Hayatımı mahveden en büyük günahdın ey yalan

**GooD aNd EvıL** · 02-18-2008, 01:06 PM

Hayatımı mahveden en büyük günahdın ey yalan
kafam allak bullak duygular parça parça fikir talan
suçlu acımasız olmayıpta vefasızlarda ben kalan
onlarki vefasız sahip olamayacakları sevgiyi çalan

Gözler birer aynaydı bana ruhu yansıtan şeffaf ayna
aldanmışsın sen ey kalbim sen kendi kendine oyna.
Ve sen yalan sevgi beklerken gamsızı derinlere kayna.
Kayna ki bir daha yalanlara aldanıpta çıkma meydana.

Sevgi ve ben başbaşa kalan iki öksüz şu yalancı alemde
gerçekler acı umutlar karanlık duygular anlatılmaz dilimde
ve ben verdiğim sözü hiç bir zaman silemem bir kalemde
yok olacağımı bilsem bile vazgeçmem yaşarım çilemde.

Çilenin anlamı değişir ki her yaşama göre olur farklı farklı
kime ne yokluk kimine bolluk kimide söylemez hep saklı
benim çilemse en acımasızı yalanlar içinden çıkmak haklı
neden varsınız ki doğrular etrafınız sarılmış yalanlarla çarklı.

Haklıyı inkar etmeyen hatta edemeyen sadece siz ey gözler
var olduğunuz sürece neyleyebilirki doğrulara yalancı sözler
doğrular her zaman saf her zaman dimdik ve de kalbi közler
közlemeliki çıksın artık ortaya kalbi yansıtan gerçekçi yüzler.

Sevgi kelimeler labirentinde yolunu bulmaya çalışan çaresizlik
çarelerse kendinden aciz kalmış sözler içindeki derin sessizlik
sessizlik olmalı ki çıkmasın ortaya yalan kadar acı bir edepsizlik
kararlılık sabır taşında kararan ve karardıkça devleşen Ümitsizlik.

Ümidimi kırmaksa kastın kırdın sonunda haykırışlarım bundandır
yüreğimi acıtan gerçekse sevgiyi yok edercesine budayandandır
anladım ki aklın yolu sevgiyle geçilmez bir engel olan yalandandır
ve yine anladım ki gerçek sevgi kendi içinde sahipsiz kalandandır.

Çok şeymi istedim ey acımasız hayat senden ki iki kez sınadın beni
ilkinde menfaat yalan sahte gözyaşı ve acı aldatışlarla yaraladın beni
unutmuşken herşeyi bir çift göz duyguda diriliş sevgide paraladın beni
en acımasızıda buydu ki sevgi sabır saadet değerlerimden kınadın beni.

Kalbimde yeşerttiğin umutları mutluluk duygularımı döktün kelimelere
ne varki acımasız yanındı bu senin çocuklaştırdın belim büktün ellere
elbet bir gün gelir unutuluruz kapılır gideriz gamsız vefasız boş sellere
kilit vururda kalbe tekrardan bir daha körelip bakmaz olur en hoş güllerle.

02-18-2008, 01:06 PM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57912 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Hayatımı mahveden en büyük günahdın ey yalan Hayatımı mahveden en büyük günahdın ey yalan kafam allak bullak duygular parça parça fikir talan suçlu acımasız olmayıpta vefasızlarda ben kalan onlarki vefasız sahip olamayacakları sevgiyi çalan Gözler birer aynaydı bana ruhu yansıtan şeffaf ayna aldanmışsın sen ey kalbim sen kendi kendine oyna. Ve sen yalan sevgi beklerken gamsızı derinlere kayna. Kayna ki bir daha yalanlara aldanıpta çıkma meydana. Sevgi ve ben başbaşa kalan iki öksüz şu yalancı alemde gerçekler acı umutlar karanlık duygular anlatılmaz dilimde ve ben verdiğim sözü hiç bir zaman silemem bir kalemde yok olacağımı bilsem bile vazgeçmem yaşarım çilemde. Çilenin anlamı değişir ki her yaşama göre olur farklı farklı kime ne yokluk kimine bolluk kimide söylemez hep saklı benim çilemse en acımasızı yalanlar içinden çıkmak haklı neden varsınız ki doğrular etrafınız sarılmış yalanlarla çarklı. Haklıyı inkar etmeyen hatta edemeyen sadece siz ey gözler var olduğunuz sürece neyleyebilirki doğrulara yalancı sözler doğrular her zaman saf her zaman dimdik ve de kalbi közler közlemeliki çıksın artık ortaya kalbi yansıtan gerçekçi yüzler. Sevgi kelimeler labirentinde yolunu bulmaya çalışan çaresizlik çarelerse kendinden aciz kalmış sözler içindeki derin sessizlik sessizlik olmalı ki çıkmasın ortaya yalan kadar acı bir edepsizlik kararlılık sabır taşında kararan ve karardıkça devleşen Ümitsizlik. Ümidimi kırmaksa kastın kırdın sonunda haykırışlarım bundandır yüreğimi acıtan gerçekse sevgiyi yok edercesine budayandandır anladım ki aklın yolu sevgiyle geçilmez bir engel olan yalandandır ve yine anladım ki gerçek sevgi kendi içinde sahipsiz kalandandır. Çok şeymi istedim ey acımasız hayat senden ki iki kez sınadın beni ilkinde menfaat yalan sahte gözyaşı ve acı aldatışlarla yaraladın beni unutmuşken herşeyi bir çift göz duyguda diriliş sevgide paraladın beni en acımasızıda buydu ki sevgi sabır saadet değerlerimden kınadın beni. Kalbimde yeşerttiğin umutları mutluluk duygularımı döktün kelimelere ne varki acımasız yanındı bu senin çocuklaştırdın belim büktün ellere elbet bir gün gelir unutuluruz kapılır gideriz gamsız vefasız boş sellere kilit vururda kalbe tekrardan bir daha körelip bakmaz olur en hoş güllerle. __________________ Buraya Kadarmış ..

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)