Bir Günün Öyküsü

[GooD aNd EvıL]

Her akşamın başladığında sen,
İşinden dönersin; hep aynı saat, hep aynı zaman,
Yani; karanlığın herşeye ilk hükmettiği an,
Oysai hala aydınlıktır bana her yer,
Hala sen yanımdaysan...
Ve bendeki karanlık senden sonra basar hep,
Yani hep senin gittiğin an...

Ve artık günün son anlarıdır,
Grubda güneşin son aydınlıkları pırıldarken,
Hep bir kızıllık kaplar ya ufukları,
Ben, saçlarının kızıllığıyla karıştırırım hep, aldanırım,
Güneş hepten çekilirken, sessiz dağların ardına,
Başlar yüreğimin sancısı,
Ben düşerim kör gecenin içindeki,
Karanlığın, yalnızlığın, sensizliğin derdine...

Yani karanlığın doğada ki her şeye hükmü sürmekte,
Ve doğadaki her cismin karanlık ve soğukla başbaşa kalışı başlamıştır,
Kurt uyur, kuş uyur, öbrtü-böcek; uyur,
Kelebek uyur, dal uyur, çiçek uyur,
Anlayacağın, sıradan bir gece herkese,
Ama bende bitmemiştir daha,
Gözlerinin sevda pırıltıları,
İçime işlemiştir giderken gülümsemen ,
"Hoşçakal" der gibi dir yine bakışların,
Neyleyim, neyleyim ki, düşlerim bir kör kuyuya çoktan düşmüştür artık...

Sen gittin,
Gece başladı işte,
Ekmeğini kazandığın yerdeki,
Nesneler bile şanslıdır benden,
Bilgisayarının ekranı,bütün gün boyunca,
Senin yüzünü sindirmiştir kendine,
Ve yansıtacaktır gece boyunca...
Klavyenin tuşlarında, parmak izlerin,
Döşemelerde, ayak izlerin kalmıştır...
Çeklerde, senetlerde, faturalarda,
Tuttuğun notlarda ellerinin izi , kokusu kalmıştır...

Ve kim bilir; o gün boyunca,
Kimler uğramıştır yanına,
Kimlerle selamlaşmış,
Kim bilir hangi işlerini bitirmişsindir...
Ve kimine candan gülümsemiş,
Kimineyse, hilal kaşlarını çatmışsındır arada...

Şakacısındır, bilirim,
Arkadaşlarınla şakalaşıp, espri yapmışsındır,
Mutlaka güldürmüşsündür birilerini ve gülmüşsündür.
Ve sık sık saçlarını düzeltip,
Bilirim; dayanamazsın,
Ciklet te çiğnemişsindir ,
Küçük bir rehavet çökerken üstüne,
İnadına, birşeyler içip, atıştırmışsındır...
Sonra mı,
Sonra bir hüzün basmıştır yüzünü,
Kahve rengi gözlerin donuklaşmış,
Ceylan bakışların tavana asılı kalmıştır,
Belki de ıslanmıştır...
Ve o an sigaraya sarılıp,
İçini nikotine bulayan dumandan,
Medet bekler olmuşsundur...
Sanki sigara değildir yaktığın,
Her nefes te, bir ben yakmışsındır içinde...
Ve tabutuna bir çivi daha çakmışsındır...
Geride yalnızca her izmaritte rujun,
Ve dudak izlerin kalmıştır...
Ve o gece bir daha,
Yine bana sensizliğin kalmıştır...

19.02.2004 Taşkışla/Taksim