Son geldiğinde hastanedeki odama

[GooD aNd EvıL]

Son geldiğinde hastanedeki odama
Bir özür borçluyum sana
Kollarımı açıp
Kapıdan girdiğinde sarılamadı sana doyasıya
Sarıldığında zayıfladığım an anlayıp
Dokunduğunda sırtıma
Belirginleşmiş kemiklerimi fark edip
Sen üzülme diye
Doyasıya sarılamadım sana
Oysa..Oysa
Ne çok özlemiştim sana sarılmaya
Sarılmışken saclarını koklamayı

Beyazlar serili hasta yatağımda yanı basımdayken
Bir özür borçluyum sana
Ellerini uzatıp ellerimi aradığında
Uzatamadım serumdan morlaşmış ellerimi
Sen üzülüp ağlama diye
Çıkaramadım yorganın altından ellerimi
Uzatamadım sana
Oysa..oysa
Ne çok özlemiştim ellerini tutmayı
Tutmuşken ellerini seninle bu şehirde dolaşmayı

Giderken yanımdan
Gözyaşların gözbebeklerinden dudaklarına süzülürken
Bir özür borçluyum sana
Gözyaşların süzülürken
Hasta yatağımdan kalkıp
Gözbebeklerindeki gözyaşlarını silemedim
Oysa..Oysa
Gözbebeklerinden süzülen gözyaşlarını
Avuçlarında biriktirip
Senin mutluluklarını dilerdim hemen

Canım benim
Ben hastayım ilacım ise sensin
Hastalığımda dermanım ise gözlerin
Bırakma ellerini ellerimden
Sarıl bana doyasıya
Saclarına dokunmak
Senin yanında yeniden hayata başlamak
Seni bu kadar sevmişken
Bırakma beni.