Çokmu Şey İstiyorum Anne?

[KoJiRo]

Evet anne, bugün benim doğum günüm.
Bana can verdiğin gün. Üzülme lütfen.
Sadece sen değilsin unutan.
Biliyorsun değil mi annem, şimdi ben de anneyim?
Sana bir sır vereyim. Ne isterdim bugün biliyor musun? Birinin, kim olması önemli değil, herhangi birinin bana seslenmesini...

Çok mu Şey istiyorum Anne?
Evet anne, bugün benim doğum günüm.
Bana can verdiğin gün.
Üzülme lütfen.
Sadece sen değilsin unutan.
Evet elli yıl geçti, hatta bir yıl da fazla.
Kocaman elli bir sene, yani bir yarım yüzyıl.
"Daha yeni girdik güne, acelen ne? Akşama kadar biraz bekle"
mi diyorsun? Haklısın anne, ancak bilirsin ben aceleciyimdir.
İki ay erken gelerek dünyaya sizleri nasıl uğraştırmıştım?
.
Senden değil ama anneannemden çok dinledim doğduğum günün öyküsünü.
Babaannnemle birlikte oturuyormuşuz. Sen çamaşır yıkamış, yorulmuşsun.
Sabaha karşı ağrılar içinde uyandırmışsın babamı.
Babaannem "daha günü var" diye umursamayınca, babam anneanneme götürmüş seni.
“Kış bitmek üzereydi ancak soğuklar geri gelmişti. Ayaza aldırmadan bir koşu gittim,
ebeyi aldım, geldim” diye devam ederdi anneannem,
“sabah ışıkları doğarken sen de soluklandın kucağımda”…
Çok küçükmüşüm, tutmaya korkmuşsunuz,
pamuklar arasına koyarak kundaklamışsınız beni.
“Yaşar mıyım?” endişesinden sevinememiş hiç kimse.
Ama ben inat etmiş, mücadele vermişim “ille yaşamam gerek” dercesine...
-ne varsa bu yaşamda(!)-
.
Okumayı öğrendiğimde "15 Temmuz"u görünce şaşırmıştım kimliğimde.
Babama sorduğumda, “nasıl olsa ölecek” düşüncesinden nüfusa yazdırmadığını
sonra da ceza ödememek için, doğduğum günü dört ay sonraya yazdırdığını
anlatmıştı. Unuttun mu? Ama anne nasıl dersin bunu?
Sen bilmiyor muydun, resmi doğum günümün 15 Temmuz olduğunu?
Yapma anne, "yoksa Temmuz muydu doğduğun ay?" deme lütfen!
Bir anne çocuğunun -kaç çocuğu olursa olsun- doğduğu günü unutsa,
"ay"ı karıştırsa bile mevsimini unutmaz. Anne, Mart soğuktur, Temmuz’la karışır mı?
.
Biliyorum anne biliyorum, sen de çocuktun o yıllarda.
17 yaş ne ki? Beni kızın olarak göremeyişin hep bundandı.
Biz seninle birlikte büyüdük annem.
Devamlı dikiş diktiğinden beni dinleyecek zamanın olmazdı.
Kardeşimle kavga eder, geçinemediğimizden seni yorar, üzerdik.
3 yaş büyük abla olan ben bundan yollanırdım anneanneme.
Korkumdan "kardeşlerimle, seninle bizim evde kalmak istiyorum" diyemezdim.
Biraz daha büyüdüğümde "ayağa gelmiş bu fırsat tepilmez,
böyle şans herkese nasip olmaz" denmiş,
parasız yatılı okula gönderilmiştim ağlaya ağlaya.
Hafta sonları eve geldiğimde, bazı arkadaşlarımın anneleri gibi
"kızım seni çok özledim" demeni bekler,
bana özel yemekler yapmanı umut ederdim anne.



Ama var ya anne, büyüsem de seninle ayrılığımız neden hiç bitmezdi anlayamazdım,
yurtdışında burslu eğitim kazandığımda "kız kısmı gavur içine yollanmaz"
deyip neden göndermediğinizi anlayamadığım gibi.
Sana hasretli büyümek, nasıl izler bıraktı bende tabi sen bilemezsin.
Çünkü sen evlendiğinde bile annenden ayrılmamıştın.
.
Yok annem, bunlar suçlama değil.
Sadece yıllarca içimde saklı kalmışlıklar, doğduğum bu günde seni bana yansıtanlar.
Anımsamasan da bu günü annem, ben senin kızınım.
Ne demiş atalarımız; "ana hakkı ödenmez",
beni dünyaya getirdiğin için çok teşekkürler.
Ancak biliyorsun değil mi annem, şimdi ben de anneyim?
.
Anne sana bir sır vereyim. Ne isterdim bugün biliyor musun?
Birinin, kim olması önemli değil, herhangi birinin bana;
.
Bozkırlarda çağrısız bir çiçek açtı bugün
İyi ki doğdun dedim, iyi ki doğdun gülüm
Sessizliğin sesiyle hüzünler kaçtı bugün
Yamalı yüreğime gizlerle sığdın gülüm
.
Bembeyaz nilüfersin gönlümün havuzunda
Denizlerde yosundun kar mavi çağlarında
Yokluğunda hasretim ömürlerden uzun da
Yazgıma sarılınca çözülmez ağdın gülüm
.
Bilinmeyen yıldızken evrenini arayan
Işık yağmuru olup içime yağdın gülüm
Gizlenmiş yaşlarındı bulutlarda parlayan
İyi ki doğdun gülüm, iyi ki doğdun bugün
Umudunla yarını sevgiye boğdun gülüm
...
demesini isterdim anne.
Ne dersin annem,
çok mu şey istiyorum?
.

Nesrin Göçmen