Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bıktın mı Şimdi?

Bakışların diken şimdi,
Sözlerin zehir zemberek,
Varlığım rahatsızlık verir oldu,
Bıktın mı şimdi?

Oysa,
Beş dakika geç kaldığımda,
Vakti şaşırdın.
Benden önce ezan okunsa,
Hoca şaşırdı, derdin.

Şimdiyse,
Ne geldiğimden haberin var,
Ne gittiğimden..
Belli ki aramızda bir şey var.

Yokluğum rahatsızlık verirken,
Şimdi,
Varlığım rahatsızlık verir oldu.
Söyle,
Bıktın mı şimdi?

Söyle,
Bıktınsa gideyim,
Gideyim,
Hemen Şimdi!

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bilemediğim

Neydi bu bilmem,
Sığdıramadığım yüreğime…
Kabarır yüreğim, bir bulut olur,
Sığmaz göğsüme…
Taşar ha taşar…

Kimi zaman da,
Bir deniz olur, bir okyanus…
Alır dalgaları beni altına,
Boğar ha boğar…

Kaç *******im geçti uykusuz,
Kaç gündüzüm geçti huzursuz…
Bir şey düğümlenir boğazıma,
Nefesim tıkanır,
Sanki acımasız bir el,
Sıkar ha sıkar…

An olur,
Kıpkırmızı bir kor düşer,
Sanki yüreğime,
Yakar ha yakar…
Sanki mangalda et pişer,
Cızır cızır, cızır cızır…
Yanar ha yanar…

Neydi bu ateş, bilemediğim…
Ruhum cehennemde,
Bedenim bir potada…
Kavrulur ha kavrulur…

Kim bilir,
Daha ne kadar kavrulacak…
Onun için,
Hiç bitmez ateşim,
Küllerim hep sıcak…

Yanmak değildi bu aslında,
Kül olmakmış meğer!
Yaprak misali rüzgârda,
Savrulur ha savrulur…

Yaşıyor sanmayın sakın,
Şimdi geriye kalan,
Biraz kül, biraz duman,
Tüter ha tüter…
Esmeye görsün meltemler,
Savrulur ha savrulur…

Kavrul yüreğim, kavrul!
Yanmakmış kaderin…
Es rüzgâr, es!
Savrul küllerim, savrul!
Savrulmakmış kaderin…

Mehmet KIYAK

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bilesin

BİLESİN

Sen benden uzakta olsan da,
Ben hep yanındayım!
Beni her an yanında bil!
Gel de istersen!
İki elim kanda olsa da,
Kanatlanıp uçmuşum!
Nasıl, oradayım!

Ben senden uzakta olsam da,
Sen hep yanımdasın!
Bunu bil!

Ben sana bu kadar yakın iken,
Sen hep yanımda iken,
Sen benden uzak isen,
İki elim yakandadır,
Bunu da bil!

Mehmet KIYAK*
05.07.2007

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Biliyor musun?

Bir zamanlar,
Bir ben vardı bende,
Hiç eser kalmamış,
Bak, o benden.
Öylesine sen olmuşum ki ben,
Şimdi yalnız sen varsın o bende!

Biliyor musun?
Bir kalp var burada,
Seni özler…
Günler, ******* ufka bakıp,
Yolunu gözler...

Biliyor musun?
Bir kalp var orada,
Çarpıntısı bende...
Günler, ******* var ki,
Neşesi sende, acısı bende…

Biliyor musun?
Öylesine sen olmuşum ki ben,
Gecemde sen,
Gündüzümde sen...

Nasıl, 'BENİM! ',
Derim ki ben?
Yaşayan sen…
Bendeki sen…
Ölü, ben….

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bilmece

Bilinen pek çok bilmece vardır,
Aslında bu da bir bilmecedir,
Doğada her canlı bir canlıyı yer,
Zayıf olan insanlar neyi yer?

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Gecelik Aşk

İlk heyecandı bu…
Bir gecelikti aşkımız…
O yaşta ne kadar şaşkınız!

15 Haziran 1974’te,
İstanbul 19 seferinde…
Ben bir tarafta,
O, bir tarafta…
Ben on yedi yaşında,
O benimle aynı yaşta…

Tam uykum gelmişken,
Koltuğa yaslandığımda,
Gecenin loş ışığında,
Karşıdaki aynada,
Belirdi birden, bir ay yüz…
Aynadan gözüme çakılan,
İki lazer göz…
Uyku mu kalır o an,
Gönlümü saran tatlı bir heyecan…

Başımı çeviriyorum utanarak,
Elin kızından sana ne gerek…
Fakat gönül bu, durur mu?
Gönüller boş olsa gerek!

