Kar Yağıyor

[DAREDEVİL]

Kar Yağıyor

Bir-bir uzaklaşmakta konaklanacak hanlar,
Yoruldukça yolcular, yollara kar yağıyor...
Heybedeki azığı kim düşünür, kim anlar?
Eller nasırlandıkça kollara kar yağıyor...


Nerde o doludizgin, gem azıda heyecan?
Dev bedene yük oldu o kuş tüyü gibi can.
Ne kırk yılın hatırı, ne sunulan bir fincan,
Bize doğru uzanan ellere kar yağıyor...


Hayal değirmeninde öğüttük öğütleri,
Öldürdük içimizde dağ gibi yiğitleri,
Bu serseri sokakta kanıksadık “git”leri;
Bin ümitle beklenen “gel”lere kar yağıyor...


Gönlüme gergef olan yâr hayâli nerede?
Gözlerimin izleri tül oldu pencerede...
Düğümlendi türküler paslanan hançerede;
Düştü mızrap, sustu saz, tellere kar yağıyor...


Gönlümden elvan-elvan nice hazlar geçiyor,
Sevdâ sultanlığında imtiyazlar geçiyor,
Ne bâkire baharlar, ne dul yazlar geçiyor;
Kış kaderli gönlümde dallara kar yağıyor...

Alıntıdır...