Nurcan Göksel

[GooD aNd EvıL]

Bilinmez

Kimi zaman
bulutlar ağlıyor,
kimi zaman
sımsıcak güneş
kayboluyor.
Toprak kımıldıyor
yüreğim gibi,
mor pembe çiçekler
tütüyor,
buram, buram…
dönüyor eskimeye…
Bir son bahar
daha geliyor,
ne getirecek?
gönlüme..
Söylermi papatyalar
Sorsam!
Kendileri sayarken
yapraklarını bir, bir
düşerken kayboluşa.
Söylermi papatyalar?
Bilinmez….

[GooD aNd EvıL]

Bilinmezlik

Bir durak ötesi neresi,
inecek yolcu kim?
İstemeden…

Bir gün, ötesi neresi,
kim çıkar yarına?
bilmeden…

Bir yıl ötesi neresi?
Göz açıp kapayıncaya
kadar…

Geçen zaman neresi,
zamanın getirdiği yer?

Ne kalacak geriye?
yorgun bedenlerden…

[GooD aNd EvıL]

Biliyorum

Bir beklemeyi biliyorum
Bir de sabretmeyi
Bir zoru aşmayı biliyorum
Birde her şeyle savaşmayı
Beklemeyi biliyorum evet
Beklerken
Yüzümde çizgiler çoğalıyormuş
Ne gam
Sabrın sonunu düşünmek
Umutların en güzeli
Bekliyorum ve sabrediyorum
Önümde sadece engeller kalıyor
Aşılmayı bekleyen engeller
Ben
Her zorluğun ardından
Yeniden doğuyorum.

[GooD aNd EvıL]

Bilmece gibi

Bıraktığın yer kuzey ve soğuk.
Tükettin ana gibi
Sıcak ve dişi duyguları.
Neden yok saydın? Bilinmez!
Sarmaşık gibi uzanan kollarımı.
Şimdi gidişin çözülmez
Bilmece gibi…

[GooD aNd EvıL]

Bilmece gibi

Bıraktığın yer kuzey ve soğuk,
Ayaza kesti dört duvar…
Tükettiğin sevgilerde
Dişi duygularım kayıp.
Neden yok saydın?
Beni
Bilinmez…
Şimdi gidişin bilmece gibi…

[GooD aNd EvıL]

Bilmiyorum

Olacak mı? Bilmiyorum
Tamam diyorum
Bu gün
Yarın olacak
Kendi ürettiğim yalana
Kendimde inanıyorum
Ama
Hala umut var içimde
Olacak olmalı diliyorum

[GooD aNd EvıL]

Bir adım

Bir gece ansızın
çıkıversen karşıma
elinde bir demet çiçek.
Bir adım senden,
bir adım benden.
Özlemleri oracıkta
bitiriversek….

[GooD aNd EvıL]

Bir ağaç gölgesiydi

Bahçe duvarımın dibindeki,
Yalnız bir ağaç gölgesindeydi
Aşkımız.
O ağaç ki pembe konfetiler serperdi
Üzerine.
Gölgesi örterdi sarılmalarımızı,
En çok senin saçlarına düşerdi
Her mevsim dönümünde olgunlaşan
Her yaprak.

Bahçe duvarın dibindeki,
Yalnız bir ağaç gölgesindeydi
Aşkımız.
Neden kesti birileri onu,
Neden bilemedi bizimdi “o” ya!
Neden anlamadı,
Dört mevsim yuvasına sığındığımızı?
Kocaman gövdesi kalmış gördüm,
Çiçeği üzerinde kurumuş dalların,
Bir yığın böcek üşüşmüş üzerine,
Onu beslediğimiz sevgilerimizi mi kemiriyorlar?

Bir duvarın dibindeki
Yalnız bir ağaçtı aşkımız.
Ona kıyan eller
Neleri yok ettiklerini neden anlamıyorlar?

[GooD aNd EvıL]

Bir bahar geçti

Gökkuşağının altından
bir bahar geçti sensiz…
Şimdi acıyla solan
birer nergisiz…

[GooD aNd EvıL]

Bir bilinmez kederdeyim

Bilmediğim bir nedende,
Bir bilinmez kederdeyim.
Sanki
Bir yel değirmeninin önündeyim,
Savuruyor beni bulut gibi
Küf tutmuş aşklarımız
Durdurmaya gücüm yok
Kocaman kollarını.
Belki söküp atarız yüreğimizden
O kollara emanet sevdalarımızı
Durdurmaya gücüm yok
Her aşk kırıntısına çarpan
Ve bırakan
Kocaman kollarını…