evlilik uzerine.....

[flywalker]

Evlilik, inanmadigim halde içerisinde 17 seneyi
>>>> bitirdigim bir kurum benim için..
>>>> 17 senede (abartmiyorum) 40 çift arkadasimin son
>>>> verdigi kurum ayni zamanda da...
>>>> Evliligimin bu kadar uzun sürmesinin gizi belkide
>>>> kuruma inanmamaktan geçiyor.
>>>> Evliligi toplumun dayattigi sekilde
>>>> yasamamaktan...
>>>> Nedir bu dayatmalar?
>>>> Erkegin muhakkak kadindan yasça büyük olmasi, egitim
>>>> seviyesinin erkegin lehine yada en azindan esit
>>>> olmasi
>>>>
>>>> bunlarin sadece ikisi...
>>>> Olmaz, yürümez diyor toplum... Erkek yasça büyük
>>>> olmali ki, kadina "hot" dediginde oturmali kadin...
>>>>
>>>> Yada yumusatiyorlar; efendim kadin erkekten önce
>>>> çöktügü için (hani dogum felan) küçük olmaliymis
>>>> yasi...
>>>> Egitimde de böyle.. Kadinin çok okumusu bilmis
>>>> olurmus, evde kalmakmis layiki....
>>>> ESiM BENDEN 2 YAS BÜYÜK; ne "hot" dememe gerek kaldi
>>>> 17 senede, ne de benden önce çöktü...
>>>>
>>>> Yillar içinde ben yaslandikça o gençlesti, "oo
>>>> Can bey kapmisiniz çitiri" esprilerine muhattap
>>>> dahi oldum.
>>>>ESiM 3 ÜNiVERSiTE BiTiRDi; ben bi taneyi 9 senede
>>>>bitirdim..
>>>>
>>>> Ne o bana bilmislik tasladi, ne ben ona ezik
>>>> baktim...
>>>> Kulaga gelen müzik tekse de, onu olusturan notalar
>>>> farklidir der Halil Cibran...
>>>> Bunu unutmadik biz. Ben konusurken o dinledi,
>>>> Ben dinlerken o konustu 17 sene.
>>>>
>>>> O öfkeliyken ben, ben öfkeliyken o "haklisin
>>>> bitanem..." dedik,
>>>>
>>>> öfke bitip firtina duruldugunda "ama bi de böyle
>>>> düsün" de dedik fikrimizi savunurken.
>>>>
>>>> Farkli insanlar olarak görmedik birbirimizi,
>>>> ayni amaç için savasan neferlerdik bu hayatta...
>>>> Asla bilmedik ne kadar para kazandigimizi, ortak
>>>> cüzdanimizdan gerektigi kadar aldik..
>>>>
>>>> Ne kadar çalarsa çalsin masanin üstünde telefon,
>>>> kim bu saatte arayan karsi cins diye sorgulamadik da
>>>> ama...
>>>> Sevginin en büyük dostuydu bizim için "güven"... Ve
>>>> güvenin ardina saklanmis bir "saygi" vardi daima...
>>>> Ne kavgalar, ne badireler atlattik 17 senede...
>>>>
>>>> Eee ülkeler neler gördü, biz çekirdek aile mi
>>>> sütliman yasayacaktik...
>>>>
>>>> Öyle bir girdik ki birbirimize, ben ilk kez
>>>> odamin disinda yattim bi gece, misafir odasinda...
>>>> Gece yarisi kapi açildi, esim "ne yapiyosun burda?"
>>>> diye sordu kapinin esiginden,
>>>> "uyuyorum" dedim buz gibi bi sesle...
>>>> Gitti, gelmesi 1 dakikasini almisti elinde
>>>> yastikla... "kay yana" dedi daracik yatakta.
>>>> "ne yapiyosun?" dedigimde "benim yerim senin yanin,
>>>> sen gelmezsen ben gelirim" dedi...
>>>>Anladim ki o gece, en uzun kavgamiz yat saatine
>>>> kadar sürecek...
>>>> Ve bence dogrusu da bu...
>>>> Özen gösterdik o günden sonra, evin her yerinde
>>>> kavga ettik, yatak odamiz haric..
>>>>
>>>> Kirsak da zaman zaman kalplerimizi, asla kin
>>>> tutmadik birbirimize...
>>>> Toplum kurallariyla oynasaydik bu oyunu belki de 41
>>>> inci çift olacaktik o listede...
>>>>
>>>> Ama oyunun kurallarini biz koyduk... Nede olsa
>>>> bizim oyunumuzdu, oynanan...
>>>> Evlilik; hesapsiz içine dalinmasi gereken bir oyun
>>>> bence...
>>>> Topluma kulaklarini tikayarak hemde... Ne benim, ne
>>>> de bizim sözlerimizle...
>>>> Sadece gönlünüzden geçtigince...
>>>> Dedigi gibi Ataol Behramoglu' nun;
>>>> "...Yasadiklarimdan ögrendigim bir sey var: Yasadin
>>>> mi büyük yasayacaksin, irmaklara, göge, bütün evrene
>>>> karisircasina. Çünkü ömür dedigimiz sey, hayata
>>>> sunulmus bir armagandir.
>>>> Ve hayat, sunulmus bir armagandir insana..."