Yok Oluş

[вσυя∂¢αη]

Kendine İyi Bak

Kendimi ışıktan geçirdim,
Göğsüme değen sıcaklığın kanı akar,
Yaralarım dağlar tutmaz,/Kartal pençeli,
Çürüyen ölüm besbelli geriden,
Dönsem yüzüm kime bakar,

Islıklanır fırtınadan önce mağrurluk,
Yaşamak içindir öncesi bu suskunluk,
Dudaklarında diazem,/Gözlerinde umutsuzluk,
Sürüyen aşk besbelli geriden,
Haritasında bedenin isyana kusursuzluk,

Ertelenmiş arsızlıklar tufanı,/Yalanı her gerçeğin,
Pencerede çırpınan kanatlar,/Zırhını savuran aşk,
Acı giyinen hücrelerde kurşunlanan yasaklar,
Us bütününde karışık bir mevsim salatası,
Bir Kararsızlığım ben kıyısız her denize,
Gerisi dil yarası,/Geçip giden ısırgan otu sancısı,

Dokunsalar ölüm yazar duvarların alnındasın,
Düşünsen kalansız kaldığın yerde,/Çırpınsan,
Tavafı tamamlanan bir ömrün,/Sonundasın,
Ben suskunluk,/Yağmur ve kar ötesi,/Belkisi yok,
Yarım kalmış bir şarkı dilde,/Dursa da yürek birbaşına,
Sen hep koşmalısın,/Beş para etmez hiçbirşey,
Kendine iyi bakmalısın...

[вσυя∂¢αη]

Eserini Rafa Kaldır

Selamın da bitti ya,
Demek ki her şeyi tüketmişsin,
İflas etmiş hislerin,
Besbelli ki,
Gönül galerin kibirinin talanına uğramış,
Kapanmış kapısı,
Kilit vurulmuş,
Anahtarını uzayın derinliklerine fırlatmışsın,
Ohh, ohh be,çok rahatsın anlıyorum canım,
Bebekler kadar rahat uyursun artık,
Tebrikler, bak bunu çok iyi yapmışsın...
Hani nerede o söndürülemez görünen koca yangın,
Hamarat itfaiyeci,
Sen çok yaşa emi, suyunu nereden buldun,
Işıktan da ımı hızlısın,anlamadım,
Nasıl, ne çabuk, ne zaman söndürdüğüne şaşarım,
Enkazıda kalmamış sevdanın,
Hızlı yok edicim, a cicim,
Gurur duy kendinle bak başardın işte, başardın...
Tek arta kalan şey,
Yalnızca bir avuç kül ,
Rüzgarı da ikna etmiş gibisin,
O da tersten esiyor,
Katmış önüne o bir avuç külü,
Savuruyor, savuruyor,
Suskunlukla bitmesini bekliyorsun,
Meraklanma o da biter,
Bir avuç külün şu koca evrende yeri mi olur,
Rivayeti mi edilir sanki...
Varsın olsun,
Bende bir buruk yürek,
Bükük bir boyun,
Kırık bir gurur kalmış geriye,
Ne farkeder ha, ne farkeder,
Evet kader utansın diye düşünebilirsin,
Teselli mükafatı gibi bir şey olur ya,
Sen hiç utandığını duydun mu kaderin,
İnsanların utanmaz ettiği,
O utanmazın,
Bükük boyunlara,
Buruk yüreklere,
Kırık gururlara,
Mahçubiyetini bir söyleyen oldumu hiç...
Her şeye rağmen de,
Hep onu suçlarız ama,
Asıl suçlu biz değil miyiz,
Onu da biz yaratmadık mı sanki,
Al hadi, işte eserin,
Yani ben,
Günahımı kaderemi yüklesem,
Yazık değil mi ona da,
Hep o mu suçlu sanki...

Al hadi dünya senin olsun,
Çekiliyorum içinden,
Kaderi suçlamadan,
Bizdeki kader de, yine biz değilmiyiz,
Ortak etme beni soluduğun havaya,
Bildiğin gibi yaşa,
Dünya senin olsun,
Mutlu ol, kendimi imha etmeye gidiyorum artık,
Kül değil, zerre kalmasın,
Geniş olsun yerin,
Rafa kaldırbilirsin eserin,
İnkar et, kader de istersen,
Bu eser Benim değil de ,
Ört üstünü,
Görmesin kimse,
Ne yaparsın, okunmuyor, okunmuyor işte,
Kötü bir eser o,
Ama yinede, yazarına kader deme,
Kadere de yazıktır...
Bir başka eser yaz, artık deneyimlisin,
İyisini yaz, olur mu, iyisini,
Kaderi suçlama, suçlama sakın...

06.07.2004 Taşkışla/Taksim

[вσυя∂¢αη]

Fahriye Abla

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.
Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın,
Hâlâ dağları karlı Erzincan’da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hâtırada kalan şey değişmez zamanla,
Ne vefalı komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

[вσυя∂¢αη]

Alkol ve Entel

İnsan
Hayat
Hayvan
Son yolculuk
Devrim
Evrim

Manyetizma
Dalgalar
Beyinden çıkmalı
Tüm evrene yayılmalı

Sen
Ben
Bacakların ne güzel
Sahi...Ne diyordum ben
En iyisi..
Bir duble daha ver...

