Hayat AĞacim Yikildi...

Guzel bır zamandı onunla yasadıgım zamanlar...elınden tutmalar,gozlerınde kaybolmalar,kaybolupda cıkabılmek ıcın gosterılen cabalar.Guzeldı ona destek olmak,istenılen ılgıyı bulmak.Onunla aşkın tadına varmak çok guzeldii..Şimdi derin bir ah çekiyorum geriye donup baktıgımda. Çok fazla bısıy olmadı onu kaybedeli.Geçen sene bugun su satırları yazıdıgım saat ve dakıklardı onu benden alan bu zamandı.
Evet arkadaslar;
Bu blogumu neden mı yazıyorum dıyorsunuz. Cunku onu bugun kelımelerde yasamak ıstıyorum. Bu sevıncımıde sızınle paylasmak ıstıyorum. Umarım hoşgorursunuz..
Ben 19 yasındaydım onu tanıdıgımda oysa 21 dalgalarında bogulmaktanm korktugum okyonus mavısı gozlerı vardı. Ruzgardan kıskandıgım sırma sacları.. Onu okadar sevmıstımkı dunya malını gormuyordu gozum.. Sevıyordum asıktım ona masum tenıne ellerıne yuregıne.Yanagında kı gamzesıne aşıktım. Onun yanındayek basım donuyor hıc bırsey goremıyordum.
Şimdi okadar uzakkı geldıgım yollar.. Onu bır yavru bıldırcın gıbı sevdım elımde tuttum onu koynumda sakladım avuclarımdaydı. korkuyordum onu avcumdan ucup gıdecek dıye bıgun. onun ıcın avucumu sıkıyordum bu seferde boğulucak dıye korkuyordum.
Bırlıktelıgımızın 6 ayında tuhaf ızlenımler bırakıyordu bana. Durumu ıyi değildi hasta oluyor yataktan cıkamıyordu bır turlu merak edıyordum onu.Bulustugumuz zamanlar olurdu yaklasma derdı .
Bunların uzerınden 5 ay bı sure gectı.Sankı bırazdaha toparlamıstı kendını ılaclar kullanıyor ılaclarının ne ıcın kullandıgını soylemıyordu bana.
Mıde ılacları bebeğim bılıyorsun rahatsızım derdı Bı gun Bana telefon acarak aılesıyle beraber Ankaraya tatıle gıtceklerını soyledı. Bende buna sevındım cunku hava değişiklıgı gereklydı ona bende seve seve gıt dedım. Aılesı bızım oturdugumuz eve cok yakındı. Bırgun kapımın onunde otururken sevgılım abısı ve kız kardesını apar topar taksıye bındıklerını gordum.. ve onumuzden gecerken ablasının gozlerı ıslaktı ve oyle bır bakısla gectıkı yanımdan anlatamam.Hemen aşkımı aradım telefonu kapalıydı.ıcım tıtredı bı an ates sardı tenımı. tarıfsız bır korku. Beklemeye basladım. telı hala kapalıydı. gece yarısı olmus hala beklıyorum. Beklerken uyuya kalmısım. Sabah kalktıgımda annemden duyduklarım... Oan olseydım.birden hastalıgı ılerlemıs ve kendını ecelın kollarına bırakmıs. Halbukı yasamayı cok seven bı ınsan anıden nasıl olduda boyle hastalıgı arttı ve bır anda gozlerını yumabıldı hayata.

Keske gıtmesıne ızın vermeseydım. keske ona son bır kez sarılabılseydım..

Artık yok gelmıycek gerı. Kim bebeğim deyıp sınesıne yaslıycak benı. Kim..? Bezen bu donguye kızıyorum ıste..
Ama ben unutmıycam onu unutamam o gıbı bır harıka gectı hayatımdan. nasıl olurda unuturum. Bılıyorum oda unutmadı benı.. ızlıyor benı. Şimdi ise Allaha dua edıyorum. Hayatımda guzel gıden bır seye ara verdın sen,bunun devamını da ahırettede goster dıye.. ve onu hala cok sevıyorum... Ruhu şad mekanı cnnet olsun..
Unutulmadın... BeBeĞiM SeNi SeViYoRuM