İp çekilecekse bile,
Bir benim elim değmeli!
Yerim Dipse,
Bu sana da rahat vermemeli...

Ağlamam ben nefesine yandığıma köz bile değilsem!

[PirincBurgeR]

Aldanışlarıma dair suskunluğum...
Konuşursam eğer,
Eğer çıkarsa ağzımdan sancılı kelimelerim
Kaldırabilir mi bunca ağırlığı aciz yüreğin?

Yaşattıklarını hiç bilmemelisin,için elvermemeli
Duymaya cesaretin olmamalı belki...
Belki de beni bir daha görmemelisin
Böylesi daha iyi...

Ne zaman başladı bu sessizlik?
Benimkisi senin suskunluğunun taklidi galiba...
Ya da yine seni bahane ediyorum yalnızlığıma

Oysa ben baştan beri yalnızım
Bir kaç yaşanmamışlığın dışında,
Seninle ilgisi yok yıkıntılarımın...

Suçlusunu arıyorum kabahatlerimin,sonuç aşka varıyor çoğu zaman
Ama yağma yok;
Aşk kapatmıyor tüm günahlarını...
Boynu bükük duruşumla yâd ediyorum senden arta kalan yarınlarımı

Ne kadarım kaldı ayakta,nasıl bir çöküştü başlangıcı böylesi güzel bir baharda...

Anlamıyorum...
Yine sığındım yalnızlığıma;
Susuyorum içten içe...bize __________________

[PirincBurgeR]

Şimdi vazgeçtim senden..

Bütün hücrelerime yerleşen sevgini büyük bir azimle attım içimden..

Artık ne sevgim var ne nefretim sana..!Sevin..!

Yolunun ıraklığı değildi sebep, kilometrelerinde üzerine hiç birşey atma.!Kabullenmesi zor oldu ama sonunda idrak ettim Sevmiyosun beni.!Sevme..!hiçkimseye yapmadığım şeyi yaptım sana..Yalvardım..!
Ama gururunun çoğu değerinden büyük olduğunu bugün anladım..Izdırap dolu *******ime son veriyorum işte..Sevin..!
Evet Vazgeçtim Senden..! doğru anladın..!

O kadar tarumar ki şimdi hücrelerim, öylesine çökük gözlerle bakıyorum ki hayata... tarifini bile anlatamam sanırım.
şimdi unutacağımı bilsem çoktan gömerdim seni bir kaç heceye,
ya da bilsem acı çekmeyeceğimi nice yerlerde aldatır, nice ******* gülümserdim alabildiğine...

Dedim ya; yolunun ıraklığı değildi sebep...senin uzaklığındı her seferde,gelişlerime gidişlerinle karşılık vermendi.
Sıcaktaydı herkes ben üşüyordum oysa, tutmuyordun ellerimden.
Her çalan telefonda umutluydum, çarpıyordu yüreğim...
Her kapattığın telefonda yıkılıyordum, dizlerim tutmuyordu. döküyordum acımı ağır sancılarla hecelere...
yapma diyordun sadece... yapma.... yaptırma diyordum o zaman...


Şimdi yine karşı karşıyayız.. beni hep sen terk ederdin *******i...
yatağa girdiğinde bambaşka bir dünya olurdu ve Himmet yoktu o dünyada... *******i terk ederdin beni... sonra geri dönerdim sabahları.
şimdi ben gidiyorum senden... suç atma hiç birşeye, suç atma hiç kimseye...

ve

Şimdi vazgeçtim ben senden...

durma git...

git değer verdiğin gururuna dilerim mutlu eder seni...

[PirincBurgeR]

Gittin...
Ben, arkandan sadece baktım.
Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
"Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen sönecek içimdeki ateş
ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim" diyecektim sana.
Konuşamadım...

Gittin...
Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım
Öylesine acıdı ki içim, tutup koparsalardı kolumu
bacağımı bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
Ağlayamadım...

Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa
Tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek,
tutkum hayatı seninle sadece paylaşmaktı.
Anlatamadım...

Gittin...
Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?
Ürperdin yine biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini
Gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.
Tutamadım.

Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin
Sen adım adım uzaklaşırken benden
Çöküp kaldı bedenim olduğu yere
Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
Kalkamadım...



Gittin...
Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum
Hazırdım gidişine,
Kaçak zamanları yaşıyorduk
Zaman bitecek ve sen gidecektin
Bense, gidişinin ertesi günü
Hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım.
Başlayamadım...


Gittin...
Bir şey söyledin mi giderken?
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi?
"Bekle beni döneceğim" diye umut verdin mi?
Beynim öylesine uğulduyordu ki.
Duyamadım...

Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi
Binlerce kilometre uzakta da olsan,
iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden,
bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
Kurtulamadım...

