Sevgİnİn Anlami

Sevgi asıl söylemeden de anlaşılabilendir.
İnsanın derinlerinden gelen bir sestir.
Sevgi erdemdir, kutsal bir değerdir.
Eğer gerçekten seviyorsa biri ve bu eylemde
haklı buluyorsa kendini, sevmenin elbet bir bedeli,
çilesi de olacaktır.
Seven insan haklı olarak sevgisini bir madalya gibi göğsünde taşımanın gururunu da yaşayacaktır.
Sevgi benim için önleyemiyeceğim ve her gün biraz daha büyüyen bir tutkudur.
Bana göre doğanın gerçek, kökü hiç bir zaman sökülüp atılamıyacak tek yasasıdır.bütün yaratıcılıklarda aşk vardır.her şeye rağmen nasılki,insan umutsuz yaşayamıyorsa ve yüreğinde bir umut taşıma zorunluğu duyuyorsa.
Bence insan sevgisiz de yaşayamaz, sevgiyi de yüreğinde taşımak zorundadır.
Sevgidir insanı insan kılan, ululuyan, insanı insanlığı da mutlu, onurlu, erdemli kılan.
İnsan sevmeden yaşayabilir mi? Doğayı, toprağı, suyu, havayı en önemlisi de insan sevmeden nasıl yaşar..insanla beraber sevgide var olmadımı?
yeryüzünde? Bu anlamda sevgi ve sevginin kökeni en az insanınki kadar eski değil midir?
İnsanoğlunun sahip olduğu sevgi duygusu bütün zenginliklerin üstündedir.
İnsanın, insan olduğunun doğal bir tezahürüdür. Sevginin olmadığı yerde iyi ve güzel olan hiç birşey yaşayamaz..onun içindirki,zamanın içinde ne geçmişi silik bir ayna gibi durmalıyız,nede duygularımızı yüzeyselliğin gergefine kurban etmeliyiz.bu nedenledirki,sevgiyi yüzeysel ucuz değerler kavramıyla sınırlayamayız.
Sevgi duygusu bütün zamanların derinliğini içinde barındıran, insanın iç değerlerinin derinliğiyle ilintilidir.
Diğer anlamda bilgi ya da alışkanlıklar, sonradan edinilmiş tarihsel bir arka plana sahip olabilirler. Ne kadar da yeni olurlarsa olsunlar, bizden önce
yaşamış olanlar üzerinden geçerek bize ulaşan bir yanı vardır elbette.
Bütün bilgiler alışkanlıklar davranışlar kollektiftir. Herkese ait bir yanı vardır.
Bilgi, duygu ancak harcadığımız zaman sahip olabileceğimiz şeydir. Bu sadece onu söylemekle değil,onu aynı zamanda eylemsel olarakta
gerçekleştirebildiğimiz zaman anlam kazanır. Kendimize sakladığımız bilginin,
duygunun kime ne faydası olabilir. Bir insan sevgisini, saygısını davranışlarıyla
da karşı tarafa yansıtırsa ancak bu o zaman gerçeklilik kazanır. İşte bu zihince
düşündüğünü pratikte yapma eylemidir.
Tabi ki, her düşündüğümüzü söylemek ve söylediğimizi yapmak çok kolay da değil. Ama bizim sevgi dediğimiz budur. Eğer insanın evrensel ve insani boyutu
olan sevgi, saygı yaşamla insan davranışında bir yeri yoksa bir aldatmacadır.
Sadece dilde kalır, eylemde gerçekleşemez. Bu demektir ki, biz birey ya da toplum olarak eğer sevginin düşüncesini,sözü ve eylemini bir arada
gerçekleştiremezsek, toplum ya da birey olarak sevgi, saygı, hoşgörüde fazla ileri gitme şansımız yoktur.
Sevginin gücü olmadan hayat yolunda yolumuzu bulabilir miyiz?
Aklımızı başımızdan alsa da sevgi aynı zamanda yol gösterir ve de korur bizi.
Sevgi, sevdiğimiz kimselerden uzak kaldığımızda büyülü bir çığ gibi önümüzdeki yolu dümdüz eder; kuralları, engelleri, uzakları, ayrılıkları dümdüz edip çıkmazlara, çilelere, korkulara, kuşkulara sabırla ve inatla dayanmamızı sağlar.
O sevgi ki, gücü olmadan dizimizde derman, halimizde aman kalmaz.. O sevginin gücü olmadan sıkıntı denizlerinde rüzgarsız kalmış tekneler gibi oluruz
denizlerin ortasında...