Merak ediyorum, hâla bakıyor mu?
Evet, gözler hala üstümde duruyor,
Sanki bana, “Senden hoşlandım! ” diyor.

Bakışmalar böyle devam etti…
Ne ben bir söz ettim, ne o etti,
Arada bir tebessüm etti…
Fakat o ne güzel muhabbetti…

O bir tarafta, ben bir tarafta…
Ne önemi var, sanki yanımda…
Hiç önemi yoktu…
O otursun anasının yanında,
Ben onu hissediyordum yanımda…

Bütün bir gece böyle devam etti…
Ama ne muhabbetti, ne muhabbetti!
Uzun bir yol,
Uzun bir gece,
Nasıl da bitti!

Ne bir kelime konuştuk,
Ne bir işaret ettik.
Değmese de elim eline,
Konuşmasak da bir çift kelime,
O gözler bana yetti!
Ben söyledim ona sevgimi…
O söyledi bana sevdiğini…

Bir rüyaydı sanki…
Bir gecelik aşk ne yazık ki,
İstanbul’da bitti!
Ne büyük hazdı ki,
Karanlıkta bir çift göz,
Bana aşkı öğretti!

15.06.1974
(İlk Şiir Denemeleri’nden)

Mehmet KIYAK

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Gün

Bir gün,
Alıp başımı gideceğim,
Sessizce buralardan…

Bir dağ başı, bir deniz, bir orman…
Bir ben olacağım orada, bir doğa,
Bir de insan dışı dostlarım orada.

Yalnız çam kokusu…
Yalnız su sesi, kuş sesi…
Ne para, ne kadın sesi…

Avazım çıktığınca bağıracağım,
Hiçbir düşüncenin esiri olmadan,
Özgürce yaşayacağım aldırmadan.

Sıkıldım, bunaldım,
Monoton yaşamaktan,
Yeniden doğmalı insan,
Yeniden başlamalı her şeye,
Yenibaştan…

Bir gün,
Görün bakın,
Nasıl gideceğim buralardan…

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Seni Sığdıramadım

BİR SENİ SIĞDIRAMADIM

Açtım gönlümü, bütün varlığa,
Sığdırdım, sığdırdım,
Büyük, küçük ne varsa,
Hepsini sığdırdım da…
Bir seni sığdıramadım!

Sığdırdım hepsini,
Bütün dünyayı,
Hatta evreni,
Bir seni sığdıramadım!

Anladım,
Bin defa da gelsem dünyaya,
Bir seni sığdıramayacağım,
Şu şair ruhuma!

Ben seni sevmedim,
Sevmiyorum,
Sevmeyeceğim!
Bin defa da gelsem dünyaya,
Yine sevmeyeceğim!

Seni sevmediğim için,
Atsalar da beni nâra,
Ebediyen yanacağım! ..

Ne zaman ki,
Yana yana biteceğim…
O zaman,
Yeniden doğacağım,
Mutlu olacağım!

Mutlu olacağım çünkü
Artık ben,
Bildiğin ben olmayacağım!
O zaman,
Seni tanımıyor olacağım,
Başkasını seviyor olacağım,
Mutlu yaşayacağım!

Ne olur,
Bırak peşimi;
Sıktın, daralttın, bunalttın,
Aşktan nefret ettirdin,
…
Ne olur….
...


Mehmet KIYAK*

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Su Gibi

Hiç düşünmemiştim,
O zamanlar.
Bir bardak su içer gibi
Bütün bir ömrü içeceğimi…

Ömrümmüş meğer içtiğim.
İçmişim,
Yudum yudum
Su içer gibi…

Geriye ne kalmış şimdi,
Şaşıyor insan!
Ne kadar içilir,
Ne kadar doyar,
Ne kadar kanar insan!

Bir yudumlukmuş ömür,
Bir tek yudum...
İster iç,
İster kavrul susuzluktan!

Bir tek yudum,
Sana kalan!
İç, kana kana...
İç, yana yana...

Mehmet Kıyak

[GooD aNd EvıL]

Bir Varmış Bir Yokmuş

BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ

O kadar da uzun sanma,
Bir varmış, bir yokmuş hayatın.
Bir de bakarsın bitivermiş ömrün!
Kimsenin umrunda olmaz,
Yaşıyormuşsun, ölmüşsün…

Kıyametler kopmaz,
Sen gittin diye…
Ne fark eder ki,
Bir eksik bir fazla…
Hayat devam eder, sen olmasan da…


Mehmet KIYAK*

Mehmet Kıyak