Gittin...
Unutulanların arasına katılmalıydım
Anıları bir sandığa koyup
hayatı bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
Yapamadım...

Gittin...
Bir okyanusun ortasında
tek küreği kaybolmuş sandalda
Dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.
Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni,
Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde,
Bil ki; seni Unutamadım...

Biliyorum aslında sen hiç bir zaman gelmedin bana.
Duymuyorsun!
Gitme diyorum sana, gitme!
Çığlıklarım boğuluyor gecenin karanlığında.
Gece korkunç, gece sessiz, gece yalnız...
Sesim kısılıyor
Gidisin bitişi olacak yüreğimdeki heyecanın,
Gidisin sönüşü olacak gözlerimdeki ateşin.
Beni, yüreğimdeki sevgiyi,
Gözlerimdeki bitmek bilmeyen umudu unuttun!
Ama ne olur bunu unutma.
Gidisin dindiremez bu fırtınayı.
Bir fırtınanın uğultusuyla sesleniyorum sana;
Gitme....

[PirincBurgeR]

Kırık dökük sesini toparla artık.
Gözyaşların yüreğime damlıyor.
Dağlanıyorum acınla...
Hep gülüşler asılıydı doyamadağım yüzünde. Lütfen izin ver, anılarıma saklayacağım,
hatta baş köşesine oturtacağım bu günden kalan gülüşün olsun.
Yakışmıyor sana hüzün...

[PirincBurgeR]

Kefene sarılmış duyguların cehenneminden bir kor yakıyor içimi,
Her umut çocukluğa aç,
Varsa boş bir döşek,
Az yüreğime aç!

Koca bir sonsuzluk,
Koca bir onsuzluk,
Koca bir susuzluk,

Çokluk? nerede?

Yokluk? nereye kadar?


Yeni anlamlar katabilmek için imkansızlıklara,
Çöpe attığım kelimelerİm-anlamlarım var.
Çareyi soğuk duvarlarda arayışlarım...
Alıştırmaya çalışıyorum ruhsuzluğu ruhsuzluğuma...

Hangi hecelerle telafuz edilir aşk?
Benim seslerimde koca bir yalnızlık var?


peki sen, hiç yalnızlığa birşeyler anlattın mı?

Sus bence...

[PirincBurgeR]

Gözlerimi kapattım yokluğumda var olan kendimin üstüne. Çığlığımda taşıdım ellerime sığmayan bensizliği, kızıl sancıların içdökümünde.
Rüzgar saçlı bir yalnızlıkta yandım. Nehirler geçti içimden, içim nehirlerden geçti; talan edilirken Züleyha´sına aşk düşen bağışlanmış mısralar. Ve şimdi kalbimde adı konulmamış bir süveydanın ölüm günahları. Ve tufanları avuçlayan ömrümde Nuh´un ayak izleri.

Adıma küstüm...

İsimsizliğimin ölgün kentlerinde vurulup duruyorum, sana hep altı susuş kala.

Hadi konuşsana!

Susma gözlerime öyle derin derin.

Kimsesizliğimin kimliğine suret olmayacak mısın yoksa? Aynalarda göremediğim hükümsüz yüzümü, yüzüne kabul etmeyecek misin? Bak el pençe divan durdum aşkın önünde, beni biraz daha susarak acıtacak mısın sesimi?

Biliyorsun, rengi mahpus aşkımın mahşere and içen gözleridir sensizlik. Ey boğazıma kadar battığım yağmur, hadi al beni! Gözbebeklerinde yıldızlar eriten gece, hadi boğ beni!

´´YAĞMUR GECEDEN AL BENİ´´.

Ey Aşk! Güzellik bile sana meftun değil mi? Düşlerimden başka bir hüzünde yaktım mı en meczup tebessümleri?

Bilsen, çöle kesmiş tenha bir gökyüzü indi geceme. İçine kan bulaşan tekinsiz uykulara uyudum. Kurak bir intihar düştü şairliğin yazgısına, yığıldım kaldım ´´bana inmeye korkan SEN uçurumlarında´´.

Sevdiğim!

Acıya düşen içine, içine düşen acıya, tufanıma, rüzgarlığıma yenik geldim. Tutma ellerimi düşeceksin yoksa.

Duru bir gülüş anında saklısın sen, an gibi. Altı harflik susuşun kıyamet ağrısı dilimde. ´Aşk bitti, yüzümü buldum´ diyenlerin içten pazarlıklı yalnızlıklarına inat, içimin suretisin.

Ellerin yasadışı sevdalarda ıslanan heyula sensizliğim. Gözlerin gül yaprağında kanayışım. Çek gözlerini alnımdan. Yazgıma dokunuyorsun!

Benden saklanabileceğim bir İstanbul var mı gözlerinde? Susmaya dair tekmil suskuları ´´ konuş/sana ´´ dediğinde bozar mı gülüşü yırtılmış kelimeler?

