narın tadı

[ÇaKıR-]

Narın Tadı

İran'ın eski hükümdarlarından Nuşirevan,bir gün vezirlerinden biriyle giderken yol kenarında gördüğü bir bahçeye girer,bekçilik yapan çocuktan su ister.Çocuk bahçe de suyun bulunmadığını söyleyince:
-Öyle ise bir nar ver de,susuzluğumu gidereyim,der.
Çocuk koşarak gider,olgunlaşmış bir nar koparıp hükümdara uzatır.Narı çok tatlı bulan hükümdar,bir tane daha ister ve nar gelinceye kadar bu bahçeye el koymayı tasarlar.O sırada çocuk ikinci narı getirir.Alıp ta tadına bakınca bu defa ki narı hükümdar çok ekşi ve acı bulur.Çocuğa sorar:
-Evladım,bu narda evvelki ağaçtan değil mi?
-Evet,ondandır efendim.
-O halde evvelki nar tatlı olduğu halde bu neden acı?
-Efendimiz,aynı ağacın narının biri tatlı,diğeri acı olmaz.Şayet olmuşsa bir hikmeti vardır.Sakın hükümdarımız niyetini değiştiripte iyi niyetli iken iyi tat,kötü niyetli iken de kötü tatmış olmasın?
Çocuğun bu ikazına hayran kalan hükümdar:
-Sen haklısın küçük bekçi,der.Ben başta iyi niyetli idim,nar da iyi tatla geldi.Sonra niyetimi değiştirdim,böyle güzel nar yetiştiren bahçeye el koyma fikrine saptım,narın tadı değişti.Bana ekşi ve acı geldi.Şimdi niyetimi düzeltiyorum.Bahçeniz sizin malınızdır,kimse el koyamaz.Bir nar daha ver.
Küçük bekçinin üçüncü defa getirdiği nar da,ilki gibi tatlı ve lezzetli olur.Hükümdar kendi kendini suçlayarak uzaklaşıp giderken (niyeti güzel olan güzel neticeye layık olur)diye düşünür.