MeraL Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bir Daha Öp
ay bırakmışım kar altında
beni orada ara ellerinde yıldız
bu şehir buz gibi yanmış
yakışmıyor ömrüme soğuk mevsimler
şimdi gel /bahar gibi

sen beni öpüyorsun ya
ısınıyor elleri güvercinlerin
sen beni öpüyorsun ya
öpüşüyor bütün canlılar
matriste kıpırdıyor cenin
sen beni öpüyorsun ya
salkım salkım üzüm oluyor gözlerin
bense sarhoşum dut gibi

içimde boydan boya İstanbul
deniz üstü martı sürüsü
elem, keder, yokluk
kaynıyor meydanlar
dost ellerde çiçek açıyor umut
tarihin cilvesine bak
ne menem bir bilmece bu
yanyana direnç ve teslimiyet
yaşamaksa illet mi illet

sen okyanussun uzakların oğlu
gözlerin kah turkuaz, kah Akdeniz mavisi
köpük köpük dök dalgalansın düşlerin
hadi, bir daha öp beni
meyveli bir dal gibi birikmişim sana
sedef rengi dudaklarından
yağmur olup boşalsın sevincin ışınları

gökkuşağıyım bu gün
nereye baksam çiy düşüyor
yüzüme kelimeler diziyorum
her bir hecesinde bin can saklı
anılar çiziyorum tarihsiz
mezar taşları gibi susuyor gülüşler
yıllar ne kadar uzak güneşe

üşüyorum işte
beni bir daha öp
dudaklarında değilse
dunyanın kutupları nerde
ben neredeyim
neredeyim şimdi? ...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bir Hüzün Gülüş
sen ey
ovalarında deli taylar koşturduğum
en çılgın yanlarımı ölümsüzleştiren
beni kurak ormanlarımın dallarından koparıp
filiz filiz yeşerten aşk

kıraç topraktım
kül yüzümde güller açtın
asi gelincik kokuyorum
bir nefeste çek al içine
ay yüzünde aksimi gördüm
gülüşlerin ay kanaması

ha desem yıldızlar düşüyor avuçlarıma
en çok kara bulutunu sevdim kaşlarının
bir de alnının envayi çiçek yaylasını
ha desem fırtına kopuyor *******ime
yağmurlar çok uzak mevsimlere göçtü
kan ağlıyor gökyüzü kirpik uçlarımda

telli turnalara karışıp gelsem
gelip konsam düşlerine
tek buselik bir öpüş
bir hüzün gülüş
hani diyorum
sen gibi sevsem dağlarını
bozkırlarını
unutsa bizi ölüm...

gölge düşmesin diye iç kanamalarıma
bilmesin diye kimseler
yıllar var ki
türküler söyledim bu dağlara
sorma ellerimde gül açan umutları
onlar bahşindir senin
yedi renk gökkuşağı tac ettim başıma...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bir Ülke Düşle
gün yükselir salkım saçak
süzülür kel tepelerden
bozulur terazisi
azar deli gönlüm yarası
bu yürek yürek değil
bu yürek vahşi bir ormandır
hoyrat çıldırışlar gizli
uçurum uçurum delişmen düşler
bir yana savurduğumuz yoksun gül
deli taylar gibi dağ bayır uçmuştuk

gitmesin gözlerinden o yangın
bu cehennem benim
ben seni
karasını yırttığım *******den çekip aldım
çığlık çığlığa doğurdum ey aşk
zehir emzirip büyüttüm...

gel gidelim
yakışmaz bize durmak
bekleşir bulutlar
ha yağdı bir sağanak
ha yağacak
su başlarında salınan nazlı söğütler
vurgun yemişiz
her yanımız Eylül
çürümüş taban
kan revan ey kahpe devran
kan revan
duvar, sorgu, hesap
emek talan

elhamdülillah etmedik
sustuk işte...
ellerimizle öğütüp ham buğday gibi
zamanın değirmeninde hayatı
nakşettik kilim kilim
yayla çiçeğidir şimdi bakışlarındaki ovalar

sen ey üveyik bakışlım
yüreğinde bir orman saklı
aslan yelesi
savura savura kara perçemlerini
gece mavisi bir düş
dur durak bilmez ay taşırdın
çılgın bir rüzgar gibi esip geçtin
tuz yarası, susuz...
yavru şahan gibi bakar
menekşe kokardın

davullar vurdurup
halaya duramadık diye arlanma sakın
a sevda yürekli yarim
ormanları yaktılar
kaldık yayan yapıldak
yılan çıyan ortasında
yirmibirinci asır
atom çağı
sürek avı

