|
01-31-2008, 11:10 AM
|
#1 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57903
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Halkımın Hali
Sığlara sığınmış aç, susuz, sefil
Kimi, kimsesi yok, perişan halkım! Saf kuzu, idâre edenler gâfil Kimi, kimsesi yok, perişan halkım! Beyinlere demir atmış tembellik Ne yolu var, ne su, ne elektrik Irgatlık tek meslek, rütbe kölelik Kimi kimsesi yok, perişan halkım! Okul yok, bihâber nesil ilimden Göz açmak imkansız baskı, zulümden Bu nasıl özgürlük, beter ölümden!? Kimi kimsesi yok, perişan halkım! Çeker büyüklerin her tür kahrını Bal ister, verirler külfet zehrini İçine akıtır isyan nehrini Kimi kimsesi yok, perişan halkım! Sen sal, dertler baştan “gitmedi” derler... Barış ister, savaş “bitmedi” derler... Kan verir, can verir “yetmedi” derler... Kimi kimsesi yok, perişan halkım! Tarlası çoraktır, harmanı kıtlık! Bir kemik, bir deri; dermanı kıtlık! Gözü aç beylerin fermanı kıtlık! Kimi kimsesi yok, perişan halkım! Duyun bu çığlığı, ağalar, beyler Sorun; açlar ne yer, ne içer, neyler? Söylesem dokunur denecek şeyler Kimi kimsesi yok, perişan halkım! 31 – 08 – 2001
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|
|
|
  |
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Normal Mod
