Stres

[GooD aNd EvıL]

Uykusuz gecemde yine sabah oluyor
İçimde çivili sancılar başlıyor
Barbar *******den kopup gelen güneş
Kalçalarının arasından parlarken
Keşke leşleri yüzerken iç sularımda
Nehir olan beklentilerim ters akmaktan yorulmuş
Karanlık suratlı insanlara hep inanmışım
Ahtapot kollarıyla sararken dost sandıklarım
Üşüyorum alsam da güneşi tam koynuma
Günler kabuk gibi dökülürken üstümden
Gözlerim iki sönmeye tutsak kandil
Yaşamdan aslında usulca pür telaş tüyüyorum
Her geçen günüm öncekinin renksiz fotokopisi
Ömrümün kotası dolmuş inkıtaları beklerken
Finişe ramak mı kaldı
Mukayyet olamıyorum kendime
Şalteri kim indirdi kararan dünyamda
Sefilleri oynarken devamlı seanslarda boş koltuklara
Kese isterken tüm pis düşüncelerim
İçimdeki çocuğun ağlamasıyla
O kadar oyun havalı türkülerimiz varken
Bitmeyen nahoş senfoniler konçertolar başlıyor
Dışarıda
Patlamış mısır gibi insanlar koşuşmakta
hurda yığını cüruflarıyla
En iyisi yeniden uyumak
Gözlerime layık rüya bulmasam da.