Yaz YaĞmuru

[rüzgarın kızı]

Yine tek pencereli odamda, radyomda eski bir şarkı, dışarıda insanı bir dakikada iliklerine kadar ıslatabilecek derecede yağan bir yağmur. Odamın penceresinden dışarıyı gözüyorum. Sokakta ne bir insan ne bir köpek nede bir kedi var. Hepsi birer kuytuya sokulmuş sinsice. Sessizce yağmurun terk etmesini bekliyorlar. Damlalar çatılardan yere bir sıra halinde iniyorlar. İplik misali. Öyle bir ezgi tutturmuşlar ki … şimdi güneşte merhaba dedi bulutlar arasından güneş. Gök kuşağı ise ressamlara inat renkten renge giriyor. Her bir damla yere düşerken rengarenk düşmeye başladı. Her damla toprakla öpüştüğünde bir çiçek oluyor sanki. İşte yağmur yüklü bulutlar terk ediyorlar buraları. İnsanlar yavaş yavaş çıkmaya başlıyorlar sokaklara. Damlaların ise melodileri bozuldu. Gök kuşağı yok olmaya başlıyor. İşte her şeyin sonu olduğu gibi bir sona daha geldik, geçti YAZ YAĞMURU....


rüzgarın kızı

[вσυя∂¢αη]

güzelmiş kankam emeğine sağlık