Tevbe Etmek

[CaKaLBoT]

Tevbe, sadece belli günahları işleyenlerin başvuracağı bir af kapısı değil

ALLAH Teâlâ kulunun tevbe etmesini, günahını itiraf etmesini sever. “Eğer, kullar günah işlemeseydi, ALLAH’ın gaffarlığı nerede kalacaktı?” diyor, büyükler. Gaffarlığı, gafur ve rahim olması, günahları affetme sıfatının olması o zaman nerden anlaşılacaktı? Onun için tevbe kapısı daima açık. İnsan tevbe ederse kurtulur hasılı.

Tevbe, sadece belli günahları işleyenlerin başvuracağı bir af kapısı değil, herkesin yapması gereken bir ibadettir. Ruhu arındırmanın en güzel yollarından biridir. Kur’an-ı Kerim, ameli ne olursa olsun, istisna koymaksızın herkesi tevbeye davet etmekte ve şöyle buyurmaktadır:

“…. Ey mü’minler! Hep birden, bütün günahlarınızdan ALLAH’a tevbe ediniz ki, felaha, kurtuluşa eresiniz.” (Nûr Sûresi: 31)

Ruhi olgunluğun doruğuna yükselmiş peygamberlerle beşer arasında bu bakımdan fark yoktur. Sevgili Peygamberimiz (S.A.V.):

“Ben günde 100 kez tevbe-istiğfar ederim” (Müslim, Zikr: 41)

buyururken bu gerçeğe işaret etmektedir. Bu itibarla, idrak ettiğimiz üç ayları eşsiz bir fırsat bilelim ve hayatımızın son üç ayları gibi kabul edelim. Geçirdiğimiz gün ve gecelerin ömür yapraklarından birer birer koptuğunu, son üç aylardan bu yana bir yıl daha yaşlanıldığını unutmayalım. Her anın, her zaman diliminin gereğini yapabilenler, hayatlarının sonunda pişman olmayacaklardır.

Netice itibariyle, içerisinde bulunduğumuz bu mübarek günlerin kırbaçla dokunur gibi ruhumuza ihtar ettiği ortak bir hakikat vardır. Hal lisanıyla söylenen bu hakikat şudur:

“İman edenler için, ALLAH’ın zikri ve kendilerine inen hakikat sebebiyle kalplerinin ürpereceği, saygıyla yumuşama zamanı daha gelmedi mi? Onlar, daha önce kendilerine kitap verilen, üzerlerinden uzun zaman geçtiği için kalpleri katılaşan kimseler gibi olmasınlar. Onlardan bir çoğu fasık, yoldan çıkmış kimselerdir.” (Hadid Sûresi: 16)

Ömrünü eşkiyalıkla geçiren Fudayl b. İyaz “K.S.”, bir gün yüksekçe bir duvarın üzerine çıkmış, bir kadını seyrediyordu. O sırada biraz ileride bir zat da yukarıdaki ayeti okuyordu. Fudayl, kırbaç gibi ruhunda şaklayan:

“Kalplerinin ürpereceği, saygıyla yumuşama zamanı daha gelmedi mi?”

ayetini duyar duymaz kendini yere atmış ve: “O an geldi ya Rabbi” diyerek tevbe etmişti. İşte o an, Fudayl’ın Hakk’a vuslat yolunda yeni bir dönüm noktasıydı.

Ayet-i Kerime bizi de tevbeye davet ederek içinde bulunduğumuz şu günlerde geniş mefhumuyla şöyle ihtarda bulunuyor:

“Mübarek üç aylara girdiniz, bir yılınızı geride bıraktınız. Bu elinizdeki son fırsat olabilir. Hâlâ ALLAH’ı zikrederek ve Kur’an okuyarak kalplerinizin yumuşama zamanı gelmedi mi?”

2- Kur’an-ı Kerim üzerinde çalışmalıyız. Kur’an-ı Kerim’i okumasını bilmiyorsak mutlaka öğrenmeliyiz. Eşimize-çocuklarımıza öğretmeliyiz. Güvenilir tefsir ve meal okuyarak mesajları, emir ve yasakları anlamalı; şahsî hayatımıza, ev hayatımıza ve iş hayatımıza uygulamalıyız. Ramazan-ı Şerif ayında Kur’an-ı Kerim’i mutlaka hatmetmeliyiz. Çünkü Ramazan oruç değil, Kur’an ayıdır. Bu bakımdan bunun hazırlığını şimdiden yapmalıyız.