En beyaz sayfalara zerk ettim kalemimden kirlerini

[F@sTaLaFisT@]

Bir sardalye pulu kadar tutunamadım mı tenine ?


Nereden başlayacağımı bilmiyorum aslında, tıpkı bitiremediğim gibi.
Ne başlangıç ne de sondayım, boşlukta asılı sanki her şey...

Ayaz bir sabah, saat altı suları, henüz kavuşmamış kirpiklerim üşümüş kadın yüzümde, seslere koşuyor yalnızlığım.Yılmaz kaptan dönmüş balıktan. Karışıyorum aralarına, ahh bilir misiniz ne keyiflidir balık ayıklamak ağdan. Hele ellerinize, yüzünüze, göğsünüze yapışan sardalyenin pulları, tutunuşunu hissedersiniz teninize..

"Bir sardalye pulu kadar tutunamadım mı tenine?"

Veda etme gereği bile duymadın giderken, terk etmedin kendince, sadece uçmaktı biraz gidişin. Merak ettim hep, onca ağır yükle nasıl uçtuğunu. Onurumu, aşka inancımı, yarınlarımı ve gülüşlerimi yüklenmiştin giderken, ağırlığını hissetmedin mi hiç?

Bir sardalyeye ilişiyor gözüm, canlı henüz , yavaşça alıyorum elime ve bırakıyorum suya, giderken bir kaç pul bırakmış elime, ne tuhaf değil mi? Anlık da olsa dokunuşlar, izleri kalıyor tende..

Sildin belki çok şeyi, ama silebilir misin bendeki izleri?

Ya ben silebilir miyim bunca çırpındığım şiirleri?

En beyaz sayfalara zerk ettim kalemimden kirlerini. Ağlarken çocuk yanım terkedilmişliğine, en olgun çağını yaşıyordu kadınlığım, hiç incitmedi, hiç kınamadı şeytanla dansını.

Az önceki sardalyenin özgürlüğe dalışı gibi izledim seni gidişini.

Sense hep kalkan yaptın sevgimi bana..

Azalır mı diye bekledim yüreğimde gidişinin sızısı...
Yakamozlar kucakladı sahil boyunda denize değen ayaklarımı defalarca...
Dinmedi yangınlarım yine de..

Sahi suya bıraktığım sardalyenin dinmiş miydi yangını?

Şimdi ne o çok sevdiğimiz şarkılarda, ne de şiirlerde tamamlanmıyor,
bitiremediğim,
bitiremediğin,
bitiremediğimiz aşkın yarım kalmış öyküsü...