sen yine de türküsünü söyle toprağın
geride bıraktık toylukları
ustayız biraz daha
artık Mayıs’ta dar’a
Temmuz’da ateşe düşmez güvercinler
gün o gün
dehşet bir umuttur çığlıkları
bak gözlerine çocukların
deniz büyür
dalga durulur
ayrışır dem be dem ayrık otları
bir ülke düşle
dört mevsim bahar şarkısı
ne yetimin hakkı
ne emeğin gaspı
gelecek mutlak
gelecek elbet
Tanrısız başlı o hürriyet...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bir Yanım Hazan
vurgun zamanlarıdır
ayışığı gözlerin uzak bir deniz
nicedir fırtınalar kopar belalı başımda
gamzesi yıldız seli yüzün
yağmur dökümü kirpiklerin
hüznümle gökyüzüm
ay bir yanımdadır
gün bir yanımda

alnın akından öpsem
gözpınarından şarap içsem
gece sarhoş, ben sarhoş
uyusam, koynunda şafaklasam
gül bir yanımdadır
diken bir yanımda

çağırma, gelemem...
Ağustos’ta çığ-boran, kar
buz altında umutlar ölgün
baharım-yazım yok
duman bir yanımdadır
sis bir yanımda

yapraklara dallara sor
dağlar aşırı yollara
nehirler aka aka
okyanuslarca hırçındır yüreğim
çatladı taşları, kurudu toprağı
kilim kilim dokudum
ben çektim ayrılığı
ne diye sararır erkenden
bu dağların çiçeği yaprağı
hazan bir yanımdadır
kış bir yanımda

sakla!
ele güne karşı
yüreğinde kalsın adım
haykır gizlice, içten içe
ne ayıp, ne de yasak
ben sana dairlerde yaşadım
hasret bir yanımdadır
sevda bir yanımda...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bir yudum şarap ver
kuşlar çiziyorum ufkuna düşlerin
mavi kanatlı kuşlar
tutup asıyorum boynumu tellerine
bir dağ selvisi sulara eğiyor başını
ırmak boyları kuğular
geziniyor salına salına
ve bir hasretin ince sızısı
saplanıp kalıyor bağrıma
kim vurdu diyorlar
ah adım faili meçhul

bu ne yangın
bu ne cehennem
neler demiş eskiler
ne diyorlar şimdi
ölüm kaç para eder
kaç kere yıkılsan
kaç kere yansan
duyan olur mu senden başka

sol
sosyal
sosyalizm
faşizm ay dost faşizm
paldır küldür yıkıldı ellerimize demokratizm

istemem
kalsın bilmediğim ne varsa
sen bana bir yudum şarap ver
say ki Hayyam’ın yoldaşıyım
ve gözlerde üzüm
gözlerde zeytin
gözlerde çağla
ağla anam ağla
gelemeyeceğim daha yıllarca

sorma hallerimi
akşamın alacası düşmüş gözlerime
içimde şiirin kan damlası
bir yar istemişim suna boylu
salınıp gelişi nilüfer edası
perçeminde sümbüller
bir yanı çağla bahar
bir yanı gamlı bir hazan
hangi mevsimin yağmurusun
a yar
böyle serin
ve okyanuslardan dahi derin

yaşamak
ellerimizde su damlası
gül tutsam avuçlarım yanar
yağmur doluyum bulutsuz
güneşi doldurayım koynuna
camların arkasında şarkılar da suskun
mavi karanlıkta baykuş sesleri
ellerim üşüyor sevgili

gece güne nasıl döner
gün dönse başım nasıl döner
başımdaki bu ağrı
bilmem hangi kıştan kalma bu çağrı
uçurumlara vuran bu çığlık
içimde yanan bu cehennem
ve düştü düşesek ömrümüzün bir yanı
kimin harcı ay dost
kime kalmış yaşamak

bir selam alsam uzaklardan
bir selam salsam uzaklara
ve yar gelse alımlı çalımlı
memleket türküleri gibi
kederli ve umutlu
gelse salına salına
başım dönse
zilzurna sarhoş

ölmek neyime
kalıcıyım
kalacağım ey koca satanas
yollama azrailini
daha yaşamadıklarım var
ölmeyeceğim
dahi vursan da beni...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Birlikte Ölelim
söküp yerinden yüreği
yavru serçe misali
vurdum avuçlarına
yudum yudum iç beni
çağıl çağıl Anadolu pınarı
berrak suyum ben

omuzuma yasla başını
kaya gibi sert ve emin
buluttan ak ve serin
Kerem gibi yana yana
tut namusunu ellerimin
Aslı'yım ben

türkü türkü tele dök
nağme mağme dile
dize dize yaz
elif elif oku
öz ile söyle sözü
vurgun yüreğin közü
Karacaoğlan'ın aşk sazı
Zeyneb'im ben