[вσυя∂¢αη]

Bulabilir miyim Sence

Dünyada öyle güzellikler vardır ki
Duygulara dökülemeyen
Anlatılması kelimelerle çözülmüyecek bir bulmaca…
Ne zaman çözmeye çalışsam
Karşımda senin sevginle karşılaşıyorum
Umutsuz bir güneş gibi
Doğduğunda
kendimi kaybediyorum güzelliğini görünce…
Umutsuz bir bulmaca gibi çözemiyorum,
Güzelliğinin sevginle olan ilişkisini.
Düşünüyorum da
Şimdi seninle duygularımı paylaşmak için
Hangi bulmacanın kalbini kırıp
Seninle birlikte olabilirim.
Seni seviyorum gülüm…

[вσυя∂¢αη]

Gurbet Mutlaka Olacaktır

Gurbet ne ki yüzyılımızda
Demek de bir yabancılaşmadır
Çünkü varolduğu her yerde insanın
Gurbet mutlaka olacaktır

Sevda ile hasret varsa eğer
Zulüm varsa mahpusluk varsa
Ayrılıklar yakıyorsa içimizi
Gurbet mutlaka olacaktır

Solgun bir ışık altında yazılıp
Uçları yakılan mektupların
Yarısı ağıtsa yarısı türküdür
Ve gurbet mutlaka olacaktır

Bekleyişlerle direnen ömrün
Dağlamaktaysa bağrını hicran
Ve kıskıvrak sarıyorsa keder
Gurbet mutlaka olacaktır

Oyalı bir mendilin kanaviçesindeki
Sabrın kararttığı gül demetine
Usulca düşüyorsa bir damla gözyaşı
Gurbet mutlaka olacaktır

Gerçi taşbaskısı kitaplar
İşportaya düştükten bu yana
Hüzünden epey uzaklaştık
Ama gurbet yine de vardır

Suyun serin göğsüne daldırılan
Kızgın bir demirdir gurbet
Toplar bin yıllık duyarlıkları
Ve acıları hiç eskitmeden

Gurbet ne ki yüzyılımızda
Demek de bir yabancılaşmadır
Çünkü varolduğu her yerde insanın
Gurbet mutlaka olacaktır

II

Hiçbir şey gideremez iç sıkıntılarını
Memleketin şarkıları ve tütünü gibi
Ve usulcacık okşar
Karadeniz vapurunu nazım
Yanar elleri

Zamanın bağrında kanayan
Birer zakkumdur her sürgün
Hasretin elleriyle yoğurur hüznü
Ve kanatır gurbetin
Kadim yarasını

Dersim sürgünden öte birşey
Zilan bir kerbeladır aslında
Hala anlatır ki aşiret çocuklarına
Bir zulümdur gurbet
Zulümden de öte

Gurbet ne ki yüzyılımızda
Demek de bir yabancılaşmadır
Çünkü varolduğu sürece
Dünyada zulüm
Gurbet mutlaka olacaktır

[вσυя∂¢αη]

Serbest Şiir

Serbest şiir yazacağım derken
o kadar kendimi serbest bırakmışım ki
ipi kopan tespih tâneleri misâli
dört bir yana dağılıvermiş bütün mısralarım
Bir araya getirip toplayabilene aşk olsun

(14 Eylül 2006/ Ören-Balıkesir)

[вσυя∂¢αη]

En Katı Yüreklere Adını Yazsam Yumuşar

O en katı yüreklere,
Adını yazsam; yumuşar,
Rüzgarın uğultusuna,
Seni anlatsam, susar...

Şu ağlayan çocuklara,
Ana sütü saflığını,
Aç ve yorgun yolculara,
Sun tokluğu, dindir yorgunluğu...

O gül kokulu; şuh güzelliğini,
Her bayatlığa bir tazeliğini,
Hele ki; emsalsiz sevecenliğini,
Anlatsam da, çözsem çözülmezliği...

20.04.2004 Taşkışla/Taksim

[вσυя∂¢αη]

Cana Yakın



Cana yakın arkadaşımken
neden sonra sevdim seni
canana yakın arkadaşısın şimdi
haberin olmasa da senin
uğruna can feda
aşığımsın şimdi.

Savunmuyorum kendimi
suçum belli susuyorum
kalbim hapiste
sevmekten mahkumum
elimden ne gelir
kaderim böyleymiş
bu bahar da yine
sevilmekten mahkumum.

[вσυя∂¢αη]

Ölümüne Yeminliyim

Benim sessizliğime bakma sakın,
Ben sana ölümüne yeminliyim.
Mutlu günler inanki yakın,
Bekleyeceğim,ölümüne yeminliyim.

İyi günde,kötü günde beraberiz,
Ayrılmasın yeterki gönüllerimiz,
Solmayacak ümitlerimiz,
Eşimsin,ölümüne yeminliyim.

El ele verdikmi dağları aşarız,
Sel olur nehirlerden taşarız,
Ayrı düşsekte hasretle yaşarız,
Hasretimsin,ölümüne yeminliyim.

Bu sevda yarım kalamaz,
Benden başkası kalbinde olamaz,
Sana bakan bu dünyada yaşamaz,
Namusumsun,ölümüne yeminliyim.