rüzgarın getirdiği kısa sohbet

[KoJiRo]

Birdenbire bilmem nereden bir rüzgar geliverdi. Rüzgar estikçe yaşını başını almış ağaçların dalları birbirine giriyor,sanki gıdıklanmışçasına eğilip doğruluyordu.Ve rüzgar bana bir davetiye getirdi. Durağın az ilerisinde oturan iki yaşlı amcanın sohbetine kulak verdim
Pos bıyıklı olan”yahu birader, kültür kültür diyorsun da,ansiklopedi açıp okumakla yada günlük gazeteyi yutmakla olmaz ki bu iş. Herşeyi bilmek mümkün değil ki!”
Kasketli olan-sanırım gülümsüyordu- “ kültürlü insan her şeyi bilen değil, her şeyi anlama melekesine sahip olandır. Her şeyi anlama melekesi de bilgiyi sabit bir kaya gibi görmek değildir,yenilenen tazelenilen,yontulan olarak benimsemektir” dedi.
Şöyle bir döndüm baktım. Nede güzel demişti. Tabi ya! Her şeyi bilmek bir iş değil ki, gereksiz bilgi yığınının bir faydası yok ki, maksat onu kullanmak. Helal olsun amca!
Pos bıyıklı olan” iyi de bunun içinde binbir zahmet gerek birader. Bir, iki tamamda üçüncüde nereye kadar?yaş o iş!”
Kasketli olan “zahmetten kaçış insanın yaradılışından,ama bu devamlı olursa o zaman bildiğini sadece bilirsin. Kalıcı kültür emeğin ucundadır. Bunun dışındakiler yok olmaya mahkumdur.”
Sonrasında ikisinin de bana doğru baktığını fark ettim, az önce şöyle bir dönmüştüm ya öylece kalmışım ben. Başımla hafifçe selam vererek yavaşça uzaklaştım oradan.
Yaşlılar hastalıktan vs.den başka ne bilirler ya da aman deyip geçen arkadaşların çoğu kültürlü geçinirler ama arada yaşlılara kulak kabartmak lazım. Her ne kadar kuşak çatışması olsa da arada bu iki amcanın arasındaki diyalog kesinlikle evrensel ve güncel bir mesele.
Habire kültürün kuşaklardan kuşaklara aktarılması deniyor ya; siz o aktarılan kültürü benimseyin ve özümseyin,gereksiz yığınları geri dönüşümde çevirin yani.
Kültürlü olmak bilmek değilmiş yani, sadece bilgiyi kullanabilen kişiye bu unvan verilebilirmiş.
Kasketli amca sen çok yaşa =)