En Issız Yerinde

11-08-2006, 02:44 AM

içininin en ıssız yerinde sabahı bekle
em zayıf ışıkları her gece açlığına
sabrına ekle usanmadan akşamları
ümidine dost dağlar başka bir yerde
nasıl yükselsin sevginin zirvesinde

ümidin dağ sevgilin bulut
hatırla içinin en ıssız yerinde
nasıl öpüştüğünü sabaha doğru
bir kız çocuğu sözgelimi
cebinde elinin biri, diğeri
sana uzanmış üşümüştü
hiç bir ateşi yakmadan öylesine saf elde
ve tüketmeden özünü söyle, nasıl ısıtırsın
içinin en ıssız yerinden başka bir yerde?
hangi çiçek hiç solmadan yaşar
bazen sabaha karşı bir şarkı
-kimse yok sevdada karanlıktan başka-
der ve içini çeker derin derin gece
bazense ümit düştüğünde içine
yine aynı yerde nasıl bir gün doğar

"sen" dediğin gün, "ben" dediğin gece
bir çiçek, çiy düşmüş yaprak ve bir tek damla
damlada sen, damlada ben, içimizde ıssızlıklar
ve en ıssız yerinde içinin var olan sen, var olan bende
ne üşümek var ne yanmak, simgelerden başka

her yangına eş dağ evinin bir odasında
yanar ateş el kadar sobanın koynunda
kırsala buz bağlar kurt ininden öteleri
oysa ben hiç üşümem, içim eş her yangına
insan ölür dünya terkedilir nasılsa
karda yanan bilmeden bırakılan
ayak izleridir ve son bulan uçurumlarda
bir varmış bir yokmuş ömür
kimi zaman tam, kimi zaman eksiktir

bir gidiş bin öksüzlük kimi zaman
kimi zaman bin varlık bir çöplüktür
sen dayan, utkunun ne sonu ne başı vardır
tut ki, elini tuttu bir küçük
küçücük umudu böyle büyüttük

bal dök yala hasreti, sevdaya tuz bas
böyle anlarsın ayrılığın tadını
gittiğin her yerde kuru bir somunla
banamadan yalarken parmağını
her kahvaltı sofrasında güneşe
yağmur yağar yalanlarsın pencerende

mesela takvime bak on iki gün var henüz
on iki gün kavurur kış kestanelerini
birer birer patlar kevgire mısır taneleri
uzun gecelere bebek nefesleri dizilir
her verişte bir çiçek koparan benliğinden
on iki yüz yıllık fakirliğinde oysa ki
kaç ilk sevdaya yüklüydün sen bilmeden
içinin en sessiz yerlerinde benden geçen

bir gece uykulu, ağlayan çiçekler ekiyordum
son yudumu alınca sudan, kuru toprağı gördüm
çıkarıp sana verdim insan sen sulan sen sulan !
ölümün kucağında yaşıyorsak da böyle
bir çiçeksin sen, içimin en sessiz yerlerinde

Ömer Serdar

~~twoba~~ · 11-08-2006, 07:47 PM

hımm cok guseldı begendım saol...
"on iki yüz yıllık fakirliğinde oysa ki
kaç ilk sevdaya yüklüydün sen bilmeden " burasını daha bı cok bgendım

11-08-2006, 02:44 AM	#1
aLeMDaR Guest Mesajlar: n/a Üye No: Cinsiyet :	En Issız Yerinde içininin en ıssız yerinde sabahı bekle em zayıf ışıkları her gece açlığına sabrına ekle usanmadan akşamları ümidine dost dağlar başka bir yerde nasıl yükselsin sevginin zirvesinde ümidin dağ sevgilin bulut hatırla içinin en ıssız yerinde nasıl öpüştüğünü sabaha doğru bir kız çocuğu sözgelimi cebinde elinin biri, diğeri sana uzanmış üşümüştü hiç bir ateşi yakmadan öylesine saf elde ve tüketmeden özünü söyle, nasıl ısıtırsın içinin en ıssız yerinden başka bir yerde? hangi çiçek hiç solmadan yaşar bazen sabaha karşı bir şarkı -kimse yok sevdada karanlıktan başka- der ve içini çeker derin derin gece bazense ümit düştüğünde içine yine aynı yerde nasıl bir gün doğar "sen" dediğin gün, "ben" dediğin gece bir çiçek, çiy düşmüş yaprak ve bir tek damla damlada sen, damlada ben, içimizde ıssızlıklar ve en ıssız yerinde içinin var olan sen, var olan bende ne üşümek var ne yanmak, simgelerden başka her yangına eş dağ evinin bir odasında yanar ateş el kadar sobanın koynunda kırsala buz bağlar kurt ininden öteleri oysa ben hiç üşümem, içim eş her yangına insan ölür dünya terkedilir nasılsa karda yanan bilmeden bırakılan ayak izleridir ve son bulan uçurumlarda bir varmış bir yokmuş ömür kimi zaman tam, kimi zaman eksiktir bir gidiş bin öksüzlük kimi zaman kimi zaman bin varlık bir çöplüktür sen dayan, utkunun ne sonu ne başı vardır tut ki, elini tuttu bir küçük küçücük umudu böyle büyüttük bal dök yala hasreti, sevdaya tuz bas böyle anlarsın ayrılığın tadını gittiğin her yerde kuru bir somunla banamadan yalarken parmağını her kahvaltı sofrasında güneşe yağmur yağar yalanlarsın pencerende mesela takvime bak on iki gün var henüz on iki gün kavurur kış kestanelerini birer birer patlar kevgire mısır taneleri uzun gecelere bebek nefesleri dizilir her verişte bir çiçek koparan benliğinden on iki yüz yıllık fakirliğinde oysa ki kaç ilk sevdaya yüklüydün sen bilmeden içinin en sessiz yerlerinde benden geçen bir gece uykulu, ağlayan çiçekler ekiyordum son yudumu alınca sudan, kuru toprağı gördüm çıkarıp sana verdim insan sen sulan sen sulan ! ölümün kucağında yaşıyorsak da böyle bir çiçeksin sen, içimin en sessiz yerlerinde Ömer Serdar

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	Son Mesaj
Issız Adaya Düşsen......!!	biqboy	Forum Oyunları	3	11-14-2009 05:25 PM
Issız Ada	Kéan aRs	Eskiler (Arşiv)	0	03-05-2008 10:13 PM
Issız Sokaklar	GooD aNd EvıL	Eskiler (Arşiv)	0	02-04-2008 09:23 AM
Issız *******	GooD aNd EvıL	Eskiler (Arşiv)	0	02-04-2008 09:23 AM
Issız Gece	GooD aNd EvıL	Eskiler (Arşiv)	0	02-04-2008 09:23 AM

11-08-2006, 07:47 PM	#2
~~twoba~~ Banned Üyelik Tarihi: Sep 2006 Yaş: 39 Mesajlar: 400 Teşekkür Etme: 31 Thanked 51 Times in 15 Posts Üye No: 18248 İtibar Gücü: 0 Rep Puanı : 2560 Rep Derecesi : Cinsiyet :	hımm cok guseldı begendım saol... "on iki yüz yıllık fakirliğinde oysa ki kaç ilk sevdaya yüklüydün sen bilmeden " burasını daha bı cok bgendım

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)