nehirlerce ak çağla
rüzgarlarca es
yık bendini
parçala setleri
yangın yeri bağrımı dağla
gözlerinde umudum
yarım kalmasın sana yaktığım türküler
ya bir seher vakti
ya bir akşam üstü düş yola
Ferhat gibi dağları del gel
Şirin'im ben

ala dağlarda kavga
çeliğini erittik
kor yüreklere sığmıyor sevda
narin bilekde kelepçe
ayaklar prangada
meydanlarda cop izi
hücre duvarlarının sesi
direnişin kızıyım ben

bir olsun özün ile sözün
neme lazım
tacı tahtı
neyleyim köşkü sarayı
ekmeğim aşım
mavi düşüm
seninle öleyim
gel sevda yüreklim
aklım us‘um ol
zır bir deliyim ben...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bizim Öykümüz
göğüs kafesimizde bir yırtık yürek
koynumuzda bin yılllık sevda
miladını yazıp geldik acının
susmak ölümdür, durmaksa yıkım bize
şimdi vurup çığlığı sayfalara
çıkma zamanıdır kutsal kitaplardan

umut nakışladık çeliğe su verir gibi
sevdanın potasında eridik
aşkın küresinde piştik
ne Kerem’i sattık, ne ihanet ettik Farhad’a
yalım yangın çöllerden geçtik
Yunus gibi susadık da hak uğruna
içmedik namert tasından

ey gökyüzü
bin yıllardır özlediğim yar gözü gibisin bu gün
yalnızlığın ovaları çorak
paramparça bir hayatın yarım kalmışları
bölük pörçüktü öykümüz bizim
az zaman değil
bin yıllardır üreten ellerde yanan ateş
sarı buğday taneleri
step yüzlerde bereketli topraklar gibi çiğ
turna sürüleri geçerdi göklerimizden
gözlerimiz yangın yeri, susuz, ayaz...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bu Deniz Ölü
ırmaklar geçiyor içimin yamaçlarından
geçiyor, ak çağlanlar gibi akarak
yıkıp yakarak yarattığım küçük tepeleri
bilmediğim bir yerde bir adam
yüzüme bakıyor derin derin dalarak
baktıkça yaprak oluyorum –filizken soluyorum-
sonrası uçurum...
durma diyorum bu kıyıda
bu deniz ölü, al git düşierini

kulaklarım çınlıyor
bir zemheri uğultusu
bir ses duyuyorum tanımadığım
belki de kendi sesimdir –bilmiyorum-
ya da aşkın uçuruma düştüğü an parçalanan sesi
vuruyor belleğime balyoz gibi
siliniyor her şey
bir sen kalıyorsun
bir de ay –tam başımın üstünde-
ıslık çalıyor bir baykuş
ürperiyorum...
gece yırtılıyor orta yerinden ansızın
sonrası kan...

öfkem kınında
unuttuğum bir şeyler geliyor aklıma
bir saplantı gibi
soyuna sopuna kalayı bastığım
pörsük satılmışlığıyla
insan kılığında bir yığın mahlukat
korkak bir sıçan gibi
deliğinden sadece hırsızlığa çıkan
bir küfür, bir küfür daha savuruyorum
anaları babaları şimdi ne kadar da rahat
ve dünya dönüyor –dönecek-

ve ben bereketli memeleri terli bir ana gibiyim
bir bebeğim olsa, -doğurmuş olsam-
boşaltıp olanca sütümü ağzına
durduracağım göğsümü yakan bu sızıyı
kurutacağım yerküreye akan kanı
tapınakları tutuşturracağım
çok yakacağım canını tanrıların
ey aşk!

adını gökyüzüne yazacağım...
görüyorum buğusunda camların
gün ağarıyor dışarda
şimdi sen geliyorsun –tek ve tekin-
ayak seslerin ışın ışın ve kendinden emin
ellerinde umudun mavi onuru
bakışın güneş gibi sıcak
işte diyorum “yaşamaktır aşk”
ey gökyüzü
bu yaz bu dağlar yeni bir yaşam doğuracak...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bu Mevzi Bizim
Yaşar Doğan’a

dünyada dostlar var Yaşar
bilmediğimiz bütün ülkelerde
bütün coğrafyalarda
aynı damarda kan, aynı tende can
aynı sete bir çığlık gibi

ansızın ışıklar sönebilir
gök yarılırcasına yağmur da yağar
sonra mutlak ki
ama mutlak
güneş aynı yerden her gün yine doğar
her tomurcuk yeniden bir sevdaya dönüşür
ansızın susar bütün sesler
ve anarşist bir aşk doğar ellerimize
haykırsan sus derler
sus!
hak etmediğin kadar sus!
yani çığlığını boğmak isterler

