Af İhtimali...

[KoJiRo]

anlayamazsın biliyorum...

biliyorum ya saçma gelecek söylediklerim,yada işine gelmeyecek,
ama şundan eminim birinden girecek kulagının,diğerinden çıkıp gidecek
bu yüzden sana anlatacak hiçbir şeyim yok...
ben orta yere atıyorum kelimeleri;
sahiplenmek gibi bir zorunluluğun yok.

sen yakılmış fotoğraflarımdan arta kalanlardan var olmuştun,
bir daha yakmamak dileğiyle;kaydetmiştim,çivilemiştim gözlerini beynimin duvarına,
ama benim bütün dileklerim hep yetim kalmıştır,
akla zarar gözlerinin gördüğü gibi.

sen türünün tek örneği olan;yeryüzünün en güzel çiçeğiydin,
bu yüzden seni bulduğumda yeni bir tür keşfetmiş gibi hissettim kendimi,
ve bu durum;ciddiye alınmış,yanagına öpücük kondurulurmuş bir çocuk kadar çok mutlu etti beni....

çocuktum oysa;altı yaşındaydım,yirmi altı değil.

sen kendimi inkar edişimdin,sen en sevdiğim çizgi filmdin,babamın akşam eve dönüş saatiydin,
dişlerimin çürümesinden korktuğum için;doyasıya yiyemediğim,fıstıklı çikolatam,çilekli sakızımdın.

ama kaybettim seni,daha bulmuş bile sayılmazken,
daha imkansızlığına inat;sana sarılamamışken....

anlamazsın dedim ya...anlayamazsın...

sen sadece infaz edersin,yargılayamazsın.