Ey Aşk!

Kara kalemlerin aşkına!

Ten hummalı saçlarında boğulmalarım yetmediyse bil ki; kahrolası bu denizler az gelir ağlayışlarıma. Sen hüzün divanında acının aşkı, aşkın acısı. İşte eşiğindeyim! Aşkın mahrem cinnetlerine sunma beni sevdiğim. Azalırım.

Ey Aşk! Kalk ayağa ve ağla tutuşuncaya dek!
Çünkü anlamını gizleyemiyorum aşktan..

[PirincBurgeR]

Yokuş aşağı bir yolda, yolun eğimine bırakmış kendimi ilerlerken, Eylül hüznüyle üşüyor yüreğim ve git gide solan bir maviye benziyor hayat...

Kısa ve öz bir bildirge son sayfada...
Bildiren kimliği, bilgilendirmiş sayıyor kendini...
Ve bilgilenmiş farzediyor bildirilen kimliği...

Yan yana düşmüş ve sahipsiz bir kaç kelime, boş bir sayfanın iki satırında ince bir sızı gibi asılı dururken, sessiz bir film gibi akıp gidiyor hayat, sahneler arasındaki kopukluk anlaşılamadan...

Kaç kelime içimize hapsedilmiş sorulara yanıt olabilir ki?

İnadına bir çözümsüzlükle, faili meçhul bir cinayet dosyası gibi tozlu raflara kaldırıldığında aşk; iğreti kalıyoruz...

Muhatabı olmayan her söz kadar anlamını yitiriyor ve şahitsiz kalıyor hayat...
Yakamızı bırakmayan bir eksiklik duygusu...
Hiç bir yere not düşülmüyor artık hiç bir söz...

Yaşamaktan daha zorlu bir sınav yokken, hangi not belirler, tekrarı olmayan bu sınavdaki başarıyı?

Barikatlar kurulsa da yollar üstüne, ölümün ölümsüzlüğüne uzanıyor bütün yollar...
Bir siper ardına saklanıyor kaçak yolcu...
Baştan sona yazılamıyor hiç bir masal...
Her masal biraz eksik ve biraz yarım...
Bir yıldız kayıyor...
Bir kahraman eksiliyor masalımızdan...
Ve her ölüm, kendi ölümsüzlüğünün destanını yazıyor...

.....

Bir avuç hayal, nafile umutlar gibi akıp gitti hayatımızdan...
Parça ve bölüktü...
Kırık bir aynaya bakar gibi baktık...
İnandık ona da, her yalan gibi...
Kırılma noktasını çoktan aşmıştık...
Vazgeçilmiş ve tuz-buzken her şey ...
Daha fazla kırılamazdık...

Hangi düşten daha gerçektik?

Yaralarımız kadar emin olduk geçmişin gerçekliğinden...
En çok anımsadığımız, en derin yarayı bırakandı...
Her ulaşılamayan kadar sevdik ulaşılmayanımızı...
Ve sonra anladık ki;
Bir gölge oyunuydu aslında hayat...
Düşlediklerimiz düşlediğimiz kadar var oldular...
İzin verdiğimiz kadar yaralayabildiler...
Daha ötesine güçleri yetmezdi...
........

Susuz bir yazın kuruttuğu, solan bir bahçede, en coşkulu yeşilin izlerini ararken gözlerim, inadına güzün kokusu siniyor üstüme üstüme...

[PirincBurgeR]

Sönmüş ışıkları şehrimin, Kim ki bekçi bu karanlıklara?

Darlıklar genişletiyor dağınıklığımı, daraldığımı hissediyorum yokluğun çoğaldıkça...


Farklı bir suluetim ben,
Gün doğdukça izleri belirgenleşir yaralarımın.
Güneşe ramak kala çığ düşer düşüme, senden.


Tebessüm edilesidir yüreğimdeki sen,
Sende yokluğumun anlamsızlığından anlamlar kazanırken ben,
Şairi olmadığın duyguların şiirini dinlerim _rüyalarımdaki_ senden...

Çiçeklerini vazolarım topladığın bahçemden,
Kokun siler odamı oysa ki sadece bir yoklukken sen,
Görünmezliğinden mi, imkansızlığından mı bilmem ki neden?
Sana gelirim adım adım, yol yol,

Yol iz bilmezken ben...
Seni bilirim oysa!


Yaktım ışıklarını şehrimin, yokluğuna inat!

Avunayım!

Avutayım!


Ne de olsa,
Kendi yazdığım hikayem, yokluğuna aşina,
Düşümse varlığına...


Darlıklar genişletiyor dağınıklığımı, daraldığımı hissediyorum yokluğun çoğaldıkça...