ve sen adını isyan koyarsın yaşamanın
sonra inkarı da var bu işin
yüreğin ateşe düşer
cehennemi de yakarsın
“ille dostun bir tek gülü yaralar beni” demiş ozan
inkar dedim Yaşar
öyle az iş değil bu
ihanet gibi koyar insana

bilirim
ücalarını dosta sunduğun o yürekte
benim de var bir yerim
diyorum ki
bir elimi zirvesine koysam Munzur’un
bir elimi o küçücük tek adasına Karadeniz’in
tutup kaldırsam 15’leri sulardan
tam orta yerinden tutuşsa yüreği ülkemin
aşka sarınsa bastığımız topraklar
ve karanfile dönse her yan

gel yıldız toplayıp savuralım dostluğa seninle
bütün kararan yüreklere ay şavkısın bu gece
paslı kılıçları kırılsın düşman ellerin
evreni gezelim diyorum Yaşar
sonra inelim yeryüzüne
yürek yürek dolaşalım
türkü söylemenin, ana avrat küfretmenin
şarapnel parçaları gibi barışı saplamanın tadında
halka halka sökülüp atılsın bütün kin ve düşmanlıklar
tanklarla, toplarla üstüne gelenlerin
kağıttan kalelerini yerle bir etmenin aydınlığında
uyansın bu yeryüzü
bu gaflet Tanrılar’ı boğulsun döktükleri kanda

bu kuşatılmış ateş hattı
bu mevzi bizim
sana şiirden bir tabur asker yolluyorum
söz kuşanmış silahını
kalemi dik Yaşar
bin renge boyanmış atlılar geliyor üstümüze
bir biz biliriz kendi yurdunda esir olmanın utancını
durma zamanı değil
kuşan bütün silahlarını dostluğun
unutma!
“kağıttan kaplan”dır şimdi düşman dediğin
aşk dostun, sevgi yoldaşın olsun
omuzla yüreği
kıpkırmızı bir gelincik tarlası gibi
tomurcuklarını başımıza serp

söyle bana Yaşar
dünyanın kan ile kinden değil
aşktan kurulduğunu söyle
Kerem gibi yananların küllerinde açan güller
Ferhad’ın deldiği dağlar
bu coşkun akış
bu yürek atışı
bütün varlıkların aşktan doğduğnu söyle

bana “mutlu aşk yoktur” deme sakın
biz mut-suz ve umutsuz doğmadık
anamız gül koklamadı biz ağlarken
yayan yapıldak yürüdük köz üstünde yürek gibi
geçtiğimiz dağlarda kurtlar uludu
biz turna sürülerine katıldık
en mavisi bizimdir göklerin

mahrumiyetimize mahrem dediler Yaşar
kınandık adaletsiz
tepemizde üstün ırklar alçaklığı
horlandık, yerildik
kovulduk her kapıdan
ama yılmadık hiç bir zaman

kenarına tutunmuşuz hayatın
yaprak gibi düşebiliriz Yaşar
yaşamak
uçurumlarda sarmaşık gibi
dayatırken bütün güzelliğini
bu kanamak niye?

ırmaklar yatağını bulup
bitip tükenmez bir sabırla akıyor denize
kuşlar tadına varıyor uçmanın
papatyalar gebe kalıyor
altın rengi gözlerini doğurmak için bahara
baş döndürücü bir devinim bu
hep yeniye, hep yeniden yana
peki bu karanlık, bu zindan niye?

yerküre susadıkça bulutlar döküyor cömertçe
alıp alıp veriyor toprak ana
candan, canandan
kimi zaman da kan damardan
alıyor veriyor, veriyor alıyor
öyleyse bu hırs, bu kıyım, bu yıkım niye?

yaşanmalı, yaşamalı Yaşar
insanı insanda bulmanın hazzıyla
yani hep tebessümle
yüzün alabildiğince
gözlerin ta iç bebeğinden
yani yüreğin içinden yaşamalı
ant olsun ki, zil zurna sarhoş olmalı

varsın daralsın çember
çeperlerimizi saran duvarları yıkarak
zinciri-prangayı sevmek parçalamalı
vura vura dünyanın göğsüne
ölümüne, ölümsüzlüğe yaşamalı
öyle ki
yüreği mavzer gibi tetikte tutmalı...
Meral Vurgun

[F.S.Mehmet1453]

Bu Şehir
ölü bu şehir
vurulup ölsem bir köşede
şahitlik etmez baykuşlar
'faili meçhule' sayarlar beni

başı boş sevdaların
yitip gittiği bu şehirde
ne senden eser var
ne de benden...

ne bir kara sevda öyküsü
yürek parçalayan
ne de isyan
ölümüne sessizlik
ölümüne sensizlik
gelde sev bu şehri...
Meral Vurgun