hanı sen...(gusel sıır)

[CaKaLBoT]

Hani ben bulut
Sen yağmur olsan
Sokakları dargın bu ülkeye yağsak
Bir damla yağmura sağanak aşklar sığdırsak...


Bilirsin bu ülke hep benim yaralı yanım oldu. Bu ülkede gülümseyen insanlar vardı sevgilim. Şimdi ise susamış, aç insanlar bu kaybolmuşların -kayboluşların- ülkesinde... Sokaklarında küfre dönüyor her sözcük. Bir kaçakçıları ve bir de yağmurları bağrına basıyor...

Hani sen çakmak
Ben mum olsam
Bir damla ışıkla bu kenti aydınlatsak...

Bilirsin bu ülkeye hiç sığmadım. Koynuna sarmadı sığınaksızları ve ölümcül bir virüs gibi yayıldı içimize ülkenin griliği. Renk cümbüşünü hiç yaşamadı bu ülke...
Kaldırımlar; gülüşsüz insanlardan ibaretti. Her evin çatısına hüzün yağdı, kuşlar konmaktan korktu....
Hastalıklıydı bu ülke. Caddelerinde kaypak aşklar el ele. Her gölge kendine çekilirdi. Konuşmak, sevgilinin omzuna yaslamak başını, belli bir saatten sonra sokaklara çıkmak yasaktı. Belirli sözcüklerden ibaret cümleler kurulabiliyordu ve gerisi kişinin sözcük cambazlığına kalıyordu.

Hani sen gökyüzü
ben kuş olsam
her mevsim dönüşünde
suskun çatılar ülkesine göç etsek...

Bilirsin bu ülkeden gidecek cesaretim yoktu ama kalacak kadar cesaretim vardı. Senin ve dostlarımın gidişini seyrettim birer birer. Bu ülkenin terminalleri benim için hep veda ve hüzün koktu, ayrılıklarımın ilk şahidi oldu hep...
Ayrılıklar bana
kalmalar bana,
gitmeler sizeydi.
Baka kaldım gidenlerin ardından.... Kirpiklerim ve bakışlarımın arasında kaldı yakamozlarım...
Yalnızım belki.
Bu bir başınalık o kadar da zor değil yalnız kalmayı bildikten sonra.
Siz gittiniz ya; düşlerimi düşümden yarattım. Bu ülkeye yetecek kadar düşlerim var ama, neresinden başlamalıyım bu verişlere bilmiyorum.
Belki diyorum versem düşlerimi, betonların arasından filizlense bir yeşil...
Döner misin?.. Döner misiniz?..
Kalmak bu sanırım... Bir umutla tutunmak yaşama bu olsa gerek. Bilirsin umut fakirin ekmeğidir derler. Yeşilin ve mavinin fakiriyim şimdi ekmeğimin yarısı sende kaldı... Dönüşsüz gidişlerin vasat çıbanları gözlerimde..

Hani sen yol
Ben yolcu olsam
her yolun sonunda
sokakları yorgun bu ülkeye varsak...

Hani diyorum
sen dönsen
ben kendime dönsem
bir ekmeği ısıran binlerce ağız olsak
Hani sen; dönsen bu kente
bir yeşile tutunsak
bir umutla başlasak
Hani sen bulut
ben yağmur olsak
sokakları dargın bir ülkeye yağsak
bir damla yağmura
bir umutla
sağanak aşklar sığdırsak...
Döner misin Sevgilim?